مشکل تنفسی

تصلب شرایین یکی از دلایل عمده مرگ و میر در بزرگسالان در جوامع پیشرفته و نیز کشورهای با میزان بالای استرس است، به‌طوری‌که برای ایران، به تنهایی سالانه حدود سیصد هزار مرگ قلبی مرتبط دربردارد. تصلب شرایین که علت اصلی بروز بیماری‌های ایسکمی دهنده رگ‌های قلب و مغز به‌شمار می‌رود، از زمان‌های بسیار قدیم شناخته شده بوده‌است. قدیمی‌ترین ضایعه آترواسکلروز که مشخصات آن از نظر آسیب‌شناسی شرح داده شده در اجساد مومیایی شده مصر باستان با قدمت بیش از سه هزار سال قبل از میلاد پیدا شد. این گرفتاری یک روند التهابی مزمن است که در طی آن فرایندهای ایمنی با عوامل خطرساز متابولیک واکنش نموده و موجب شروع، گسترش و فعال شدن این ضایعه در رگ‌های بزرگ و متوسط می‌گردند. لخته‌ای که به دنبال شکاف خوردن ضایعه آترواسکلروتیک یا به دنبال کنده شدن سلول‌های اندوتلیوم در محل ضایعه در رگ گرفتار پدید می‌آید می‌تواند موجب آنفارکتوس بافتی (میوکارد و مغز) شود. ادوارد جنر (Edward Jenner) که برای نخستین بار واکسیناسیون را معرفی نمود، برای اولین بار نیز فرضیه وجود گرفتگی در رگ‌های کرونر را به عنوان علت بروز آنژین پایدار در سال ۱۷۸۶ مطرح کرد. جیمز هریک (James Herrick) در ۱۹۱۲ ثابت نمود که مسدود شدن شریان‌های به شدت آترواسکلروتیک کرونر توسط یک لخته عامل بروز آنفارکتوس حاد میوکارد می‌باشد. حدود ۵۰ سال طول کشید تا کونستانتینیدس (Constantinides)، چاپمن (Chapman) و فریدمن (Friedman) در سال ۱۹۶۰ با آتوپسی‌های دقیق مراحل پیشرفت و گسترش آترواسکلروز و تشکیل لخته را شرح دادند. آین متخصصین بحث شکاف خوردن پلاک آترواسکلروتیک را به عنوان عامل شروع روند تشکیل لخته را مطرح کردند. بعدها محققین دریافتند که کنده شدن لایه اندوتلیوم از روی پلاک آترواسکلروتیک می‌تواند این روند را فعال کند. هم‌اکنون مشخص شده‌است که تشکیل لخته بر روی پلاک آترواسکلروتیک پاره شده یا پلاکی که لایه اندوتلیوم از روی آن کنده شده‌است عامل بروز آنفارکتوس حاد میوکارد، آنژین ناپایدار و بسیاری از موارد مرگ ناگهانی بوده که به مجموعه این موارد با نام سندروم‌های حاد کرونری یاد می‌شود.

آلکاپتونوری (Alkaptonuria) یا بیماری ادرار سیاه یک اختلال ارثی بسیار نادر است که از تجزیه کامل دو واحد پروتئینی (اسیدهای آمینه) به نام ‌های تیروزین (tyrosine) و فنیل آلانین (phenylalanine) توسط بدن جلوگیری می ‌کند و منجر به تجمع یک ماده شیمیایی به نام اسید هموژنتیسیک (homogentisic acid) در بدن می شود. تجمع این ماده شیمیایی می تواند ادرار و قسمت هایی از بدن را به رنگ تیره تبدیل کند و در طول زمان منجر به بروز طیف وسیعی از مشکلات سلامتی و عوارض جانبی شود. Ochronosis یا تجمع رنگدانه های تیره در بافت های همبند مانند غضروف و پوست نیز مشخصه این اختلال است و این رنگدانه آبی مایل به سیاه معمولاً بعد از 30 سالگی ظاهر می شود. افراد مبتلا به آلکاپتونوریا معمولاً در اوایل بزرگسالی به آرتریت به ویژه در ستون فقرات و مفاصل بزرگ مبتلا می شوند. از دیگر ویژگی های این بیماری می توان به مشکلات قلبی، سنگ کلیه و سنگ پروستات اشاره کرد

آمپیم عارضه‌ای است که بر فضای بین بیرونی‌ترین لایه ریه‌ها و لایه‌ای که دیواره قفسه سینه را لمس می‌کند و به فضای پلورال معروف است اثر می‌گذارد. این فضا به‌منظور کمک به ریه‌ها برای انبساط و انقباض وجود دارد. فضای پلورال به‌صورت طبیعی حاوی مقدار کمی مایع است. آمپیم زمانی رخ می‌دهد که در فضای پلورال مایع اضافی شروع به انباشت می‌کند. انواع مختلف باکتری به ایجاد مایع و چرک در فضای پلورال منجر می‌شوند. در اغلب موارد ذات‌الریه به آمپیم منجر می‌شود.

بیماری آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس (Amyothrophic Lateral Sclerosis یا ALS) یک بیماری پیش‌رونده سیستم عصبی است که به نام اسکلروز جانبی آمیوتروفیک نیز شناخته میشود. این بیماری سلول‌های عصبی مغز و نخاع را تحت تاثیر قرار می‎دهد و باعث از دست دادن کنترل عضلانی می‌شود. بیماریALS به نام بیماری لو گهریگ، بازیکن بیسبالی که نخستین بار به این بیماری دچار شد نیز نامیده می‌شود. علائم این بیماری نادر، اغلب با انقباض عضلانی و ضعف در اندام یا گفتار نامفهوم شروع می‌شود. در نهایت، ALS بر کنترل ماهیچه‌های مورد نیاز برای حرکت، صحبت کردن، غذا خوردن و تنفس تأثیر می‌گذارد.

آنژین اصطلاح پزشکی برای درد قفسه سینه یا ناراحتی ناشی از اختلال موقت در جریان خون و اکسیژن به قلب است. مردم ناراحتی آنژین را به صورت احساس فشردگی، خفگی یا سوزش توصیف‌ می‌کنند – معمولاً در مرکز قفسه سینه، پشت استخوان سینه. تقریبا همیشه نشانه این است که شما دچار انسداد عروق و بیماری قلبی هستید. معمولاً یک رویداد کوتاه مدت است – چند دقیقه طول‌ می‌کشد. این یک هشدار است که بدون درمان، شما در معرض خطر حمله قلبی، ضربان قلب نامنظم (آریتمی) و ایست قلبی (ایست قلبی ریوی) هستید.

بیماری پروانه‌ای اپیدرمولیز بولوسا ( Epidermolysis Bullosa ) (EB) یک بیماری ژنتیکی پوستی و نادر است که باعث ایجاد تاول، زخم و اسکار بر روی پوست و غشاهای مخاطی مانند دهان، نای، مری و… در پاسخ به حداقل ترومای مکانیکی می­شود. میزان بروز و شیوع این بیماری به ترتیب 57/19 و 07/11 در هر 1,000,000 تخمین زده شده است. شدت بیماری از ملایم تا کشنده تغییر می‌کند. ای بی واگیر ندارد. شدت بیماری در مبتلایان پیشرونده و افزاینده است و حتی ممکن است به مرگ منتهی گردد. در نتیجه این بیماری، پوست به شدت شکننده شده و با کوچکترین خراشی لایه لایه شده و کنده می‌شود. تاول‌های زیاد از بارزترین علایم این بیماری است. احتمال ابتلا به سرطان پوست در این بیماران بیش از سایرین می‌باشد. این بیماری در تمامی گروه های قومی و نژادی رخ می دهد و به طور مساوی در مردان و زنان بروز می کند. این بیماری معمولا به دو صورت بروز پیدا می‌کند، در دسته اول افراد به صورت مادرزادی به این بیماری مبتلا می‌شوند و دسته دیگر در بدو تولد دچار این بیماری می‌شوند.

