تشخیص بیماری هوشمند نویان

درد مفاصل

تورم مفاصل

غدد لنفاوی متورم

سفتی صبحگاهی مفاصل

تب

جوش پوستی

داروهای غیر استروئیدی ضدالتهاب:

داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب(NSAIDs) بصورت سنتی درمان اصلی همه اشکال آرتریتهای ایدیوپاتیک جوانان (JIA) و بیماریهای روماتیسمی دیگر در کودکان بوده اند. این داروها از بین برنده علامتی التهاب وضد تب ( کاهش دهنده تب)هستند. سمپتوماتیک(علامتی) به این معنا ست که نمیتوانند بیماری را شفا دهند و کاری که میکنند کنترل علایم ناشی از التهاب میباشد. رایج ترین این داروها ناپروکسن و ایبوبروفن وآسپیرین است که اگرچه ارزان و موثراست اما امروزه بیشتر بعلت خطرعوارض سیستمیک در سطوح خونی بالا( عوارض کبدی ، مخصوصا در نوع سیستمیک بیماری ) کمتر بکار برده میشود. NSAID ها معمولا بخوبی تحمل میشوند: مشکلات هاضمه ای ، بعنوان مهمترین عارضه برای بزرگسالان ، در کودکان غیر معمول است. احیانا ممکنست یک NSAID موثر باشد در حالیکه دیگری موثر واقع نشده . همراه کردن NSAID های مختلف موردی ندارد.مناسبترین تاثیر گذاری NSAIDها بر التهاب مفصلی بعد از چند هفته درمان به دست میآید.

تزریق مفصلی:

تزریق های مفصلی در صورتی انجام میشوند که التهاب در یک یا چند مفصل بشدت مانع از حرکات طبیعی مفصل شده و یا اینکه درد شدیدی برای کودک ایجاد کرده باشد. داروئی که تزریق میشود ترکیبات طولانی اثر کورتیکو استروئیدی است. تری امسینولون هگزاستونید بعلت اثرات طولانی مدتی که دارد(خیلی از اوقات برای ماهها) ترجیح داده میشود; جذب آن هم به سیستم گردش خون در حد اقل است. این درمان انتخا بی برای نوع الیگوآرتیکولربیماری و در کنار درمانهای دیگر برای اشکال دیگر بیماری است. این نحوه درمان بدفعات برای یک مفصل خاص قابل تکرار است.تزریق را میتوان با بی حسی موضعی و یا بیهوشی عمومی( در بچه های کوچکتر ) بر حسب سن کودک انجام داد. بیشتر از 3 تا 4 تزریق در سال برای یک مفصل توصیه نمیشود. نزریق های مفصلی غالبا و اگر لازم شود ، برای بدست آوردن بهبود سریع درد و خشکی، در کنار سایر درمانها انجام میگیرد تا آن داروها به مرحله تاثیر گذاری برسند.

متوتروکسات:

متوتروکسات دارویی است که برای درمان انواع خاصی از سرطان یا کنترل بیماری های خودایمنی مانند پسوریازیس شدید یا آرتریت روماتوئید که به سایر درمان ها پاسخ نداده است، استفاده می شود. به گروهی از داروها تعلق دارد که به عنوان ضد متابولیت شناخته می شوند.

عوارض جانبی متوتروکسات: در زیر به برخی از شایع‌ترین عوارض جانبی متوتروکسات اشاره شده است: حالت تهوع استفراغ سرگیجه و خواب‌آلودگی سردرد تورم و درد لثه ها کاهش اشتها قرمزی‌ چشم ها ریزش مو در صورت تشدید هر یک از این علائم سریعاً به پزشک مراجعه کنید. برخی از عوارض جانبی متوتروکسات می‌تواند بسیار جدی باشد. اگر هر کدام از این علائم را تجربه کردید سریعاً به پزشک مراجعه کنید: تاری دید یا از دست دادن ناگهانی بینایی زرد شدن پوست بدن یا چشم ها می‌تواند نشانه نارسایی کبدی باشد. سرفه پایدار به همراه درد قفسه سینه و مشکلات تنفسی می‌توانند نشانه های التهاب ریه است. تورم دست ها و پاها می‌تواند نشانه‌ای از اختلالات کلیوی باشد. تب و لرز، دردهای ماهیچه، گلودرد می تواند نشانه ای از عفونت باشد. خونریزی از لثه ها، ادرار خونی، استفراغ خونی که می‌تواند نشانه‌ای از اختلالات خونی باشد. راش یا تاول شدید بر روی پوست، دهان، چشم و غیره مدفوع سیاه، استفراغ خونی می‌تواند نشانه خونریزی گوارشی باشد‌. بی حسی و ضعف یک طرفه یا دو طرفه بدن از دست دادن هوشیاری تشنج تغییرات و نامنظمی ضربان قلب واکنش آلرژیک بسیار جدی با این دارو نادر است با این حال در صورت مشاهده علائم آلرژیک از جمله: بثورات پوستی خارش تورم به خصوص در ناحیه صورت، زبان و گلو سرگیجه شدید مشکلات تنفسی فوراً به اورژانس مراجعه کنید. متوتروکسات می‌تواند باعث عوارض جانبی دیگری نیز شود. در صورت مشاهده هرگونه علائمی که در لیست بالا به آن اشاره نشده به پزشک خود مراجعه کنید.

