آپنه

توضیحات

آپنه، توقف تنفس خودبخودی، گاهاً موقتی و خود محدودکننده است، همانطور که در تنفس های شین-استوکس و بیوت رخ می دهد. با این حال، معمولاً این یک وضعیت اورژانسی تهدید کننده زندگی است که نیاز به مداخله فوری برای جلوگیری از مرگ دارد. آپنه معمولاً ناشی از یک یا چند مکانیسم از شش مکانیسم پاتوفیزیولوژیک است که هر کدام دلایل متعددی دارند. شایع ترین علل آن عبارتند از تروما، ایست قلبی، بیماری عصبی، آسپیراسیون اجسام خارجی، برونکواسپاسم و مصرف بیش از حد دارو. در کودکان، علائم ممکن است شامل سرفه، تنفس سریع، خس خس سینه، شعله ور شدن بینی، تب، و انقباض قفسه سینه، به ویژه با برونشیولیت RSV باشد.

انتظار چه چیز هایی رو باید داشته باشیم؟

هنگامی که وضعیت تنفسی و قلبی بیمار ثابت است، علت اصلی آپنه را بررسی میشود. در مورد شروع آپنه و رویدادهای بلافاصله قبل از آن پرسیده میشود. علت ممکن است به آسانی آشکار شود، مانند تروما. تاریخچه بیمار، گزارش های سردرد، درد قفسه سینه، ضعف عضلانی، گلودرد یا تنگی نفس، سابقه بیماری های تنفسی، قلبی یا عصبی و آلرژی و مصرف دارو بررسی میشوند. سر، صورت، گردن و تنه از نظر آسیب بافت نرم، خونریزی یا بدشکلی اسکلتی بررسی میشود. متخصص سرنخ‌های واضح، مانند ترشحات دهان و بینی که منعکس‌کننده راه‌های هوایی مملو از مایع و آلوئول‌ها یا دوده‌های صورت و موهای مختلط بینی هستند که نشان‌دهنده آسیب حرارتی به درخت تراکئوبرونشیال است، بررسی میکند. در صورت لزوم، یک ارزیابی عصبی انجام داده میشود. سطح هوشیاری (LOC)، جهت گیری و وضعیت ذهنی بیمار، تست عملکرد عصب جمجمه و عملکرد حرکتی، حس و رفلکس در تمام اندام ها ارزیابی میشوند.

روند پیشرفت طبیعی بیماری

همانطور که در شرایطی مانند تنفس شین-استوکس و بیوت دیده می شود، آپنه گاهی اوقات می تواند موقتی و خود محدود شونده باشد. با این حال، معمولاً یک اورژانس تهدید کننده زندگی است که نیاز به مداخله فوری برای جلوگیری از مرگ دارد. پیشرفت طبیعی آپنه معمولاً ناشی از یک یا چند مکانیسم پاتوفیزیولوژیک از جمله ضربه، ایست قلبی، بیماری عصبی، آسپیراسیون اجسام خارجی، برونکواسپاسم و مصرف بیش از حد دارو است. در صورت عدم درمان، آپنه می تواند منجر به عوارض شدید، از جمله نارسایی تنفسی و مرگ شود. نظارت و رسیدگی به علل زمینه ای برای نتایج بیمار بسیار مهم است.

تغییرات در مکانیزم بدن

-نارسایی تنفسی: کمبود جریان هوا می تواند باعث نارسایی حاد تنفسی به دلیل ناتوانی در تبادل موثر گازها شود و منجر به هیپوکسی و هیپرکاپنی(افزایش کربن اکسید در خون) شود. این اغلب نتیجه انسداد راه هوایی، اختلال عملکرد ساقه مغز یا نارسایی عصبی عضلانی است. -عوارض قلبی: آپنه ممکن است ناشی از ایست قلبی یا منجر به ایست قلبی شود که نیاز به ارزیابی فوری نبض کاروتید یا بازویی دارد. اگر نبض قابل لمس نباشد، فشارهای قلبی باید شروع شود. -تأثیر عصبی: توانایی مغز برای شروع تنفس ممکن است به خطر بیفتد، به ویژه در موارد اختلال عملکرد ساقه مغز، که می تواند از ضربه یا بیماری ناشی شود. این ممکن است با کاهش سطح هوشیاری و نقایص مختلف حرکتی و حسی همراه باشد. -پاسخ های فیزیولوژیکی: بدن ممکن است علائم افزایش فشار داخل جمجمه ای (ICP) را در صورت طولانی شدن آپنه، از جمله تغییرات مردمک، استفراغ و تنفس های نامنظم نشان دهد. -مکانیسم های جبرانی **: در پاسخ به هیپوکسی، بدن ممکن است سعی کند از طریق افزایش ضربان قلب و فشار خون جبران کند، اما اگر علت اصلی آپنه برطرف نشود، این مکانیسم ها ممکن است شکست بخورند

مشکلاتی که میتواند ایجاد کند

-قطع تنفس خودبخودی: این می تواند تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به مداخله فوری برای جلوگیری از مرگ دارد. -نارسایی حاد تنفسی: آپنه اغلب ناشی از شرایطی است که می تواند باعث نارسایی حاد تنفسی شود و منجر به اکسیژن رسانی ناکافی بدن شود. -اختلال عصبی: آپنه طولانی مدت می تواند منجر به آسیب مغزی به دلیل کمبود اکسیژن شود و بر عملکردهای شناختی و حرکتی تأثیر بگذارد. -افزایش فشار داخل جمجمه (ICP): آپنه ممکن است با علائم افزایش ICP همراه باشد که می تواند منجر به عوارض عصبی بیشتر شود. -تاثیر روانی: تجربه آپنه و پیامدهای آن می تواند منجر به اضطراب، ترس و ناراحتی برای بیمار و خانواده او شود. -نیاز به مداخلات اورژانسی: بیماران ممکن است به مداخلات پزشکی اورژانسی نیاز داشته باشند که می تواند استرس زا و آسیب زا باشد. -پتانسیل برای اپیزودهای مکرر: بیماران ممکن است دوره های مکرر آپنه را تجربه کنند که منجر به نگرانی های مداوم سلامتی و تنظیم سبک زندگی می شود.