اضطراب و استرس

آیا تا به حال برای‌تان اتفاق افتاده که مدتی را غمگین و مدتی را شاد سپری کرده باشید، بدون آن‌که علت آن را بدانید؟ البته این اتفاق برای همه افراد می‌افتد. زندگی برای همه فراز و فرودهایی دارد که ممکن است ما را دچار حالات و احساسات مختلفی کند. اما این فراز و فرودهای احساسی برای برخی از افراد بسیار شدیدتر و گاهی خطرناک‌تر است. اختلال دو قطبی یکی از بیماری‌های شایع در جهان است. این اختلال یک بیماری روانی و خلقی محسوب شده و اکثراً در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل دوران بزرگسالی در افراد پدید می‌آید. اما این بدان معنا نیست که در افراد مسن یا کودکان اتفاق نمی‌افتد. مهم‌ترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع اول و دوم است که ممکن است به بستری شدن فرد بیمار منجر شوند. اختلال دو قطبی یکی از بیماری‌های روانی است که افراد زیادی در جهان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این بیماری با نام دیگری نیز شناخته می‌شود: افسردگی ـ ‌شیدایی (manic depression). البته این نام قدیمی‌تر است. نام اختلال دو قطبی به انگلیسی Bipolar disorder بوده و به عقیده‌ی برخی متخصصین می‌تواند هر شخصی را در هر سنی درگیر خود کند. فردی که به این اختلال دچار است در خلق‌وخوی خود فراز و فرودهای شدیدی را بین دو حالت افسردگی و شیدایی احساس می‌کند. به طوری که این حالات می‌توانند ساعت‌ها تا ماه‌ها نیز طول بکشند.

هر تغییری در زندگی همچون ترک کردن مدرسه، مشکلات کاری و حتی بیماری می تواند باعث ایجاد استرس شود. بیشتر اوقات، افراد در عرض چند ماه خود را با چنین تغییراتی وفق می‌دهند. اما اگر همچنان احساس خود تخریبی و یا استرس در مقابل چنین تغییراتی وجود داشته باشد، ممکن است شما به اختلال سازگاری مبتلا باشید. اختلال سازگاری نوعی بیماری ذهنی مرتبط با استرس است. در اینگونه موارد ممکن است احساس اضطراب، افسردگی و یا حتی خودکشی داشته باشید. روال عادی زندگی شما ممکن است باعث ایجاد حس ناراحتی و شکست در شما گردد. یا حتی ممکن است تصمیمات بی پروا بگیرید. در واقع شما در برابر تغییرات زندگی نمی‌توانید سازگار باشید و این موضوع می‌تواند نتایج بسیار بد و جدی به همراه داشته باشد. اصلا لازم نیست خود را مقصر بدانید و در مورد آن ناراحت باشید. درمان‌های اختلال سازگاری (که معمولا کوتاه و مختصر هستند) می تواند به شما کمک کند احساسات اصلی خود را دوباره باز یابید.

الکلیسم (به انگلیسی: Alcoholism ) یا مِی‌بارگی عبارت است از هر نوع مصرف بیش از اندازهٔ الکل که منجر به آسیب شدید به سلامت جسم یا روان فرد شود.

بیماری پارکینسون نوعی اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بر روی حرکت تأثیر می گذارد. علائم به تدریج شروع می شود و گاهی اوقات تنها با یک لرزش کوچک در یک دست، که فرد به سختی متوجه آن می شود، آغاز می شود. علاوه بر لرزش ها که بسیار رایج هستند، این اختلال معمولاً باعث خشکی یا کند شدن حرکت نیز می شود. در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ممکن است حالت چهره به میزان کم بیانگر این بیماری باشد. ممکن است دست ها هنگام راه رفتن تکان نخورند. ممکن است حرف زدن فرد آرام یا مبهم شود. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری و با گذشت زمان بدتر می شود. اگرچه بیماری پارکینسون قابل درمان نیست اما داروها ممکن است علائم شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند. گاهی اوقات پزشکان مغز و اعصاب ممکن است برای تنظیم مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم، جراحی را پیشنهاد کند.

پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم) (به انگلیسی: Hyperthyroidism ) که هایپرتیروئیدی هم نامیده می‌شود، نوعی بیماری غدّهٔ تیروئید است که در آن تیروئید بیش از مقدار طبیعی، هورمون ترشّح می‌کند. هورمون‌های مترشحه از غدّهٔ تیروئید T4 (تیروکسین) و T3 (تری‌یدوتیرونین) هستند که توسط TSH (هورمون محرکه تیروئید) تنظیم می‌شوند.

بیماری مینیر مرتبط با گوش داخلی است که معمولا بر روی یک گوش تاثیرمی‌گذارد، این بیماری می‌تواند باعث فشار یا درد در گوش و در موارد شدید سرگیجه، کاهش شنوایی، صدای زنگ یا سر و صدا (که به عنوان وزوز گوش شناخته می‌شود) شود. افراد در تمامی رده‌های سنی ممکن است به این بیماری مبتلا شوند، اما شیوع آن در سنین ۴۰ و ۵۰ سالگی بیشتر است و در شرایطی که بیماری مزمن باشد، درمانی وجود ندارد، اما اقدامات مختلفی وجود دارد، که باعث کاهش علائم و تاثیر آن بر زندگی می‌شود. افراد مبتلا به مینیردچار سرگیجه‌ی ناگهانی بعد از شنیدن وزوز گوش می‌شوند و علائم در هر فرد متفاوت است، ممکن است برخی افراد حملات زیادی را طی چند روز تجربه کنند در حالی که عده ای دیگر هر چند وقت یکبار و در فواصل طولانی دچار حمله شوند.

اختلالات عاطفی به گروهی از اختلالات روانی اطلاق می‌شود که با اختلالات شدید در احساسات و خلق فرد مشخص می‌شود. این اختلالات می‌توانند شامل تغییرات شدید و پایدار در خلق و هیجانات، مانند افسردگی یا شیدایی (مانی) باشند و بر عملکرد عمومی و کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارند.