ریزش مو

انتظار چه چیزهایی رو باید داشته باشیم

مدیریت ریزش مو شامل شناسایی و درمان علت اصلی، استفاده از داروها و درمان‌های موضعی، و در برخی موارد، روش‌های جراحی مانند پیوند مو است.

پیشرفت طبیعی علامت

ریزش مو می‌تواند به طور تدریجی یا ناگهانی پیشرفت کند و می‌تواند به شکل نازک شدن موها، کاهش حجم، یا کچلی کامل باشد. درمان شامل شناسایی علت اصلی و استفاده از روش‌های درمانی مختلف برای پیشگیری از پیشرفت و بهبود وضعیت موها است.

تغییرات در مکانیزم بدن

تغییرات هورمونی (Hormonal Changes): تغییرات در سطح هورمون‌ها، مانند تستوسترون یا استروژن، می‌تواند به ریزش مو منجر شود. کمبود مواد مغذی (Nutritional Deficiencies): کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز برای رشد مو می‌تواند باعث ریزش مو شود.

مشکلاتی که ممکن است ایجاد شود

اختلالات خودایمنی (Autoimmune Disorders): اختلالات خودایمنی مانند آلوپسی آره‌آتا می‌تواند به ریزش مو منجر شود.

کمبود هورمون‌های قشر غده فوق کلیوی (هیپوکورتیکوئیدی) باعث بیماری آدیسون (به انگلیسی: Addison diseases) می‌شود. به هورمونهای مترشحه از بخش قشری غده فوق کلیوی کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids) گفته می‌شود. کورتیکواستروئیدها به دو گروه عمده مینرالوکورتیکوئیدها (mineralocorticoids) مانند آلدوسترون و گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) مانند کورتیزول تقسیم‌بندی می‌شوند. مینرالوکورتیکوئیدها در تنظیم آب و الکترولیتها در بدن نقش دارند. گلوکوکورتیکوئیدها نقشهای مختلفی در بدن دارند از جمله کاهش التهاب، تخفیف واکنشهای ایمنی، تأثیر بر متابولیسم و افزایش قند خون. بیماری آدیسون بیماری نادری است که شیوع آن در مردان و زنان تقریباً برابر است. علایم بیماری ممکن است به آهستگی و در طی چند ماه تا چند سال بروز کنند و در هر سنی قابل مشاهده‌است. علت بیماری معمولاً عبارت است از تخریب تدریجی و پیش‌رونده غدد فوق‌کلیوی احتمالاً به دلیل خود ایمنی. البته نارسایی غدد فوق کلیوی ممکن است به دنبال بیماری‌های زیر نیز ایجاد شود: سل، سرطان، بیماریهای هیپوفیز و قطع ناگهانی مصرف کورتون.

عدم وجود جریان قاعدگی، آمنوره را می توان به عنوان اولیه یا ثانویه طبقه بندی کرد. با آمنوره اولیه، قاعدگی قبل از 16 سالگی شروع نمی شود. در آمنوره ثانویه، در سن مناسب شروع می شود، اما بعداً در غیاب علل فیزیولوژیکی طبیعی مانند بارداری، شیردهی یا یائسگی، برای 3 ماه یا بیشتر متوقف می شود. آمنوره پاتولوژیک ناشی از عدم تخمک گذاری یا انسداد فیزیکی برای خروج قاعدگی، مانند پرده بکارت بدون سوراخ، تنگی دهانه رحم، یا چسبندگی داخل رحمی است. عدم تخمک گذاری ممکن است ناشی از عدم تعادل هورمونی، بیماری ناتوان کننده، استرس یا اختلالات عاطفی، ورزش شدید، سوءتغذیه، چاقی، یا ناهنجاری های آناتومیک، مانند عدم وجود مادرزادی رحم تخمدان باشد. آمنوره همچنین ممکن است ناشی از درمان های دارویی یا هورمونی باشد.

