رفلکس بابینسکی

انتظار چه چیز هایی رو باید داشته باشیم؟

بیمار مبتلا به رفلکس بابینسکی باید انتظار داشته باشد که برای سایر علائم عصبی، از جمله ارزیابی قدرت عضلانی، ارزیابی تون، تست‌های هماهنگی و تست رفلکس تاندون عمیق، مورد ارزیابی کامل قرار گیرد. همچنین ممکن است از نظر احساس درد و حس عمقی در پا ارزیابی شوند. بسته به علت زمینه ای، بیمار ممکن است علائمی مانند ضعف، اسپاستیسیتی یا عدم هماهنگی را تجربه کند. آزمایشات تشخیصی مانند CT یا MRI ممکن است برای روشن شدن علت رفلکس انجام شود. علاوه بر این، مشاوره بیمار در مورد ایمنی و استفاده از وسایل تطبیقی ​​ممکن است ارائه شود.

روند پیشرفت طبیعی بیماری

رفلکس بابینسکی در نوزادان و نوزادان تا 24 ماهگی طبیعی است و نشان دهنده نابالغی دستگاه قشر نخاعی است. پس از 2 سالگی، رفلکس پاتولوژیک می شود و ممکن است نشان دهنده شرایط زمینه ای مانند هیدروسفالی یا سایر عللی باشد که بیشتر در بزرگسالان دیده می شود. رفلکس بابینسکی مثبت می‌تواند موقت یا دائمی باشد، با رخدادهای موقتی که اغلب در مرحله پستکتال تشنج دیده می‌شود، در حالی که رفلکس‌های دائمی آسیب قشر نخاعی را نشان می‌دهند.

تغییرات در مکانیزم بدن

-ارزیابی قدرت عضلانی: ضعف ممکن است وجود داشته باشد که با فشار دادن یا کشیدن بیمار در برابر مقاومت ارزیابی می شود. -ارزیابی تون عضلانی: اسپاستیسیتی ممکن است با مقاومت متناوب در برابر خم شدن و اکستنشن نشان داده شود، در حالی که شلی نشان دهنده عدم مقاومت است. -مسائل هماهنگی: بیماران ممکن است شواهدی از عدم هماهنگی در طول فعالیت های تکراری نشان دهند. -رفلکس های تاندون عمیق (DTRs): DTR های بیش فعال ممکن است مشاهده شود که نشان دهنده افزایش فعالیت رفلکس است، در حالی که کم فعالی نشان دهنده کاهش رفلکس ها است. -تغییرات حسی: ممکن است از دست دادن متغیر یا کلی درد و حس دما، حس عمقی و عملکرد حرکتی وجود داشته باشد. -علائم مرتبط: علائم دیگر ممکن است شامل اسپاستیسیته، ضعف و افزایش خطر آسیب ناشی از ناهماهنگی باشد.

مشکلاتی که میتواند ایجاد کند

-آسیب قشر نخاعی: رفلکس بابینسکی مثبت نشانگر آسیب قشر نخاعی است که ممکن است موقت یا دائمی باشد و منجر به مشکلات حرکتی قابل توجه و وابستگی به مراقبین شود. -اختلالات عصبی: بیماران ممکن است علائم عصبی دیگری مانند ضعف عضلانی، اسپاستیسیته و ناهماهنگی را تجربه کنند که می تواند فعالیت های روزانه را پیچیده کند و خطر زمین خوردن را افزایش دهد. -شرایط مرتبط: شرایطی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)، تومورهای مغزی، آسیب‌های نخاعی و سکته مغزی می‌تواند منجر به ضعف پیشرونده، اختلال در گفتار، و مشکل در فعالیت‌های روزمره زندگی شود که به‌طور قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می‌گذارد. . -افزایش خطر آسیب: رفلکس اغلب با ناهماهنگی و ضعف همراه است، خطر آسیب دیدگی بیمار را افزایش می دهد، نیاز به کمک در فعالیت ها و یک محیط امن دارد. -تاثیر روانی: پیش آگهی ضعیف مرتبط با شرایطی که باعث رفلکس بابینسکی مثبت می شود ممکن است منجر به افسردگی و ناراحتی عاطفی برای بیمار شود. -نیاز به تست های تشخیصی: بیماران ممکن است به آزمایش های تشخیصی گسترده مانند سی تی اسکن یا ام آر آی نیاز داشته باشند تا علت اصلی رفلکس مشخص شود که می تواند استرس زا و زمان بر باشد.

به معنای کاهش قدرت در یک یا چند عضله است. همچنین ضعف ممکن است عمومی باشد و در کل بدن احساس شود، یا ممکن است به طور انحصاری روی یک عضله یا گروه عضلانی تأثیر بگذارد. بسیاری از افراد از اصطلاحاتی مانند خستگی یا کمبود انرژی، به عنوان مترادف ضعف استفاده می‌کنند.