زبان پریشی(آفازی)

انتظار چه چیز هایی رو باید داشته باشیم؟

متخصص به سرعت علائم و نشانه های افزایش فشار داخل جمجمه ای (ICP) مانند تغییرات مردمک، کاهش سطح هوشیاری (LOC)، استفراغ، تشنج، برادی کاردی، افزایش فشار نبض و تنفس های نامنظم را چک میکند. اگر علائم افزایش ICP را تشخیص داده شود، مانیتول I.V تجویز میشود.ممکن است بیمار برای جراحی اضطراری آماده شود. اگر بیمار علائم افزایش ICP را نشان نمی دهد یا اگر آفازی او به تدریج ایجاد شده باشد، با شروع تاریخچه بیمار، یک معاینه عصبی کامل انجام داده میشود. در مورد سابقه سردرد؛ فشار خون بالا؛ اختلالات تشنجی؛ مصرف مواد مخدر؛ توانایی بیمار در برقراری ارتباط و انجام فعالیت های معمول قبل از شروع آفازی، پرسیده میشود. علائم واضح نقص عصبی مانند پتوز یا نشت مایع از بینی و گوش؛ علائم حیاتی بیمار و LOC او را ارزیابی میشوند. پاسخ مردمک، حرکات چشم و عملکرد حرکتی بیمار، به ویژه حرکت دهان و زبان، توانایی بلع، و حرکات و ژست های خود به خودی بیمار مورد بررسی قرار داده میشوند. تست های تشخیصی مانند اشعه ایکس جمجمه، اسکن توموگرافی کامپیوتری یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی(ام آر آی)، آنژیوگرافی و EEG گرفته خواهند شد.

روند پیشرفت طبیعی بیماری

پیشرفت طبیعی آفازی بسته به نوع و علت اصلی آن می تواند متفاوت باشد. آفازی آنومیک ممکن است در بیش از 50 درصد بیماران برطرف شود، در حالی که آفازی سراسری معمولاً برگشت ناپذیر است. در مواردی مانند بیماری آلزایمر، آفازی آنومیک ممکن است به صورت موذی شروع شود و به آفازی شدید جهانی پیشرفت کند. شرایط دیگر، مانند تومورهای مغزی یا سکته مغزی نیز می‌تواند منجر به درجات مختلفی از آفازی شود که اغلب با سایر نقایص عصبی همراه است. این پیشرفت تحت تأثیر شرایط پزشکی خاص و میزان آسیب مغزی درگیر است.

تغییرات در مکانیزم بدن

آفازی منعکس کننده آسیب به مراکز زبانی مغز است که در درجه اول بر توانایی های ارتباطی تأثیر می گذارد. درک بیمار از زبان نوشتاری و گفتاری ممکن است مختل شده و منجر به مشکلاتی در بیان افکار و پیروی از دستورالعمل ها شود. این می تواند منجر به سرخوردگی و سردرگمی شود و بر عملکرد کلی شناختی و وضعیت عاطفی آنها تأثیر بگذارد. علاوه بر این، نقایص عصبی مرتبط ممکن است شامل مسائل مربوط به عملکرد حرکتی، حس و رفلکس باشد، بسته به علت اصلی آفازی، مانند سکته مغزی یا آسیب مغزی. ارائه یک محیط حمایتی برای کمک به بیمار برای مقابله با این تغییرات ضروری است.

مشکلاتی که میتواند ایجاد کند

-اختلال در ارتباط: بیماران ممکن است برای بیان خود یا درک زبان گفتاری و نوشتاری دچار مشکل شوند که منجر به ناامیدی و گوشه گیری می شود. این می تواند به شدت بر توانایی آنها در تعامل با خانواده، دوستان و مراقبان تأثیر بگذارد. -پریشانی عاطفی: ناتوانی در برقراری ارتباط موثر می تواند منجر به احساس خشم، افسردگی و اضطراب شود. بیماران ممکن است به دلیل مشکلات ارتباطی خود، عزت نفس و اعتماد به نفس خود را از دست بدهند. -انزوای اجتماعی: با چالش برانگیز شدن ارتباطات، بیماران ممکن است از تعاملات اجتماعی کناره گیری کنند که منجر به تنهایی و عدم حمایت از شبکه های اجتماعی آنها شود. -مشکل در فعالیت های روزانه: بیماران ممکن است انجام کارهای معمولی که نیاز به ارتباط دارند، مانند سفارش غذا، پیروی از دستورالعمل ها یا شرکت در فعالیت های گروهی، برایشان مشکل باشد. -وابستگی به دیگران: آفازی می تواند اتکای بیمار به اعضای خانواده یا مراقبان برای ارتباطات و فعالیت های روزانه را افزایش دهد که می تواند برای هر دو طرف سنگین باشد. -چالش های شناختی: برخی از بیماران ممکن است با مشکلات شناختی مانند مشکلات حافظه یا توجه نیز مواجه شوند که می تواند توانایی آنها را برای برقراری ارتباط و درگیر شدن در زندگی روزمره پیچیده تر کند. به طور کلی، آفازی به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می گذارد و ارتباطات مؤثر و تعامل اجتماعی را به چالش می کشد.

- گفتار غیر روان با واژگان محدود. - مشکل در تشکیل جملات کامل. - دشواری کلمه یابی و شرح و بسط. - آگاهی از خطاهای گفتاری که منجر به ناامیدی می شود. - ممکن است پارافازیا (کلمات جایگزین) را نشان دهد. - درک زبان گفتاری و نوشتاری نسبتاً دست نخورده است.

- گفتار روان که فاقد محتوای معنادار است. - مشکلات قابل توجه در درک زبان گفتاری و نوشتاری. - مشکلات واژه یابی و تولید اصطلاحات تخصصی. - عدم آگاهی از خطاهای گفتاری.

- اختلال شدید در توانایی های زبانی هم در دریافت و هم در بیان. - ناتوانی در تکرار کلمات یا پیروی از دستورالعمل ها. - ترکیبی از ویژگی های هر دو آفازی بروکا و ورنیکه، از جمله گفتار غیر روان و پر از اصطلاحات.

- گفتار روان اما با مشکل در نامگذاری اشیا (آنومیا). - استفاده مکرر از اصطلاحات. - درک زبان به طور کلی حفظ می شود.

مشکل در کنترل عضلات مورد استفاده برای گفتار