سراسیمگی (آشفتگی)

توضیحات

آشفتگی به حالتی از برانگیختگی بیش از حد، افزایش تنش و تحریک پذیری اشاره دارد که می تواند منجر به سردرگمی، بیش فعالی و خصومت آشکار شود. سراسیمگی می تواند ناشی از یک علت سمی (سموم)، متابولیک یا عفونی ؛ آسیب مغزی؛ یا یک اختلال روانی باشد؛ همچنین می تواند ناشی از درد، تب، اضطراب، مصرف و ترک دارو، واکنش های حساسیت مفرط و اختلالات مختلف باشد. ممکن است به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود و برای چند دقیقه یا چند ماه ادامه یابد. بی قراری خفیف یا شدید با افزایش تب، درد، استرس یا محرک های خارجی بدتر می شود. آشفتگی به تنهایی صرفاً نشان دهنده تغییر در وضعیت بیمار است.

انتظار چه چیز هایی رو باید داشته باشیم؟

شدت بی قراری بیمار با بررسی تعداد و کیفیت رفتارهای ناشی از بی قراری، مانند بی ثباتی عاطفی، سردرگمی، از دست دادن حافظه، بیش فعالی و خصومت مشخص میشود. شرح حال گیری باید انجام شود؛ از جمله رژیم غذایی، آلرژی های شناخته شده و استفاده از داروهای گیاهی.باید مشخص شود آیا بیمار برای هر گونه بیماری تحت درمان است یا خیر؛ آیا اخیراً دچار عفونت، ضربه، استرس یا تغییر در الگوهای خواب شده است؟در مورد مصرف الکل، داروهای تجویز شده یا بدون نسخه، از جمله مکمل ها و داروهای گیاهی باید پرسیده شود؛ علائم سوء مصرف مواد مانند ردهای سوزن و مردمک های گشاد شده را بررسی شود؛ علائم حیاتی اولیه و وضعیت منطق عصبی بیمار برای مقایسه در آینده به دست آورده میشود. عوامل استرس زا که باعث افزایش تحریک و آشفتگی میشود باید حذف شوند. از یک رژیم غذایی متعادل استفاده شود و مکمل های ویتامینی و هیدراتاسیون تامین شود. در صورت لزوم، بیمار برای آزمایش های تشخیصی مانند اسکن توموگرافی کامپیوتری، اشعه ایکس جمجمه، ام آر آی و مطالعات خون آماده میشود.

روند پیشرفت طبیعی بیماری

تحریک می تواند به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود و ممکن است چند دقیقه یا چند ماه طول بکشد. این به حالتی از برانگیختگی بیش از حد، افزایش تنش و تحریک پذیری اشاره دارد که می تواند منجر به سردرگمی، بیش فعالی و خصومت آشکار شود. پیشرفت بی قراری می تواند با افزایش تب، درد، استرس یا محرک های خارجی بدتر شود و به عنوان یک شاخص مفید برای یک اختلال در حال توسعه عمل می کند.

تغییرات در مکانیزم بدن

افزایش بیش انگیختگی: بیمار ممکن است تنش و تحریک پذیری شدیدی را تجربه کند که می تواند به گیجی و بیش فعالی تبدیل شود. این حالت می تواند توسط عوامل مختلفی مانند درد، تب یا استرس ایجاد شود. پاسخ های فیزیولوژیکی: بی قراری می تواند منجر به افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون و تغییر در الگوهای تنفسی شود. به عنوان مثال، در موارد افزایش فشار داخل جمجمه، تحریک ممکن است قبل از علائمی مانند سردرد و حالت تهوع باشد. تغییرات عصبی: بیمار ممکن است گیجی، اختلال در قضاوت و مشکلات هماهنگی حرکتی را نشان دهد. در موارد شدید، بی قراری می تواند منجر به کاهش سطح هوشیاری یا تشنج شود. شاخص های رفتاری: علائمی مانند بی ثباتی عاطفی، خصومت و از دست دادن حافظه ممکن است ظاهر شود که نشان دهنده تغییر قابل توجهی در وضعیت بیمار است. این تغییرات تأثیر متقابل پیچیده بین پاسخ های روانی و فیزیولوژیکی را در یک بیمار که بیقراری را تجربه می کند، برجسته می کند.

مشکلاتی که میتواند ایجاد کند

افزایش گیجی و بیش فعالی: بی قراری می تواند منجر به گیجی و بیش فعالی شود و تمرکز یا شرکت در فعالیت های عادی را برای بیمار دشوار کند. ناتوانی عاطفی و خصومت: بیماران ممکن است بی ثباتی عاطفی و خصومت را تجربه کنند که می تواند روابط با مراقبین و اعضای خانواده را تیره کند. علائم جسمانی: بی قراری می تواند با علائم فیزیکی مانند لرزش، حالت تهوع و تغییر در علائم حیاتی همراه باشد که می تواند وضعیت سلامتی بیمار را پیچیده تر کند. افزایش استرس و اضطراب: حالت بی قراری می تواند احساس استرس و اضطراب را تشدید کند و منجر به چرخه معیوب شود که وضعیت بیمار را بدتر می کند. احتمال آسیب: بی قراری شدید ممکن است منجر به رفتارهای تکانشی شود که خطر آسیب رساندن به خود یا آسیب رساندن به دیگران را افزایش می دهد. عوارض ناشی از شرایط زمینه ای: بی قراری می تواند نشانه بدتر شدن شرایط پزشکی یا روانپزشکی زمینه ای باشد که نیاز به درمان و نظارت شدیدتر دارد.