بیماری پروانه‌ای اپیدرمولیز بولوسا ( Epidermolysis Bullosa ) (EB) یک بیماری ژنتیکی پوستی و نادر است که باعث ایجاد تاول، زخم و اسکار بر روی پوست و غشاهای مخاطی مانند دهان، نای، مری و… در پاسخ به حداقل ترومای مکانیکی می­شود. میزان بروز و شیوع این بیماری به ترتیب 57/19 و 07/11 در هر 1,000,000 تخمین زده شده است. شدت بیماری از ملایم تا کشنده تغییر می‌کند. ای بی واگیر ندارد. شدت بیماری در مبتلایان پیشرونده و افزاینده است و حتی ممکن است به مرگ منتهی گردد. در نتیجه این بیماری، پوست به شدت شکننده شده و با کوچکترین خراشی لایه لایه شده و کنده می‌شود. تاول‌های زیاد از بارزترین علایم این بیماری است. احتمال ابتلا به سرطان پوست در این بیماران بیش از سایرین می‌باشد. این بیماری در تمامی گروه های قومی و نژادی رخ می دهد و به طور مساوی در مردان و زنان بروز می کند. این بیماری معمولا به دو صورت بروز پیدا می‌کند، در دسته اول افراد به صورت مادرزادی به این بیماری مبتلا می‌شوند و دسته دیگر در بدو تولد دچار این بیماری می‌شوند.

مالتیپل اسکلروزیس یا ام اس یک بیماری عصبی فلج کننده مغز و نخاع است. در بیماری ام اس سیستم ایمنی بدن به غلاف محافظ (میلین) بافت عصبی حمله کرده و موجب اختلال در ارتباط بین مغز و دیگر مناطق بدن می‌شود؛ در نهایت این بیماری منجر به تخریب موقت ویا آسیب دائمی به اعصاب می‌شود.

پلاگر (به انگلیسی: Pellagra ) یک نوع بیماری است که در اثر کمبود نیاسین (ویتامین ب۳) به وجود می‌آید. کمبود تریپتوفان (یک نوع اسید آمینه) و ویتامین B6 و B2 و آهن نیز در بروز این بیماری نقش دارند. همچنین، پلاگر می‌تواند حاصل برخی اختلالات همچون سندرم کارسینویید باشد که موجب تغییراتی در متابولیسم پروتئینها می‌شوند.

کم کاری تیروئید یکی از بیماری های تیروئید و از شایع ترین بیماری های غدد است که در آن غده‌ی تیروئید به اندازه‌ی کافی هورمون‌های تیروئیدی را تولید و وارد جریان خون نمی‌کند. این مسئله باعث کاهش سرعت واکنش‌های سوخت‌و‌ساز و درنتیجه کاهش سرعت متابولیسم می‌شود.

لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (به انگلیسی: Systemic Lupus Erythematosus) در پزشکی با علامت اختصاری SLE گونه‌ای از انواع بیماری‌های خود ایمنی است که در آن سیستم دفاعی بدن، علیه ارگان‌ها و بافت‌های پیوندی خودی عمل کرده و به‌آن‌ها آسیب می‌رساند. زنان در مقابل این بیماری ده‌برابر بیشتر از مردان آسیب‌پذیرند. این بیماری اغلب پوست و چندین اندام داخلی را درگیر می‌کند و با وجود اتوآنتی بادی در خون همراه است. سیر بالینی لوپوس شامل دوره‌های فعالیت و بهبود است. لوپوس (Lupus) در زبان لاتین به معنی گرگ و اریتما (Erythema) در زبان یونانی به معنی سرخی است. این نام به‌دلیل شکل لکه سرخ بر پوست است که شبیه جای گازگرفتگی گرگ است.

کچلی سکه‌ای (Alopecia Areata) یک اختلال خودایمنی است که به طور ناگهانی باعث ریزش مو در نواحی مشخص و معمولاً به شکل دایره‌ای یا سکه‌ای می‌شود. این اختلال می‌تواند در هر ناحیه‌ای از بدن که مو دارد، از جمله پوست سر، ابروها، و ریش‌ها رخ دهد.

مسمومیت با آرسنیک (Arsenic Poisoning) زمانی رخ می‌دهد که مقدار زیادی آرسنیک، یک عنصر سمی، وارد بدن شود. آرسنیک می‌تواند از طریق آب آلوده، مواد غذایی، هوا، یا تماس با مواد شیمیایی حاوی آرسنیک وارد بدن شود. این مسمومیت می‌تواند به سرعت (حاد) یا به صورت تدریجی (مزمن) رخ دهد.

لنفوم سلول T پوستی (Cutaneous T-cell Lymphoma یا CTCL) نوعی نادر از لنفوم غیرهوچکین است که سلول‌های T (یک نوع سلول سفید خون) را درگیر می‌کند. این بیماری عمدتاً پوست را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند به صورت لکه‌ها، پلاک‌ها، یا توده‌های پوستی ظاهر شود.