آرتریت به معنی التهاب یا تورم یک یا چند مفصل است. بیش از 100 نوع آرتریت وجود دارد که همگی مفاصل، بافت‌های اطراف مفاصل و سایر بافت‌های همبند را تحت تاثیر قرار می‌دهند. علائم بیماری بسته به نوع آرتریت متفاوت است، اما معمولا شامل درد و سفتی مفاصل می‌شود. اسپوندیلیت آنکیلوزان (ankylosing spondylitis)، AS یا روماتیسم ستون فقرات، یکی از انواع آرتریت است.

اختلال استخوان زایی یا اختلال استخوان شکننده، یک بیماری مادرزادی است که می‌تواند در اثر انتقال ژن معیوب از یکی از والدین یا هر دو آنها یا جهش ژنتیکی در فردی، بدون وجود علائم در خانواده او رخ دهد. فرد در این بیماری با مشکلات جدی در زمینه شکستگی‌های متعدد استخوانی و بدشکلی اندام‌های بدن مواجه می‌شود؛ گرچه شدت و علائم بیماری در انواع مختلف آن متفاوت است.

برونشیولیت عبارت است از یک عفونت حاد، بسیار مسری و ویروسی ریه که در نوزادان 0 تا 12 ماه شایع است. این بیماری هر سال در ماه‌های زمستان رخ می‌دهد، و باعث می‌شود راه‌های هوایی کوچک در ریه‌ها ملتهب شده و با مواد التهابی (debris) پر شوند. راه‌های هوایی باریک شده و این منجر به مسدود شدن مسیر آزاد هوا می‌شود.

برونکوپنومونی (به انگلیسی: Bronchopneumonia ) التهاب حاد نایژه و زیر مجموعه‌ای از سینه‌پهلو است که همراه با تکه‌های ملتهب در نزدیکی لوب‌های ریه است. این بیماری اغلب با سینه‌پهلوی لخته‌ای اشتباه می شود. اما در کارهای بالینی اعمال آن دشوار است. چنانکه الگوها اغلب با یکدیگر تداخل می‌کنند.

بلاستومایکوزیس (به انگلیسی: Blastomycosis ) نوعی بیماری قارچی بسیار نادر ولی خطرناک است. بلاستومایکوزیس معمولاً ابتدا پوست و ریه را درگیر می‌سازد. بلاستومایسس درماتیتیدیس، عامل ایجاد کننده بلاستومایکوزیس.

پارزی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن حرکات ماهیچه‌ای ضعیف یا مختل شده باشد، حتی در برخی اوقات این بیماری را “فلج خفیف” یا “فلج جزئی” می‌نامند. زمانی که پارزی در بدن به وجود می‌آید عضلات اولین عضوهایی هستند که تحت تاثیر قرار می‌گیرند که این فلج‌ معمولاً ناشی از آسیب‌های عصبی هستند. در واقع این شبکه وسیعی از اعصاب هستند که حرکت ماهیچه‌های بدن را کنترل می‌کنند، اگر بخشی از این شبکه آسیب ببیند، مسلما عضلات ناحیه آسیب دیده به درستی کار نمی‌کنند. عوامل بسیار متنوعی باعث به وجود آمدن این فلج‌ها می‌شوند که انواع متنوعی دارند. پارزی اغلب بر اساس ناحیه‌ای از بدن که تحت تاثیر قرار گرفته است، طبقه‌بندی می‌شود.

پریتونیت (به انگلیسی: Peritonitis ) به معنی التهاب صفاق است. علل پریتونیت متفاوت است. پریتونیت می‌تواند اولیه (بدون علت قابل تشخیص) یا ثانویه (به دلایلی مانند تروما، جراحی یا آلودگی با محتویات روده) باشد. پریتونیت اولیه اغلب همراه با آسیت است.

پنوموکونیوز (Pneumoconiosis) گروهی از بیماری‌های تحدیدی ریوی ناشی از استنشاق غبارهای معدنی هستند (مانند آزبست، سیلیس و فلزاتی چون آهن و بریلیوم). استنشاق مداوم این ذرات در طی سال‌ها ممکن است باعث ایجاد مناطق کوچک التهابی و فیبروز در ریه گردد.

