تعریق بیش از حد

آمبولی ریه یکی از انواع خطرناک بیماری های ریوی است. گاهی درنتیجه ایجاد لخته در سیاهرگ‌های عمقی یا در اثر شکستگی استخوان یا شرایطی مشابه، یک لخته خون یا چربی یا بافت یا حتی هوا وارد رگ‌ می‌شود. این لخته به سمت قلب و سپس به سمت ریه حرکت می‌کند و در سرخرگ‌های ریه جا خوش می‌کند. در اثر این اتفاق جریان خون ورودی به ریه مسدود می‌شود، میزان اکسیژن ریه‌ها پایین آمده و فشار خون در شریان‌های وریدی بالا می‌رود. اگر لخته‌ای در مجاری و رگ‌ها ایجاد شود و همان‌جا بماند، به آن جمع شدن خون در سیاهرگ یا ترومبوز thrombus می‌گویند. ترومبوز سیاهرگ عمقی می‌تواند منجر به آمبولی ریه شود. اما اگر لخته از دیواره رگ جدا شده و به سمت سایر اندام بدن حرکت کند، به آن آمبولوس embolus یا آمبولی گفته می‌شود. نوع نادری از این آمبولی به نام آمبولی ریه در بارداری وجود دارد. در این نوع آمبولی معمولاً در طول زایمان یا بلافاصله پس از تولد نوزاد روی می‌دهد. به این صورت که قسمتی از مایع آمنیوتیک اطراف جنین وارد جریان خون مادر شده و به سمت ریه‌ها حرکت می‌کند. در درمان آمبولی ریه، سرعت حرف اول را می‌زند. چراکه هرگونه تعلل در درمان، باعث آسیب به قلب یا ریه شده و حتی موجب مرگ ‌شود. با شناخت علائم آمبولی ریه و مراجعه زودهنگام به متخصص ریه می‌توان از عوارض جدی این بیمار جلوگیری کرد.

دیس‌لیپیدمی یا چربی‌پریشی (به انگلیسی: Dyslipidemia ) به معنای هر گونه اختلال در سطح سرمی چربی‌ها شامل افزایش یا کاهش غیرطبیعی است. دیس‌لیپیدمی شامل انواع مختلفی از اختلال در سوخت‌وساز چربی‌ها است که موجب بالا رفتن میزان سرمی یک یا تعدادی از آن‌ها (مانند کلسترول، تری‌گلیسرید به صورت VLDLو LDL) در خون می‌شوند.

کُزاز یا تتانوس (به انگلیسی: tetanus) نوعی بیماری عفونی است که به سبب سم باکتری بی‌هوازی گرم مثبت کلوستریدیوم تتانی پدید می‌آید و با اسپاسم‌های دردناک متناوب ماهیچه‌های اسکلتی که معمولاً از آرواره شروع شده و به سایر نقاط بدن سرایت می‌کند، مشخص می‌شود. هر اسپاسم معمولاً تا چند دقیقه ادامه دارد و وقوع این اسپاسم‌ها به‌طور متناوب برای سه تا چهار هفته ادامه پیدا می‌کند. برخی از اسپاسم‌ها به قدری شدید هستند که گاهی باعث شکسته شدن استخوان‌ها و آسیب جدی به عضلات می‌شوند. سایر علائم این بیماری عبارت اند از تب، عرق‌کردن شدید، سردرد، دشواری در بلع غذا، افزایش ضربان قلب و افزایش فشار خون علائم بیماری معمولاً بین ۳ تا ۲۱ روز پس از آلودگی ظاهر می‌شوند. بهبود بیماری ممکن است ماه‌ها طول بکشد و حدود ۱۰درصد از موارد کزاز نیز منجر به مرگ بیمار می‌شوند. در بعضی منابع آمده‌است کزاز، باکتری کلوستریدیوم تتانی در گرد و غبار و کود و خاک‌ها به خصوص در خاک مزارع و باغچه‌ها و اصطبل‌ها و همچینین بزاق یافت می‌شود و از طریق زخم به بدن راه می‌یابد. بیماری کزاز مسری نیست و در همه نقاط جهان به خصوص در مناطق گرم و مرطوب شیوع دارد. در سال ۲۰۱۵ حدود ۲۰۹۰۰۰ نفر مبتلا به کزاز شدند و حدود ۵۹۰۰۰ نفر در جهان به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داده‌اند. برای نخستین بار در تاریخ بقراط در سدهٔ پنجم پیش از میلاد این بیماری را توصیف کرده‌است اما علت این بیماری را دانشمندان دانشگاه تورین اولین بار در سال ۱۸۸۴ تشخیص دادند. واکسن کزاز در سال ۱۹۲۴ ساخته شد.