سلولیت تشریحی پوست سر (Dissecting Cellulitis of the Scalp) یک بیماری نادر التهابی است که پوست سر را درگیر می‌کند. این بیماری معمولاً با تشکیل کیست‌ها، آبسه‌ها، و توده‌های ملتهب در پوست سر همراه است که می‌تواند به ریزش مو و زخم‌های دائمی منجر شود.

درماتیت اکسفولیاتیو (Exfoliative Dermatitis) یک بیماری پوستی شدید و گسترده است که با پوسته‌پوسته شدن وسیع و التهاب در سطح وسیعی از پوست مشخص می‌شود. این بیماری می‌تواند به علت‌های مختلفی مانند واکنش به داروها، بیماری‌های پوستی مانند پسوریازیس، اگزما، یا عفونت‌ها ایجاد شود.

بیماری هوچکین (Hodgkin’s Disease) نوعی سرطان سیستم لنفاوی است که با حضور سلول‌های خاص به نام سلول‌های رید-استرنبرگ (Reed-Sternberg cells) شناسایی می‌شود. این بیماری عمدتاً از غدد لنفاوی آغاز می‌شود و ممکن است به سایر بخش‌های سیستم لنفاوی و اندام‌های داخلی گسترش یابد.

کم‌کاری هیپوفیز (Hypopituitarism) به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن غده هیپوفیز، که مسئول تولید هورمون‌های مختلفی است که به تنظیم عملکردهای بدن کمک می‌کند، به اندازه کافی هورمون ترشح نمی‌کند. این وضعیت می‌تواند به علت آسیب به غده هیپوفیز، تومورها، یا اختلالات دیگر ایجاد شود.

درماتیت سبوره‌ای (Seborrheic Dermatitis) یک نوع التهاب مزمن پوست است که به‌ویژه در نواحی با تعداد زیادی غدد چربی مانند پوست سر، صورت، و نواحی اطراف بینی و گوش‌ها بروز می‌کند. این بیماری با ایجاد پوسته‌پوسته شدن، قرمزی، و خارش پوست همراه است و به دلیل فعالیت بیش از حد غدد چربی و واکنش به یک نوع قارچ طبیعی به نام مالاسزیا (Malassezia) رخ می‌دهد.

متاستاز پوست (Skin Metastasis) به معنی انتشار سلول‌های سرطانی از تومور اولیه به پوست است. این وضعیت نشان‌دهنده پیشرفت سرطان است و معمولاً زمانی رخ می‌دهد که سرطان از محل اولیه خود (مانند پستان، ریه، یا روده) به پوست گسترش یابد. این نوع متاستاز می‌تواند به‌طور مستقیم به پوست یا از طریق سیستم لنفاوی گسترش یابد.

مسمومیت با تالیوم (Thallium Poisoning) به‌علت تماس یا مصرف تالیوم، یک فلز سنگین و سمی، ایجاد می‌شود. تالیوم می‌تواند از طریق آب، غذا، یا تماس با مواد شیمیایی آلوده وارد بدن شود. این مسمومیت می‌تواند به شدت بر سلامت تأثیر بگذارد و علائم متعددی ایجاد کند.

تیروتوکسیکوز به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن سطح هورمون‌های تیروئید در خون به طور غیر طبیعی بالا است. این بیماری می‌تواند ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا مصرف زیاد هورمون‌های تیروئید باشد.

تومور فوق‌کلیوی به تومورهایی اطلاق می‌شود که در غدد فوق‌کلیوی که بالای کلیه‌ها قرار دارند، رشد می‌کنند. این تومورها می‌توانند خوش‌خیم یا بدخیم باشند و ممکن است هورمون‌های مختلفی تولید کنند که بر بدن تأثیر بگذارد.

هیپرپلازی قشر فوق‌کلیوی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن غدد فوق‌کلیوی به طور غیر طبیعی بزرگ شده و تولید هورمون‌های قشر فوق‌کلیوی افزایش می‌یابد. این بیماری می‌تواند به صورت ارثی یا ناشی از اختلالات هورمونی باشد.

بی‌اشتهایی عصبی یک اختلال روانی است که با کاهش شدید وزن و نگرانی مفرط در مورد وزن و شکل بدن همراه است. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی معمولاً از غذا خوردن خودداری می‌کنند و ممکن است رفتارهایی برای کاهش وزن مانند ورزش شدید یا استفاده از ملین‌ها را انجام دهند.