ذات الریه یا پنومونی، نوعی عفونت می باشد که منجر به التهاب کیسه های هوایی در یک یا هر دو ریه می گردد. به دنبال ابتلا به پنومونی، کیسه های هوایی با چرک یا مایع پر می گردند و منجر به ایجاد علائمی مانند سرفه و خلط پشت حلق، تب، لرز و تنگی نفس می شوند. ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها می توانند منجر به بروز پنومونی گردند.Bahman 30, 1401 AP

فوبیا یا ترس مرضی نوعی اختلال اضطرابی است که باعث می شود فرد ترس شدید و غیرمنطقی نسبت به یک وضعیت، موجودات زنده، مکان یا شی را تجربه کند. فرد مبتلا اغلب زندگی خود را به گونه ای طراحی می کند تا از خطرناک بودن عوامل ترس پیشگیری کند و از آن اجتناب می نماید.

دیستروفی ماهیچه‌ای یک سلسله بیماری‌های بسیار حاد ژنتیکی پیشرونده وابسته به کروموزوم هاست که باعث تخریب یا اختلال در بافت ماهیچه‌ای می‌شود. دیستروفی ماهیچه‌ای شامل ۹ نوع بیماری است که نمونه شاخص و شدید آن دیستروفی ماهیچه‌ای دوشن است. دیستروفی ماهیچه‌ای غیرقابل درمان است و تاکنون هیچ دارویی برای درمان آن ساخته نشده‌است.

طاعون یک بیماری واگیر عفونی مشترک بین انسان و حیوان با عامل باسیل یرسینیا پستیس (Yersinia pestis) است. عامل این بیماری در سال ۱۸۹۴، پس از سال‌ها پژوهش توسط الکساندر یرسین در انستیتو پاستور کشف شد. طاعون یک بیماری باکتریایی و به طور اولیه بیماری موش‌های صحرایی و سایر مهره‌داران کوچک بوده و درواقع انسان یک میزبان تصادفی است. گزش توسط کک آلوده می‌تواند انسان را مبتلا کند. احتمال انتقال انسان به انسان از طریق قطرات تنفسی وجود دارد. نرخ مرگ‌ و‌ میر طاعون در ایالات متحده چهارده درصد است. طاعون در کشورهای توسعه‌یافته تک‌گیر و نادر است اما هنوز هم طغیان‌هایی از بیماری در مناطق بسیار کم برخوردار دیده می شود ولی امروزه نگرانی اصلی در مورد پتانسیل این باکتری در جهت استفاده در بیوتروریسم است. طاعون مهم ترین و مرگبارترین بیماری قرون وسطی بود.

فیبروز ریه عارضه‌ای است که هم بافت اطراف و هم آلوئول‌های موجود در ریه را دچار زخم می‌کند. همچنین این عارضه سبب افزایش ضخامت بافتی در این نواحی می‌شود. زمانی که این اتفاق می‌افتد بیمار به‌سختی می‌تواند تنفس کند و اکسیژن کمتری وارد جریان خون می‌شود. دلایل زیادی وجود دارند که زمینه‌ساز بروز این وضعیت می‌شوند.

کاردیومگالی (به انگلیسی: Cardiomegaly ) یا بزرگ‌قلبی به معنای بزرگ‌شدن قلب است. شایع‌ترین دلیل کاردیومگالی، نارسایی قلب است. نقایص دیواره بین‌بطنی و نارسایی دریچه آئورت نیز می‌تواند موجب کاردیومگالی شود.

