وزوز گوش

اتواسکلروز به انگلیسی otosclerosis می‌شود و یکی از علل شایع کم شنوایی است. علت آن مشکلی در استخوان‌های کوچک است که ارتعاشات را از طریق گوش میانی منتقل می‌کنند تا بتوانیم صداها را بشنویم. معمولاً در اتواسکلروز گوش، هر دو گوش دچار مشکل می‌شوند؛ اما گاهی اوقات فقط یک گوش درگیر می‌شود. اتواسکلروز گوش از هر ۱۰۰ نفر ۱ یا ۲ نفر را مبتلا می‌کند. این بیماری معمولاً بین ۱۵ تا ۳۵ سالگی ایجاد می‌شود؛ اما گاهی اوقات در کودکان کوچک‌تر هم به وجود می‌آید. زنان با احتمال دو برابری به این بیماری مبتلا می‌شوند. بارداری علت بروز بیماری اتواسکلروز گوش نیست؛ اما ممکن است وضعیت را بدتر کند، بنابراین معمولاً برای اولین بار علائم اتواسکلروز در بارداری مشاهده می‌شوند.

بیماری مینیر مرتبط با گوش داخلی است که معمولا بر روی یک گوش تاثیرمی‌گذارد، این بیماری می‌تواند باعث فشار یا درد در گوش و در موارد شدید سرگیجه، کاهش شنوایی، صدای زنگ یا سر و صدا (که به عنوان وزوز گوش شناخته می‌شود) شود. افراد در تمامی رده‌های سنی ممکن است به این بیماری مبتلا شوند، اما شیوع آن در سنین ۴۰ و ۵۰ سالگی بیشتر است و در شرایطی که بیماری مزمن باشد، درمانی وجود ندارد، اما اقدامات مختلفی وجود دارد، که باعث کاهش علائم و تاثیر آن بر زندگی می‌شود. افراد مبتلا به مینیردچار سرگیجه‌ی ناگهانی بعد از شنیدن وزوز گوش می‌شوند و علائم در هر فرد متفاوت است، ممکن است برخی افراد حملات زیادی را طی چند روز تجربه کنند در حالی که عده ای دیگر هر چند وقت یکبار و در فواصل طولانی دچار حمله شوند.

آئورا یک پدیده حسی یا حرکتی، ایده یا احساسی است که مرحله اولیه تشنج یا شروع یک سردرد کلاسیک میگرنی را نشان می دهد. معمولاً چند ثانیه تا چند دقیقه قبل از فاز ناگهانی تشنج اتفاق می‌افتد و به دلیل تغییر هوشیاری در طول مرحله پس از تشنج، توصیف آن دشوار است. آ ئوراها را می توان به انواع مختلفی از جمله عاطفی، شناختی، روانی حرکتی و روان حسی طبقه بندی کرد. به عنوان مثال، آنها ممکن است شامل احساس ترس، اختلالات بینایی یا طعم های غیر معمول باشند. تشخیص هاله می تواند به بیماران کمک کند تا اقدامات پیشگیرانه در برابر سردرد یا تشنج انجام دهند. مدت زمان هاله معمولا بین 10 تا 30 دقیقه است. شناخت هاله ها برای مدیریت موثر میگرن و اختلالات تشنج بسیار مهم است.

نشانه بتل با خون مردگی در زائده پستانی استخوان تمپورال مشخص می شود که اغلب نشان دهنده شکستگی جمجمه قاعده ای است. این ممکن است تنها علامت قابل مشاهده چنین شکستگی باشد که حتی در عکسبرداری با اشعه ایکس جمجمه نیز قابل تشخیص نیست. این علامت معمولاً 24 تا 36 ساعت پس از آسیب ایجاد می شود و می تواند برای چند روز تا چند هفته باقی بماند. ناشی از خونریزی به دلیل آسیب به بافت های حمایت کننده ناحیه ماستوئید است. شکستگی جمجمه در صورت عدم درمان، می تواند منجر به عوارض شدید از جمله آسیب به اعصاب جمجمه و ساقه مغز شود. نشانه بتل ممکن است در طول مراقبت های اضطراری نادیده گرفته شود، به خصوص اگر آسیب های جدی تر وجود داشته باشد. نظارت بر این علامت در بیماران ترومایی بسیار مهم است.