تغییر سطح هوشیاری

آتاکسی یک بیماری عصبی است که با ناهماهنگی و بی نظمی حرکات ارادی مشخص می شود. می توان آن را به آتاکسی مخچه ای (ناشی از بیماری مخچه) و آتاکسی حسی(ناشی از اختلال در حس عمقی) طبقه بندی کرد. علائم شامل اختلال در راه رفتن، مشکلات هماهنگی اندام و احتمالاً اختلالات گفتاری است. آتاکسی حاد ممکن است به علت سکته‌های مغزی، خونریزی‌ها یا تومورها به وجود آید، در حالی که آتاکسی مزمن می‌تواند پیشرونده باشد و با بیماری‌های متابولیک یا دژنراتیو مرتبط باشد. بیماران ممکن است علائمی مانند تاب خوردن، مشکل در چرخش و راه رفتن ناپایدار را داشته باشند. اگر حرکات آتاکسیک به طور ناگهانی ایجاد شود که نشان دهنده افزایش بالقوه فشار داخل جمجمه است، مداخلات اورژانسی بسیار مهم است.

رفلکس بابینسکی با انحراف پشتی انگشت شست پا و بادکش شدن انگشتان دیگر هنگامی که قسمت جانبی کف پا با یک جسم تیز نوازش می شود مشخص می شود. این رفلکس در بزرگسالان غیر طبیعی در نظر گرفته می شود که نشان دهنده آسیب احتمالی قشر نخاعی است، اما در نوزادان تا 24 ماه طبیعی است. این می تواند توسط محرک های مضر ایجاد شود و ممکن است به صورت یک طرفه یا دو طرفه رخ دهد. رفلکس مثبت بابینسکی می‌تواند موقتی باشد، اغلب پس از تشنج به صورت پستی دیده می‌شود، یا در موارد آسیب عصبی دائمی است. ارزیابی قدرت، تون و هماهنگی عضلات پس از پاسخ مثبت ضروری است. شرایط مرتبط شامل ALS، تومورهای مغزی، آسیب های نخاعی و سکته مغزی است. برای تعیین علت زمینه ای ممکن است نیاز به تصویربرداری تشخیصی باشد. ایمنی بیمار به دلیل افزایش خطر آسیب ناشی از این رفلکس بسیار مهم است.