خواب‌آلودگی

آنسفالیت مغز (Encephalitis) یا التهاب بافت مغز یک عفونت نادر و جدی با علل احتمالی متعدد است. این بیماری ممکن است فقط علائم و نشانه‌های خفیف آنفولانزا مانند تب یا سردرد را ایجاد کند یا اصلا علائمی نداشته باشد. هم‌چنین ممکن است علائم شدیدی از جمله گیجی، تشنج، مشکلات حرکتی، بینایی و شنوایی و حتی کما ایجاد کند. ویروس‌ها علت بروز حدود ۷۰ درصد از موارد آنسفالیت مغزی هستند. در واقع التهاب در مغز به‌دلیل تلاش بدن برای مبارزه با ویروس رخ می‌دهد. در موارد نادر، باکتری‌ها، قارچ‌ها و کرم‌های انگلی می‌توانند باعث ابتلا به آن شوند. کودکان خردسال (سن یک سال و کمتر) و افراد مسن (۶۵ سال و بالاتر) حساس‌ترین رنج سنی ابتلا به این بیماری هستند. در برخی موارد، آنسفالیت می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. تشخیص و درمان به‌موقع آن تحت نظر دکتر آنسفالیت بسیار مهم است، زیرا پیش‌بینی چگونگی تأثیر آنسفالیت بر هر فرد دشوار است.

پلی‌آرتریت ندوزا (به انگلیسی: Polyarteritis nodosa ) یک واسکولیت سیستمیک هم در شریان‌های کوچک و هم در شریان‌های متوسط است. دیواره رگ‌های متعددی ("پلی" آرتریت) به شکل پراکنده در نقاط مختلف بدن درگیر می‌شوند.

بیماری کرتینیسم (Cretinism) نوعی بیماری است که به علت وجود هیپوتیروئیدی از زمان تولد روی می‌دهد. وجود هیپوتیروئیدی از زمان تولد اغلب ناشی از کمبود ید در دوران جنینی است که موجب عقب افتادگی ذهنی و جسمی نوزاد می‌گردد.

کرن‌ایکتروس (به انگلیسی: Kernicterus) نوعی اختلال نادر مغزی پایا است که در اثر رسوب کردن بیلی روبین در ماده خاکستری دستگاه عصبی مرکزی ایجاد می‌شود. نوزادان بیش از همه در معرض چنین آسیبی قرار دارند. موارد زیر در نوزادان مبتلا به کرن‌ایکتروس دیده می‌شود: شیر نخوردن بیحالی گریه با صدای زیر افزایش تون ٱپیستوتونوس (به انگلیسی: opisthotonos)(کمانی شدن گردن و پشت) تشنج کری عصبی-حسی (به انگلیسی: sensorineural) کندی حرکتی، اختلال خارج هرمی (به انگلیسی: extrapyramidal) فلج نگاه (به انگلیسی: gaze palsy) دیسپلازی دندانی از نظر بالینی، این بیماری را به سه زیرگروه حاد(به انگلیسی: Acute bilirubin encephalopathy (ABE))، مزمن (به انگلیسی: Chronic Bilirubin Encephalopathy (CBE))و مخفی (به انگلیسی: Subtle bilirubin encephalopathy (SBE))تقسیم‌بندی می‌کنند. شایان ذکر است که تنها فرم غیر کانژوگه (غیرمستقیم) بیلی‌روبین می‌تواند از سد خونی مغزی رد شده و منجر به ایجاد این نوع انسفالوپاتی شود؛ لذا در هایپر بیلیروبینمیاهای ناشی از انسداد مجاری صفراوی، که غلظت فرم کانژوگه در خون بالا می‌رود؛ چنین اختلالی مشاهده نمی‌شود. کرن‌ایکتروس هنگام افزایش غلظت بیلی‌روبین غیرکانژوگه به مقداری بیش از ۲۰ الی ۲۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر، که ظرفیت سیستم انتقالی آلبومین خون است، ایجاد می‌گردد. داروهای تحریک‌کننده کانژوگه‌شدن و ترشح صفرا، مانند فنوباربیتالها می‌توانند در پیشگیری از این اختلال در نوزادان مؤثر باشند. همچنین قرار گرفتن در معرض نور آبی، به دلیل تحریک سلول‌های کبدی به دفع بیلی‌روبین غیر کانژوگه، در کاهش زردی نوزادان و پیشگیری از این اختلال کارآمد است. نکته مهم دیگری که باید به آن توجه کرد این است که مصرف سفتریاکسون(نسل سوم سفالوسپورین ها) هم می‌تواند موجب کرن ایکتروس شود، چرا که این آنتی‌بیوتیک توانایی اتصال بالایی به آلبومین دارد و می‌تواند موجب جدا شدن بیلی روبین و رسوب آن ونهایتا ایجاد کرن ایکتروس شود، لذا می‌بایست از مصرف سفتریاکسون در نوزادان اجتناب کرد.

مننژیت (نام علمی: Meningitis) یا سرسام (نام فارسی به معنی آماس سر) التهاب پرده‌های محافظی می‌باشد که مغز و نخاع را پوشانده‌اند و به‌طور مشترک مننژ یا شامگان نامیده می‌شوند. این التهاب ممکن است عامل ویروسی، باکتریایی، یا سایر ریزاندامگان داشته باشد، و در موارد کمتری در اثر تجویز داروهای خاصی به وجود آید.