تشخیص بیماری هوشمند نویان

صحبت های گیج کننده که درک آن برای دیگران سخت است

عدم بیان چهره‌ای

عدم بیان احساسات

کمبود انگیزه

مشکل در تمرکز

روان پریشی، اوهام و توهم

داروهای ضد روان‌پریشی:

داروهای ضد روانپریشی (آنتی پسیکوتیک) معمولا برای کاهش علائم هالوسیناسیون (تجربه حواسی غیرواقعی مانند شنیدن صداها)، وهم (خیال اشتباه) و افکار نادرست تجویز می‌شوند.

داروهای ضد اضطراب:

داروی های ضد اضطراب انواع گسترده‌ای از داروها هستند که پس از مصرف با اثرگذاری بر روی بدن و مغز باعث می‌شوند تا علائم استرس مانند حمله‌های پانیک، ترس و نگرانی شدید، کمتر شود. داروهای ضد استرس و ضد اضطراب را روان‌پزشک یا پزشک تجویز می‌کند. قرص های ضد استرس طیف گسترده‌ای از داروها را شامل می‌شوند. رایج‌ترین داروهای ضد اضطراب گروهی به نام بنزودیازپین ها هستند. بنزودیازپین ها گروهی از داروها هستند که می‌توانند به کاهش استرس و سهولت در خوابیدن کمک کننده باشند. هم‌چنین این داروها به‌عنوان شل‌کننده عضلات (برای آرامش‌بخشی به فرد) برای انجام انواع جراحی‌ها یا سایر اقدامات پزشکی، هم‌چنین درمان تشنج و ترک الکل استفاده می‌شود. بنزودیازپین ها را آرام‌کننده‌های جزئی، آرام‌بخش‌ یا خواب‌آور نیز می‌نامند. گروه بنزودیازپین ها شامل انواع داروهای زیر می‌شود. زاناکس (آلپروزولام) کلونوپین (کلونازپام) آتیوان (لوازپام) والیوم (دیازپام)

عوارض جانبی داروهای ضد اضطراب: عوارض جانبی شایع عبارتند از: خواب آلودگی ایجاد حالت آرام بخش در فرد سرگیجه از دست دادن تعادل در دوزهای بالاتر عوارض جانبی داروهای ضد استرس و ضد اضطراب می‌تواند شامل موارد زیر باشد. گیجی گم کردن مسیرها و جهت‌ها فراموشی مشکلات تنفسی افسردگی سایر اثرات احتمالی که بسیار نادر است شامل تحریک، توهم و کابوس است. کاهش دوز می تواند به کاهش عوارض جانبی کمک کند. داروهای ضد استرس و ضد اضطراب می‌توانند یادگیری و به خاطر سپردن اطلاعات جدید و انجام برخی از کارهای جسمی و روانی را دشوار کنند. این توانایی‌ها با از بین رفتن اثر دارو به حالت طبیعی برمی‌گردند. هنگامی که از این داروها برای کمک به خوابیدن استفاده می شود ممکن است برخی از اثرات خماری مانند خواب آلودگی صبح را به همراه داشته باشند.