تشخیص بیماری هوشمند نویان

اختلال تنش‌زای پس از رویداد

معادل اختلال استرس پس از سانحه به انگلیسی عبارت Post-traumatic stress disorder است. به‌همین‌دلیل، از آن با عنوان PTSD نیز یاد می‌شود. در واقع یک وضعیت سلامت روان است که توسط یک رویداد وحشتناک ایجاد می‌شود. علائم آن ممکن است شامل کابوس و اضطراب شدید و هم‌چنین افکار غیرقابل کنترل در مورد آن رویداد باشد. نمونه‌هایی از رویدادهایی که می‌توانند باعث بروز این اختلال شوند شامل جنگ، جنایت، آتش‌سوزی، تصادف، مرگ یکی از عزیزان یا سوءاستفاده جنسی هستند. طبق آمار، بین ۷ تا ۸ درصد از مردم جهان درگیر اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) هستند و زنان را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می‌دهد. در اغلب موارد به‌جای اینکه بیمار با گذشت زمان احساس بهتری داشته باشد، بیشتر مضطرب می‌شود و به‌همین‌دلیل، می‌تواند زندگی افراد را برای سال‌ها مختل کند.

علائم اختلال تنش‌زای پس از رویداد:

یک یا چند علامت مزاحم

یک یا چند علامت اجتنابی

دو یا چند علامت که بر خلق‌وخو و تفکر تأثیر می‌گذارند

دو یا چند علامت برانگیختگی و واکنشی که پس از آسیب شروع می‌شوند

متخصصانی که میتوانند به شما کمک کنند:

روانپزشکی و روان‌شناسی

دارو هایی که ممکن است در درمان شما موثر باشند:

پرازوسین:

پرازوسین Prazosin جزء داروهایی است که پزشکان از آن برای درمان بیماری فشار خون استفاده می کنند. این دارو برخی از بیماری های قلبی مانند فشار خون، سکته های قلبی، بیماری های عروقی کشنده و انفارکتوس میوکارد را کاهش می دهد یا باعث جلوگیری از بروز این بیماری ها می شود. پرازوسین در بازار با نام های دیگری نیز شناخته می شود که از جمله این نام ها می توان به پرازو، پرازین و یا مینی پرس اشاره کرد. این دار جزء آن دسته از دارو هایی می باشد که می توان آن را همراه با برخی از داروها استفاده کرد. داروهای مسدود کننده بتا آدرنرژیک و یا داروی های دیورتیک داروهایی هستند که می توان همراه با پرازوسین استفاده کرد. نحوه اثر این دارو به گونه ای است که مقاومت محیطی و سیستمیک را کاهش می دهد و باعث انبساط عروق می شود. هر دارویی نیمه عمر به خصوص خود را دارد که نیمه عمر پرازوسین حدود ۲ الی ۳ می باشد که ین زمان ممکن است دو برابر شود در بیماری نارسایی احتقانی قلب. پرازوسین جزء داروهایی می باشد که به خوبی در مجاری گوارشی جذب می شوند. این دارو در بازار به اشکال مختلف کپسول ۱ میلی گرمی، کپسول ۵ میلی گرمی و کپسول ۲ میلی گرمی موجود می باشد.

داروهای ضد افسردگی:

از قرص‌های مهم برای درمان افسردگی می‌توان فلوکستین (پروزاک)، فلووکسامین(لووکس)، پاروکستین و سرترالین (زولوفت) اشاره کرد. همچنین، داروهای ضد اضطراب شامل بنزودیازپین‌ها می‌شوند که از پر استفاده‌ترین آنها می‌توان به آلپرازولام (زاناکس)،دیازپام (والیوم)، بوسپیرون (بوسپار) و لورازپام (آتیوان) اشاره کرد.

داروهای ضد اضطراب:

داروی های ضد اضطراب انواع گسترده‌ای از داروها هستند که پس از مصرف با اثرگذاری بر روی بدن و مغز باعث می‌شوند تا علائم استرس مانند حمله‌های پانیک، ترس و نگرانی شدید، کمتر شود. داروهای ضد استرس و ضد اضطراب را روان‌پزشک یا پزشک تجویز می‌کند. قرص های ضد استرس طیف گسترده‌ای از داروها را شامل می‌شوند. رایج‌ترین داروهای ضد اضطراب گروهی به نام بنزودیازپین ها هستند. بنزودیازپین ها گروهی از داروها هستند که می‌توانند به کاهش استرس و سهولت در خوابیدن کمک کننده باشند. هم‌چنین این داروها به‌عنوان شل‌کننده عضلات (برای آرامش‌بخشی به فرد) برای انجام انواع جراحی‌ها یا سایر اقدامات پزشکی، هم‌چنین درمان تشنج و ترک الکل استفاده می‌شود. بنزودیازپین ها را آرام‌کننده‌های جزئی، آرام‌بخش‌ یا خواب‌آور نیز می‌نامند. گروه بنزودیازپین ها شامل انواع داروهای زیر می‌شود. زاناکس (آلپروزولام) کلونوپین (کلونازپام) آتیوان (لوازپام) والیوم (دیازپام)

عوارض جانبی داروهای ضد اضطراب: عوارض جانبی شایع عبارتند از: خواب آلودگی ایجاد حالت آرام بخش در فرد سرگیجه از دست دادن تعادل در دوزهای بالاتر عوارض جانبی داروهای ضد استرس و ضد اضطراب می‌تواند شامل موارد زیر باشد. گیجی گم کردن مسیرها و جهت‌ها فراموشی مشکلات تنفسی افسردگی سایر اثرات احتمالی که بسیار نادر است شامل تحریک، توهم و کابوس است. کاهش دوز می تواند به کاهش عوارض جانبی کمک کند. داروهای ضد استرس و ضد اضطراب می‌توانند یادگیری و به خاطر سپردن اطلاعات جدید و انجام برخی از کارهای جسمی و روانی را دشوار کنند. این توانایی‌ها با از بین رفتن اثر دارو به حالت طبیعی برمی‌گردند. هنگامی که از این داروها برای کمک به خوابیدن استفاده می شود ممکن است برخی از اثرات خماری مانند خواب آلودگی صبح را به همراه داشته باشند.

توجه کنید که مصرف خودسرانه دارو ممکن است عواقب برگشت ناپذیری داشته باشد پس حتما قبل از مصرف هر گونه دارو با یک پزشک متخصص مشورت کنید.