زخم در دهان

آفت دهان یا زخم آفتی (Aphthous ulcer) یک زخم کوچک و سطحی است که معمولاً داخل دهان روی مخاط نرم مانند داخل لب، گونه، زبان یا زیر زبان ظاهر می‌شود. این زخم‌ها معمولاً گرد یا بیضی شکل بوده و در مرکزشان پوشش سفید یا زرد رنگ و اطراف آن قرمز است. آفت دهان معمولاً دردناک است و در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما بیشتر در نوجوانان و بزرگسالان جوان دیده می‌شود. علت دقیق آفت دهان هنوز مشخص نیست اما عوامل مختلفی مانند استرس، ضعیف شدن سیستم ایمنی، حساسیت‌های غذایی، کمبود ویتامین‌ها، و آسیب‌های کوچک به مخاط دهان می‌توانند در بروز آن موثر باشند.

این بیماری که در انگلیسی به آن «esophagitis» (ازوفاژیت) می‌گویند، یکی از انواع شایع بیماری های گوارشی است که باعث تحریک و ورم جداره‌های مری می‌شود. این التهاب ممکن است به بافت مری آسیب برساند. آسیب‌دیدگی مری با درد شدید و احساس فشار در قفسه سینه، و بلع دردناک شروع می‌شود. و اگر درمان مناسب و به‌ موقع انجام نشود به بیماری‌های معده، اختلال در بلع، زخم مری و اسکار مری تبدیل می‌شود.

ایدز یک ویروس آسیب رسان به سیستم ایمنی بدن است، که سلول های CD4 که از نوع سلول های ایمنی دسته T هستند را تحت تاثیر قرار داده و از بین می برد. از بین بردن سلول های T فرد مبتلا، با گذشت زمان افزایش پیدا می کند و بدن فرد بیمار، مستعد ابتلا به انواع بیماری های از جمله، انواع سرطان ها، می شود. با کاهش تعداد سلول های CD4، سیستم ایمنی بدن ضعیف می شود، به طور طبیعی در افراد بزرگسال تعداد CD4 معمولا از ۵۰۰ تا ۱۵۰۰، در یک میلی متر مکعب است، ولی فردی که ایدز مبتلا است این مقدار به زیر ۲۰۰ عدد می رسد.

لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (به انگلیسی: Systemic Lupus Erythematosus) در پزشکی با علامت اختصاری SLE گونه‌ای از انواع بیماری‌های خود ایمنی است که در آن سیستم دفاعی بدن، علیه ارگان‌ها و بافت‌های پیوندی خودی عمل کرده و به‌آن‌ها آسیب می‌رساند. زنان در مقابل این بیماری ده‌برابر بیشتر از مردان آسیب‌پذیرند. این بیماری اغلب پوست و چندین اندام داخلی را درگیر می‌کند و با وجود اتوآنتی بادی در خون همراه است. سیر بالینی لوپوس شامل دوره‌های فعالیت و بهبود است. لوپوس (Lupus) در زبان لاتین به معنی گرگ و اریتما (Erythema) در زبان یونانی به معنی سرخی است. این نام به‌دلیل شکل لکه سرخ بر پوست است که شبیه جای گازگرفتگی گرگ است.

نارسایی مزمن کلیه (CKD) به تدریج کاهش عملکرد کلیه‌ها را توصیف می‌کند که می‌تواند به تدریج منجر به اختلالات جدی در تصفیه خون و تعادل مایعات و الکترولیت‌ها شود. این وضعیت معمولاً به مدت طولانی توسعه می‌یابد و ممکن است به نارسایی کلیه نهایی (End-Stage Renal Disease - ESRD) منجر شود که نیاز به درمان‌های جایگزین مانند دیالیز یا پیوند کلیه دارد.