لفلونوماید:

در بیماران مبتلا به روماتوئید آرتریت پادتن هایی علیه بافت های اطراف مفاصل در بدن تولید می‌شود که در نهایت منجر به التهاب، درد و ورم در نواحی مفصلی می‌گردد و در طی زمان منجر به آسیب‌های بافتی می‌شود. داروهایی مانند لفلونوماید به مدیریت و کنترل التهاب ناشی از این بیماری کمک می‌نمایند. آرتریت پسوریاتیک نیز نوعی از التهاب مفصلی با شیوع کمتر می باشد که در افراد مبتلا به بیماری پوستی پسوریازیس ممکن است بروز کند. لفلونوماید با تسکین درد و التهاب و کاهش خشکی مفاصل می تواند از آسیب های مفصلی ناشی از این بیماری خود ایمنی مزمن پیشگیری نماید.

عوارض جانبی لفلونوماید: _سرکوب ایمنی و افزایش احتمال عفونت در مدت درمان با این دارو وجود دارد لذا با پزشک خود مشورت نموده و توصیه های مربوطه را دریافت نمایید. _در صورت بروز اسهال خفیف، مایعات به مقدار کافی مصرف نمایید و چنانچه اسهال شدید یا ادامه دار شد به پزشک مراجعه کنید. _احساس تهوع و دل درد ممکن است با مصرف این دارو مشاهده شود. در این صورت مصرف غذاهای ساده و پرهیز از غذاهای چرب و پر ادویه و همچنین مصرف دارو پس از غذا به کاهش این علائم کمک می نمایند. _احساس سرگیجه یا خستگی ممکن است در مدت درمان با این دارو مشاهده شود در این صورت تا زمانی که اثر دارو باقیست از رانندگی و کار با ابزارهای خطرناک خودداری نمایید. _در صورت بروز سردرد با داروساز خود جهت دریافت داروی ضد درد مناسب مشورت نمایید. _در صورت افزایش فشار خون، بی اشتهایی، زخم دهانی، گزگز انگشتان، التهاب تاندون ها، افزایش ریزش مو، خشکی و خارش پوست و لکه های قرمز پوستی حتماً به پزشک مراجعه نمایید.

سالازوپیرین وسیکلوسپورین:

داروهای غیر بیولوژیک دیگر، مانند سالازوپیرین، هم در درمان JIA موثر بوده اند اما کمتر از متوترکسات تحمل میشوند. تجربه با سالازوپیرین در مقایسه با متوترکسات خیلی کمتر است. امروزه هیچ مطالعه قابل استنادی برای مصرف داروهای بالقوه موثر دیگر از قبیل سیکلوسپورین در درمان JIA در دست نیست.سالازوپیرین و سیکلوفسفامید امروزه خاصه در ممالکی که دسترسی به داروهای بیولوژیک دارند کمتر مورد مصرف قرار میگیرند. سیکلوسپورین همراه با کورتیکواستروئید داروی با ارزشی، در درمان سندروم فعال شدن ماکروفاژبخصوص در کودکان مبتلا به نوع سیستمیک بیماری است . این یک عارضه کشنده Systemic JIA است که بصورت ثانویه با فعالیت وسیع و عمومی پدیده التهاب اتفاق میافتد.

کورتیکواستروئیدها:

کورتیکواستروئیدها موثر ترین داروی ضد التهابی در دسترس میباشند ولی استفاده از آنها بمدت طولانی بعلت اینکه مصرف طولانیشان با عوارض شدیدی ، مثل استئو پوروز و کم شدن رشد محدود میشود. معذالک، کورتیکو استروئید ها برای درمان علایم سیستمیکی که به داروهای دیگر مقاومند، بسیار پر ارزش هستند، همینطور درمورد عوارض کشنده سیستمیک که نسبت به داروهای دیگر مقاوم باشند، و نیز بصورت دارو به عنوان "پل" ی که کنترل کننده بیماری باشد تا فرصت کافی برای رسیدن اثرات داروهای خط دوم باشد حائز همیت است دارد. کورتیکواستروئید موضعی( قطره چشمی) برای درمان ایریدوسیکلیت بکار برده میشود. در موارد شدیدتر تزریقperibulbar ( داخل کره چشم) یا تجویز سیستمیک آن ممکنست لازم شود.

عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها: افزایش وزن افزایش اشتها نازک شدن استخوان آب مروارید گلوکوم نوسانات خلقی عصبی بودن کبودی تورم صورت آکنه افزایش موهای بدن بدتر شدن یا شروع دیابت بدتر شدن یا شروع فشار خون بالا مشکل در خوابیدن سرکوب رشد در کودکان