نویان

آمنوره

توضیحات

آمنوره

عدم وجود جریان قاعدگی، آمنوره را می توان به عنوان اولیه یا ثانویه طبقه بندی کرد. با آمنوره اولیه، قاعدگی قبل از 16 سالگی شروع نمی شود. در آمنوره ثانویه، در سن مناسب شروع می شود، اما بعداً در غیاب علل فیزیولوژیکی طبیعی مانند بارداری، شیردهی یا یائسگی، برای 3 ماه یا بیشتر متوقف می شود. آمنوره پاتولوژیک ناشی از عدم تخمک گذاری یا انسداد فیزیکی برای خروج قاعدگی، مانند پرده بکارت بدون سوراخ، تنگی دهانه رحم، یا چسبندگی داخل رحمی است. عدم تخمک گذاری ممکن است ناشی از عدم تعادل هورمونی، بیماری ناتوان کننده، استرس یا اختلالات عاطفی، ورزش شدید، سوءتغذیه، چاقی، یا ناهنجاری های آناتومیک، مانند عدم وجود مادرزادی رحم تخمدان باشد. آمنوره همچنین ممکن است ناشی از درمان های دارویی یا هورمونی باشد.

انتظار چه چیز هایی رو باید داشته باشیم؟

ابتدا باید مشخص شود آمنوره اولیه است یا ثانویه. اگر اولیه است، از بیمار پرسیده میشود که مادرش در چه سنی اولین قاعدگی را تجربه کرده است، زیرا سن قاعدگی در خانواده ها نسبتاً ثابت است. یک تصور کلی از رشد فیزیکی، ذهنی و عاطفی بیمار ایجاد میشود، زیرا این عوامل و همچنین وراثت و آب و هوا ممکن است قاعدگی را تا بعد از 16 سالگی به تاخیر بیندازند.اگر قاعدگی در سن مناسبی شروع شد اما از آن زمان به بعد متوقف شد، تعداد و مدت قاعدگی های قبلی بیمار را تعیین میشود.شروع و ماهیت هرگونه تغییر در الگوی قاعدگی طبیعی و تاریخ آخرین قاعدگی باید مشخص شوند. آیا بیمار متوجه علائم مرتبطی مانند تورم سینه یا تغییر وزن شده است یا خیر. تاریخچه سلامتی بیمار بررسی میشود: سابقه بیماری طولانی مدت، مانند کم خونی، یا استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی؛ عادات ورزشی؛ عادات غذایی، از جمله تعداد و اندازه وعده های غذایی و میان وعده های روزانه. معاینه فیزیکی صورت میگیرد: معاینه از نظر ویژگی‌های جنسی ثانویه یا نشانه‌های ویریل شدن؛ انحرافات آناتومیک مجرای خروجی، مانند چسبندگی دهانه رحم، فیبروم یا پرده بکارت بدون سوراخ صورت میگیرد. در بیماران مبتلا به آمنوره ثانویه، معاینات فیزیکی و لگنی باید قبل از شروع، آزمایش های تشخیصی حاملگی را رد کنند. آزمایش‌های معمولی شامل ترک پروژستین، مطالعات هورمونی و عملکرد تیروئید سرم، و بیوپسی آندومتر است.

روند پیشرفت طبیعی بیماری

پیشرفت آمنوره می تواند شامل علائم و نشانه های مختلفی باشد که ممکن است نشان دهنده مشکلات اساسی سلامت باشد. علائم شایع مرتبط با آمنوره عبارتند از: تغییرات هورمونی: نوسانات در سطح استروژن و پروژسترون می تواند منجر به علائمی مانند گرگرفتگی و نوسانات خلقی شود. علائم جسمانی: افزایش یا کاهش وزن، خستگی، و تغییر در ظاهر پوست (مانند آکنه، نازک شدن مو). علائم عاطفی: افزایش اضطراب یا افسردگی که اغلب توسط عوامل استرس زا در سبک زندگی تشدید می شود. ویژگی های جنسی ثانویه: در موارد آمنوره اولیه، عدم رشد سینه یا عدم وجود موهای زائد شرمگاهی ممکن است مشهود باشد. نشانه های شرایط زمینه ای: علائمی مانند گالاکتوره (تولید شیر)، اختلالات بینایی، یا علائم مرتبط با سندرم کوشینگ می توانند به اختلالات خاصی اشاره کنند.

تغییرات در مکانیزم بدن

تغییرات در مکانیسم بدن بیمار مبتلا به آمنوره می تواند شامل عدم تعادل هورمونی، مانند اختلال در ترشح هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)، هورمون محرک فولیکول (FSH) و هورمون لوتئینیزه کننده (LH) باشد. این می تواند منجر به عدم تخمک گذاری شود، جایی که تخمدان ها تخمک را آزاد نمی کنند و متعاقباً جریان قاعدگی وجود ندارد. علاوه بر این، آمنوره ممکن است ناشی از انسدادهای فیزیکی برای خروج قاعدگی، مانند تنگی دهانه رحم یا اسکار رحم باشد و می تواند تحت تاثیر عواملی مانند استرس، ورزش و وضعیت تغذیه باشد. سایر شرایط پزشکی مانند کم کاری تیروئید یا اختلالات آدرنال نیز می توانند به این تغییرات کمک کنند.

مشکلاتی که میتواند ایجاد کند

پریشانی عاطفی: فقدان جریان قاعدگی می تواند منجر به اضطراب، افسردگی و احساس بی کفایتی شود، به خصوص اگر بیمار تمایل به بارداری داشته باشد یا در مقایسه با همسالانش احساس غیرطبیعی داشته باشد. مسائل سلامت جسمانی: آمنوره می تواند نشانه ای از مشکلات سلامت زمینه ای مانند عدم تعادل هورمونی، کمبودهای تغذیه ای یا ناهنجاری های آناتومیک باشد که ممکن است نیاز به مداخله پزشکی داشته باشد. تاثیر بر باروری: برای کسانی که مایل به باردار شدن هستند، آمنوره می تواند نشان دهنده عدم تخمک گذاری باشد و رسیدن به بارداری را دشوار می کند. تأثیرات اجتماعی و روانی: بیماران ممکن است به دلیل شرایط خود دچار انگ اجتماعی یا انزوا شوند، به ویژه در فرهنگ هایی که قاعدگی جنبه مهمی از زنانگی است. خطرات بلند مدت سلامتی: آمنوره طولانی مدت می تواند به عوارضی مانند پوکی استخوان به دلیل سطوح پایین استروژن منجر شود و خطر شکستگی را افزایش دهد. نیاز به ارزیابی مداوم پزشکی: بیماران ممکن است به ارزیابی های پزشکی مکرر برای تعیین علت آمنوره و نظارت بر مسائل بهداشتی مرتبط نیاز داشته باشند که می تواند سنگین باشد.