نارسایی قلب
توضیحات
نارسایی قلبی (به انگلیسی: Heart failure )، اغلب به معنای نارسایی مزمن قلب (به انگلیسی: chronic heart failure ) و زمانی رخ می‌دهد که قلب قادر به پمپاژ کافی نیست و نمی‌تواند جریان خون کافی را به اعضای بدن برساند. واژهٔ نارسایی احتقانی قلب (به انگلیسی: congestive heart failure یا congestive cardiac failure ) نوشته می‌شود.
انتظار چه چیز هایی رو باید داشته باشیم؟
درمان نارسایی قلبی شامل مدیریت و درمان علت زمینه‌ای، کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی است. درمان ممکن است شامل استفاده از داروهای قلبی مانند دیورتیک‌ها، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین (ACE inhibitors)، و بتا بلوکرها باشد. تغییرات در رژیم غذایی، محدود کردن مصرف نمک، و فعالیت بدنی مناسب نیز از جمله روش‌های درمانی هستند. در موارد شدید، ممکن است نیاز به جراحی یا استفاده از دستگاه‌های کمکی قلبی باشد.
روند پیشرفت طبیعی بیماری
نارسایی قلبی معمولاً به تدریج پیشرفت می‌کند و ممکن است به تدریج علائم آن بدتر شود. علائم ممکن است در ابتدا خفیف و سپس به تدریج شدیدتر شوند. عدم درمان مناسب میتواند منجر به مشکلات جدی‌تری مانند ورم ریه، کاهش توانایی جسمانی، و اختلالات عملکردی شدید شود.
مشکلاتی که میتواند ایجاد کند
احتباس مایعات: کاهش عملکرد قلبی باعث احتباس مایعات در بدن می‌شود که میتواند به ورم پاها، شکم و ریه‌ها منجر شود. اختلال در عملکرد تنفسی: احتباس مایعات در ریه‌ها میتواند باعث تنگی نفس و سرفه‌های مکرر شود. کاهش توانایی فعالیت جسمانی: ضعف عملکرد قلب باعث کاهش توانایی فعالیت‌های جسمانی و احساس خستگی مداوم می‌شود. اختلالات در عملکرد ارگان‌های داخلی: نارسایی قلبی مزمن میتواند به اختلالات در عملکرد کبد و کلیه‌ها منجر شود.
علائم
تنگی نفس در حال فعالیت یا حتی درازکشیدن
خستگی
احساس ضعف
تورم پا و مچ پا
ضربان قلب تند و نامنظم
کاهش توانایی در ورزش
سرفه مداوم یا خس‌خس سینه همراه با مخاط خونی سفید یا صورتی
تورم در ناحیه شکم
افزایش وزن سریع به دلیل تجمع مایعات
