نویان

از دست دادن حافظه

توضیحات

بیماری های مرتبط

آنسفالیت

آنسفالیت مغز (Encephalitis) یا التهاب بافت مغز یک عفونت نادر و جدی با علل احتمالی متعدد است. این بیماری ممکن است فقط علائم و نشانه‌های خفیف آنفولانزا مانند تب یا سردرد را ایجاد کند یا اصلا علائمی نداشته باشد. هم‌چنین ممکن است علائم شدیدی از جمله گیجی، تشنج، مشکلات حرکتی، بینایی و شنوایی و حتی کما ایجاد کند. ویروس‌ها علت بروز حدود ۷۰ درصد از موارد آنسفالیت مغزی هستند. در واقع التهاب در مغز به‌دلیل تلاش بدن برای مبارزه با ویروس رخ می‌دهد. در موارد نادر، باکتری‌ها، قارچ‌ها و کرم‌های انگلی می‌توانند باعث ابتلا به آن شوند. کودکان خردسال (سن یک سال و کمتر) و افراد مسن (۶۵ سال و بالاتر) حساس‌ترین رنج سنی ابتلا به این بیماری هستند. در برخی موارد، آنسفالیت می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. تشخیص و درمان به‌موقع آن تحت نظر دکتر آنسفالیت بسیار مهم است، زیرا پیش‌بینی چگونگی تأثیر آنسفالیت بر هر فرد دشوار است.

نارسایی مزمن کلیه

نارسایی مزمن کلیه (CKD) به تدریج کاهش عملکرد کلیه‌ها را توصیف می‌کند که می‌تواند به تدریج منجر به اختلالات جدی در تصفیه خون و تعادل مایعات و الکترولیت‌ها شود. این وضعیت معمولاً به مدت طولانی توسعه می‌یابد و ممکن است به نارسایی کلیه نهایی (End-Stage Renal Disease - ESRD) منجر شود که نیاز به درمان‌های جایگزین مانند دیالیز یا پیوند کلیه دارد.

سندروم مغزی ارگانیک

سندروم مغزی ارگانیک (Organic Brain Syndrome - OBS) به گروهی از اختلالات مغزی اشاره دارد که به دلیل آسیب یا بیماری‌های مغزی، مانند آسیب‌های سر، تومورهای مغزی، یا بیماری‌های عصبی ایجاد می‌شود. این اختلالات باعث تغییرات در عملکرد شناختی، احساسی، و رفتاری فرد می‌شود.

سراسیمگی (آشفتگی)

آشفتگی به حالتی از برانگیختگی بیش از حد، افزایش تنش و تحریک پذیری اشاره دارد که می تواند منجر به سردرگمی، بیش فعالی و خصومت آشکار شود. سراسیمگی می تواند ناشی از یک علت سمی (سموم)، متابولیک یا عفونی ؛ آسیب مغزی؛ یا یک اختلال روانی باشد؛ همچنین می تواند ناشی از درد، تب، اضطراب، مصرف و ترک دارو، واکنش های حساسیت مفرط و اختلالات مختلف باشد. ممکن است به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود و برای چند دقیقه یا چند ماه ادامه یابد. بی قراری خفیف یا شدید با افزایش تب، درد، استرس یا محرک های خارجی بدتر می شود. آشفتگی به تنهایی صرفاً نشان دهنده تغییر در وضعیت بیمار است.