احساس پریشانی

آیا تا به حال برای‌تان اتفاق افتاده که مدتی را غمگین و مدتی را شاد سپری کرده باشید، بدون آن‌که علت آن را بدانید؟ البته این اتفاق برای همه افراد می‌افتد. زندگی برای همه فراز و فرودهایی دارد که ممکن است ما را دچار حالات و احساسات مختلفی کند. اما این فراز و فرودهای احساسی برای برخی از افراد بسیار شدیدتر و گاهی خطرناک‌تر است. اختلال دو قطبی یکی از بیماری‌های شایع در جهان است. این اختلال یک بیماری روانی و خلقی محسوب شده و اکثراً در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل دوران بزرگسالی در افراد پدید می‌آید. اما این بدان معنا نیست که در افراد مسن یا کودکان اتفاق نمی‌افتد. مهم‌ترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع اول و دوم است که ممکن است به بستری شدن فرد بیمار منجر شوند. اختلال دو قطبی یکی از بیماری‌های روانی است که افراد زیادی در جهان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این بیماری با نام دیگری نیز شناخته می‌شود: افسردگی ـ ‌شیدایی (manic depression). البته این نام قدیمی‌تر است. نام اختلال دو قطبی به انگلیسی Bipolar disorder بوده و به عقیده‌ی برخی متخصصین می‌تواند هر شخصی را در هر سنی درگیر خود کند. فردی که به این اختلال دچار است در خلق‌وخوی خود فراز و فرودهای شدیدی را بین دو حالت افسردگی و شیدایی احساس می‌کند. به طوری که این حالات می‌توانند ساعت‌ها تا ماه‌ها نیز طول بکشند.

اضطراب شایع ترین علامت روانپزشکی است و می تواند منجر به اختلال قابل توجهی شود. یک واکنش ذهنی به یک تهدید واقعی یا خیالی، اضطراب یک احساس غیر اختصاصی ناراحتی یا ترس است. ممکن است خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد. اضطراب خفیف ممکن است باعث ناراحتی جسمی یا روانی خفیف شود. اضطراب شدید ممکن است ناتوان کننده یا حتی تهدید کننده زندگی باشد. هر کس هر از گاهی اضطراب را تجربه می کند - این یک واکنش طبیعی به خطر واقعی است که بدن را (از طریق تحریک سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک) به اقدامات هدفمند سوق می دهد. همچنین یک پاسخ طبیعی به استرس فیزیکی و عاطفی است که تقریباً می تواند توسط هر بیماری ایجاد شود. علاوه بر این، اضطراب می تواند توسط بسیاری از عوامل غیر پاتولوژیک از جمله کمبود خواب، رژیم غذایی نامناسب و مصرف بیش از حد کافئین یا سایر محرک ها تسریع یا تشدید شود. با این حال، اضطراب بیش از حد و بی دلیل ممکن است نشان دهنده یک مشکل روانی زمینه ای باشد.