کوله‌سیستیت (به انگلیسی: Cholecystitis) یعنی التهاب کیسه صفرا، این بیماری اغلب ناشی از سنگ کیسه صفرا (کله لیتیاز) می‌باشد. علائم بیماری به صورت کولیک صفراوی (درد به مدت ساعت‌ها در ربع فوقانی راست شکم که به پشت و شانه راست انتشار دارد) گاه همراه با تهوع و استفراغ است. گاهی درد به دنبال مصرف غذای چرب می‌باشد. ممکن است فردی سال‌ها سنگ کیسه صفرا داشته باشد ولی وارد مرحله حاد نشود. تنها ۲۵ درصد افراد دارای سنگ کیسه صفرا علائم کله سیستیت را تجربه می کنند. در کله سیستیت حاد ما درد شکمی شدید، تب و لرز، زردی، استفراغ و… داریم؛ که اغلب به علت انسداد مجرای کیستیک یا گردن کیسه صفرا توسط سنگ است ولی گاهی نیز سایر علل مانند تومورها موجب انسداد مجرا می‌شوند. البته کوله سیستیت بدون سنگ (Acalculous Cholecystitis) به صورت حاد در بیماران شدیداً بدحال و به صورت مزمن (CAC) نیز داریم. سنگ کیسه صفرا در این افراد بیشتر دیده می‌شود: خانم‌های بالای ۴۰ سال، چاقی، بارداری، کاهش وزن سریع، رژیم غذایی پرچرب و کم فیبر، کم‌خونی داسی شکل، سابقه خانوادگی بیماری کیسه صفرا سونوگرافی استاندارد طلایی جهت تایید تشخیص است. کلانژیوگرافی آندوسکوپیک پس رونده (ERCP) گاه در تشخیص و درمان سنگ های مجرای صفراوی مفید است.

هنگامی که تنفس نیاز به تلاش بیشتری دارد، ماهیچه های جانبی - جناغی، اسکلن(نردبانی)، سینه ای ماژور، ذوزنقه، عضلات بین دنده ای داخلی و عضلات شکمی- قفسه سینه را در طول تنفس تثبیت می کنند. استفاده از عضله های جانبی معمولاً در حین فعالیت هایی مانند آواز خواندن، صحبت کردن، سرفه کردن، مدفوع کردن و ورزش صورت می گیرد. با این حال، استفاده بیشتر از این ماهیچه ها ممکن است نشانه ای از ناراحتی حاد تنفسی، ضعف دیافراگم یا تهوع باشد. همچنین ممکن است ناشی از بیماری مزمن تنفسی باشد. به طور معمول، میزان استفاده از ماهیچه های جانبی، شدت علت زمینه ای را منعکس می کند. با افزایش استفاده از ماهیچه های جانبی، باید فوراً به دنبال علائم دیسترس تنفسی حاد باشید. اینها شامل کاهش سطح هوشیاری، تنگی نفس هنگام صحبت کردن، تاکی پنه، انقباضات بین دنده ای و استرنوم، سیانوز، صداهای ناخواسته نفس (مانند خس خس سینه یا استریدور)، دیافورز، شعله ور شدن بینی، و دلهره یا بی قراری شدید است. سوابق پزشکی بیمار باید بررسی شوند: اختلالات تنفسی (مانند عفونت یا COPD)؛ اختلالات قلبی(مانند نارسایی قلبی، که ممکن است به ادم ریوی منجر شود)؛ اختلالات عصبی عضلانی(مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک(ALS)، که ممکن است بر عملکرد عضلات تنفسی تأثیر بگذارد)؛ سابقه آلرژی یا آسم؛ بیماری‌های عروقی کلاژن می توانند باعث بیماری نفوذی منتشر ریه شوند،شرایطی مانند آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) و لوپوس اریتماتوس باید مورد بررسی قرار بگیرند؛ ضربه های اخیر به خصوص به ستون فقرات یا قفسه سینه؛ دریافت اخیر آزمایش‌های عملکرد ریوی یا درمان تنفسی؛ قرار گرفتن در معرض دودهای شیمیایی یا گرد و غبار معدنی مانند آزبست؛ سابقه خانوادگی اختلالاتی مانند فیبروز سیستیک و نوروفیبروماتوز را که می تواند باعث بیماری نفوذی منتشر ریه شود؛