مشکل در تمرکز

اختلالات خلقی (به انگلیسی: Mood Disorders)، دسته ای از بیماری های روانپزشکی هستند. این اختلالات در درجه اول بر حالت عاطفی فرد تاثیر می گذارد، به همین خاطر به آن اختلالات عاطفی (به انگلیسی: Affective Disorders) هم می گویند. در حالت طبیعی روحیه هر فردی بسته به شرایط تغییر می کند. در اختلال خلقی علائم آن باید چند هفته یا بیشتر وجود داشته باشد. مثلا اگر برای چند ساعت یا یکی دو روز احساس افسردگی کردید، نمی توان گفت اختلال افسردگی دارید. متخصص در صورتی تشخیص اختلال افسردگی را می دهد که مجموعه علایم افسردگی را در مدت حداقل دو هفته داشته باشید.

افسردگی فصلی یکی از انواع اختلال افسردگی اساسی محسوب می‌شود. یک نفر ممکن است غمگین باشد اما دچار اختلال افسردگی نباشد. بلکه غمگینی ممکن است به دلیل اتفاق یا خبر بدی باشد و چند روزی فرد دچار خلق پایین و افسرده شود. اما وقتی از اختلال افسردگی اساسی صحبت می‌کنیم یعنی یک‌سری علائم و نشانه‌هایی وجود دارد که باید آن‌ها را دقیق‌تر بررسی و ارزیابی کرد تا متوجه شویم فرد دچار اختلال است یا غمگینی. یکی از الگوهای اختلال افسردگی همین اختلال خلقی فصلی است. در این الگو فرد در ماه‌هایی از سال که شدت نور خورشید کمتر و طول روز کوتاه‌تر است، یعنی پاییز و زمستان، دچار این نوع افسردگی می‌شود.

هر تغییری در زندگی همچون ترک کردن مدرسه، مشکلات کاری و حتی بیماری می تواند باعث ایجاد استرس شود. بیشتر اوقات، افراد در عرض چند ماه خود را با چنین تغییراتی وفق می‌دهند. اما اگر همچنان احساس خود تخریبی و یا استرس در مقابل چنین تغییراتی وجود داشته باشد، ممکن است شما به اختلال سازگاری مبتلا باشید. اختلال سازگاری نوعی بیماری ذهنی مرتبط با استرس است. در اینگونه موارد ممکن است احساس اضطراب، افسردگی و یا حتی خودکشی داشته باشید. روال عادی زندگی شما ممکن است باعث ایجاد حس ناراحتی و شکست در شما گردد. یا حتی ممکن است تصمیمات بی پروا بگیرید. در واقع شما در برابر تغییرات زندگی نمی‌توانید سازگار باشید و این موضوع می‌تواند نتایج بسیار بد و جدی به همراه داشته باشد. اصلا لازم نیست خود را مقصر بدانید و در مورد آن ناراحت باشید. درمان‌های اختلال سازگاری (که معمولا کوتاه و مختصر هستند) می تواند به شما کمک کند احساسات اصلی خود را دوباره باز یابید.

اسکیزوفرنی نوعی اختلال روانی مزمن است که معمولاً اثراتی نظیر تحریف واقعیت و توهم را به همراه داشته و نحوه برداشت فرد از عوامل محیطی، تفکر و شیوه رفتارهای وی را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. خوشبختانه، این بیماری چندان شایع نبوده و بر اساس مطالعات، تنها در حدود یک درصد از جمعیت جهان با این اختلال دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در مواردی اشتباهاً از این اختلال با عنوان از هم گسیختگی شخصیتی (dissociative identity disorder) یا (split personality) یاد می‌شود. این برداشت درستی نبوده و این دو بیماری به‌صورت کلی با یکدیگر تفاوت دارند. احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی در زنان و مردان به یک اندازه بوده و در هر سنی ممکن است خود را نشان دهد. با این حال، مردان غالباً در اواخر دوران نوجوانی و در اوایل دهه ۲۰ زندگی خود این عارضه را تجربه می‌کنند. این در حالی است که به طور معمول، اسکیزوفرنی در زنان در اواخر دهه ۲۰ و اوایل دهه ۳۰ پدیدار می‌شود.

اضطراب شایع ترین علامت روانپزشکی است و می تواند منجر به اختلال قابل توجهی شود. یک واکنش ذهنی به یک تهدید واقعی یا خیالی، اضطراب یک احساس غیر اختصاصی ناراحتی یا ترس است. ممکن است خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد. اضطراب خفیف ممکن است باعث ناراحتی جسمی یا روانی خفیف شود. اضطراب شدید ممکن است ناتوان کننده یا حتی تهدید کننده زندگی باشد. هر کس هر از گاهی اضطراب را تجربه می کند - این یک واکنش طبیعی به خطر واقعی است که بدن را (از طریق تحریک سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک) به اقدامات هدفمند سوق می دهد. همچنین یک پاسخ طبیعی به استرس فیزیکی و عاطفی است که تقریباً می تواند توسط هر بیماری ایجاد شود. علاوه بر این، اضطراب می تواند توسط بسیاری از عوامل غیر پاتولوژیک از جمله کمبود خواب، رژیم غذایی نامناسب و مصرف بیش از حد کافئین یا سایر محرک ها تسریع یا تشدید شود. با این حال، اضطراب بیش از حد و بی دلیل ممکن است نشان دهنده یک مشکل روانی زمینه ای باشد.