خس خس سینه

هنگامی که تنفس نیاز به تلاش بیشتری دارد، ماهیچه های جانبی - جناغی، اسکلن(نردبانی)، سینه ای ماژور، ذوزنقه، عضلات بین دنده ای داخلی و عضلات شکمی- قفسه سینه را در طول تنفس تثبیت می کنند. استفاده از عضله های جانبی معمولاً در حین فعالیت هایی مانند آواز خواندن، صحبت کردن، سرفه کردن، مدفوع کردن و ورزش صورت می گیرد. با این حال، استفاده بیشتر از این ماهیچه ها ممکن است نشانه ای از ناراحتی حاد تنفسی، ضعف دیافراگم یا تهوع باشد. همچنین ممکن است ناشی از بیماری مزمن تنفسی باشد. به طور معمول، میزان استفاده از ماهیچه های جانبی، شدت علت زمینه ای را منعکس می کند. با افزایش استفاده از ماهیچه های جانبی، باید فوراً به دنبال علائم دیسترس تنفسی حاد باشید. اینها شامل کاهش سطح هوشیاری، تنگی نفس هنگام صحبت کردن، تاکی پنه، انقباضات بین دنده ای و استرنوم، سیانوز، صداهای ناخواسته نفس (مانند خس خس سینه یا استریدور)، دیافورز، شعله ور شدن بینی، و دلهره یا بی قراری شدید است. سوابق پزشکی بیمار باید بررسی شوند: اختلالات تنفسی (مانند عفونت یا COPD)؛ اختلالات قلبی(مانند نارسایی قلبی، که ممکن است به ادم ریوی منجر شود)؛ اختلالات عصبی عضلانی(مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک(ALS)، که ممکن است بر عملکرد عضلات تنفسی تأثیر بگذارد)؛ سابقه آلرژی یا آسم؛ بیماری‌های عروقی کلاژن می توانند باعث بیماری نفوذی منتشر ریه شوند،شرایطی مانند آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) و لوپوس اریتماتوس باید مورد بررسی قرار بگیرند؛ ضربه های اخیر به خصوص به ستون فقرات یا قفسه سینه؛ دریافت اخیر آزمایش‌های عملکرد ریوی یا درمان تنفسی؛ قرار گرفتن در معرض دودهای شیمیایی یا گرد و غبار معدنی مانند آزبست؛ سابقه خانوادگی اختلالاتی مانند فیبروز سیستیک و نوروفیبروماتوز را که می تواند باعث بیماری نفوذی منتشر ریه شود؛