ویروس کرونا (نام علمی: Coronaviruses)، گروهی از ویروس‌ها متعلق به خانوادهٔ ویروسی کروناویریده هستند که از طریق ایجاد عفونت دستگاه تنفسی در پرندگان و پستانداران، ایجاد بیماری می‌کنند. این ویروس‌ها می‌توانند عامل ایجاد برخی از انواع سرماخوردگی معمولی تا عامل بیماری‌های شدیدتری همچون سارس، مرس و کووید ۱۹ باشند. کروناویروس‌ها در دههٔ ۱۹۶۰ کشف شدند و مطالعه بر روی آن‌ها به‌طور مداوم تا اواسط دهه ۱۹۸۰ ادامه داشت. اندازهٔ ژنوم ویروس‌های کرونا از ۲۶ تا ۳۲ کیلوباز، متغیر است که از بزرگ‌ترین ژنوم‌ها در بین ژنوم تمام آران‌ای ویروس‌ها هستند. این ویروس‌ها به‌طور طبیعی در انسان‌ها و پستانداران و پرندگان شیوع پیدا می‌کنند، با این حال تاکنون میلیون‌ها کروناویروس منتقل شده به انسان، کشف شده‌است. آخرین نوع آن‌ها، کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ (SARS-CoV-2)، در دسامبر ۲۰۱۹ در شهر ووهان چین با همه‌گیری در انسان شیوع پیدا کرد. شیوع این کروناویروس پس از مدت کوتاهی تبدیل به دنیاگیری شد و تمام جهان را نگران کرد و تبدیل به یک بحران بین‌المللی شد.

نارسایی کلیه یا نارسایی کُلیَوی در پزشکی به شرایطی که در آن، کلیه نتواند به‌طور بایسته عمل کند گفته می‌شود و به معنی کاهش شدید عملکرد کلیه است. در این وضعیت، عملکرد کلیه تا کمتر از ۱۵ درصد از عملکرد طبیعی آن، کاهش پیدا کرده‌است. کلیه نقش مهمی در دفع مواد زائد و تعادل آب و الکترولیت‌ها در بدن دارد.

آسیب نخاعی (به انگلیسی: Spinal Cord Injury) یا (SCI)، آسیبی است که موجب تغییرات موقتی یا دائمی در عملکرد طناب نخاعی شود. نشانگان چنین آسیبی ممکن است شامل از دست رفتن عملکرد عضلانی، حسی یا خودمختاری در اجزائی از بدن که زیر ناحیه آسیب دیده‌اند شود. آسیب، ممکن است در هر سطح از طناب نخاعی صورت گیرد و ممکن است کامل باشد: بدین صورت که تمام عملکردهای حسی و عضلانی در قطعات خاجی پایین‌تر از بین رود، یا ممکن است این آسیب ناکامل باشد: یعنی هنوز برخی از پیام‌های عصبی قادر به سفر کردن از قسمت آسیب دیده، تا قطعات خاجی طناب نخاعی S4-5 می‌باشند. براساس مکان و شدت آسیب دیدگی، نشانگان متنوعی، از کرختی گرفته تا فلج کامل، شامل بی‌اختیاری مدفوع و ادرار ممکن است پدیدار شوند. پی‌آمدهای طولانی مدت چنین آسیب‌هایی نیز دامنه وسیعی دارند، از بازیابی کامل گرفته تا فلج دائمی چهاراندام (کوادریپلژی یا تتراپلژی) یا پاراپلژی. عوارضش ممکن است شامل آتروفی عضلانی، از دست رفتن کنترل حرکت ارادی، اسپاسم، زخم بستر، عفونت‌ها و مشکلات تنفسی شود.

فشار درون‌جمجمه‌ای (Intracranial Pressure - ICP) به فشار داخل جمجمه اشاره دارد. این فشار به دلیل تجمع مایعات، خون، یا بافت‌های مغزی درون جمجمه می‌تواند افزایش یابد. افزایش فشار درون‌جمجمه‌ای می‌تواند به دلیل آسیب‌های سر، تومورهای مغزی، یا اختلالات دیگر در سیستم عصبی مرکزی رخ دهد.

عفونت‌های قارچی (Fungal Infections) به علت رشد بیش از حد قارچ‌ها در بدن ایجاد می‌شوند. این عفونت‌ها می‌توانند پوست، ناخن‌ها، مخاط دهان، گلو، ریه‌ها و سایر اندام‌های بدن را درگیر کنند. نوع خاصی از قارچ ممکن است باعث عفونت شود، از جمله کاندیدا، آسپرژیلوس، درماتوفیت‌ها و هیستوپلاسما.