کاهش سطح هوشیاری

اضطراب شایع ترین علامت روانپزشکی است و می تواند منجر به اختلال قابل توجهی شود. یک واکنش ذهنی به یک تهدید واقعی یا خیالی، اضطراب یک احساس غیر اختصاصی ناراحتی یا ترس است. ممکن است خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد. اضطراب خفیف ممکن است باعث ناراحتی جسمی یا روانی خفیف شود. اضطراب شدید ممکن است ناتوان کننده یا حتی تهدید کننده زندگی باشد. هر کس هر از گاهی اضطراب را تجربه می کند - این یک واکنش طبیعی به خطر واقعی است که بدن را (از طریق تحریک سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک) به اقدامات هدفمند سوق می دهد. همچنین یک پاسخ طبیعی به استرس فیزیکی و عاطفی است که تقریباً می تواند توسط هر بیماری ایجاد شود. علاوه بر این، اضطراب می تواند توسط بسیاری از عوامل غیر پاتولوژیک از جمله کمبود خواب، رژیم غذایی نامناسب و مصرف بیش از حد کافئین یا سایر محرک ها تسریع یا تشدید شود. با این حال، اضطراب بیش از حد و بی دلیل ممکن است نشان دهنده یک مشکل روانی زمینه ای باشد.

فشار خون بالا یا هایپرتنشن به عنوان افزایش متناوب یا مداوم در فشار خون بیش از 140/90 میلی متر جیوه تعریف می شود. در مردان شایع تر از زنان است و اغلب با بیماری هایی مانند دیابت نوع 2 همراه است. افزایش ناگهانی فشار (بیش از 180/110 میلی متر جیوه) ممکن است نشان دهنده یک بحران پرفشاری خون تهدید کننده زندگی باشد. پاتوفیزیولوژی شامل مکانیسم های مختلفی از جمله کنترل سیستم عصبی، جابجایی مایع مویرگی، دفع کلیه و تغییرات هورمونی است. علائم می تواند اندام های هدف را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به عوارضی مانند سردرد، درد قفسه سینه و گیجی شود.

هنگامی که تنفس نیاز به تلاش بیشتری دارد، ماهیچه های جانبی - جناغی، اسکلن(نردبانی)، سینه ای ماژور، ذوزنقه، عضلات بین دنده ای داخلی و عضلات شکمی- قفسه سینه را در طول تنفس تثبیت می کنند. استفاده از عضله های جانبی معمولاً در حین فعالیت هایی مانند آواز خواندن، صحبت کردن، سرفه کردن، مدفوع کردن و ورزش صورت می گیرد. با این حال، استفاده بیشتر از این ماهیچه ها ممکن است نشانه ای از ناراحتی حاد تنفسی، ضعف دیافراگم یا تهوع باشد. همچنین ممکن است ناشی از بیماری مزمن تنفسی باشد. به طور معمول، میزان استفاده از ماهیچه های جانبی، شدت علت زمینه ای را منعکس می کند. با افزایش استفاده از ماهیچه های جانبی، باید فوراً به دنبال علائم دیسترس تنفسی حاد باشید. اینها شامل کاهش سطح هوشیاری، تنگی نفس هنگام صحبت کردن، تاکی پنه، انقباضات بین دنده ای و استرنوم، سیانوز، صداهای ناخواسته نفس (مانند خس خس سینه یا استریدور)، دیافورز، شعله ور شدن بینی، و دلهره یا بی قراری شدید است. سوابق پزشکی بیمار باید بررسی شوند: اختلالات تنفسی (مانند عفونت یا COPD)؛ اختلالات قلبی(مانند نارسایی قلبی، که ممکن است به ادم ریوی منجر شود)؛ اختلالات عصبی عضلانی(مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک(ALS)، که ممکن است بر عملکرد عضلات تنفسی تأثیر بگذارد)؛ سابقه آلرژی یا آسم؛ بیماری‌های عروقی کلاژن می توانند باعث بیماری نفوذی منتشر ریه شوند،شرایطی مانند آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) و لوپوس اریتماتوس باید مورد بررسی قرار بگیرند؛ ضربه های اخیر به خصوص به ستون فقرات یا قفسه سینه؛ دریافت اخیر آزمایش‌های عملکرد ریوی یا درمان تنفسی؛ قرار گرفتن در معرض دودهای شیمیایی یا گرد و غبار معدنی مانند آزبست؛ سابقه خانوادگی اختلالاتی مانند فیبروز سیستیک و نوروفیبروماتوز را که می تواند باعث بیماری نفوذی منتشر ریه شود؛

اختلال در حافظه یا از دست دادن آن، ممکن است به عنوان جزئی یا کامل و به عنوان متقاطع یا رتروگراد طبقه بندی شود. فراموشی انتروگراد (پیش گستر) به معنای از دست دادن حافظه رویدادهایی است که پس از شروع تروما یا بیماری ایجاد کننده رخ داده است. فراموشی رتروگراد (پس گستر)، از دست دادن حافظه رویدادهایی که قبل از شروع رخ داده است. بسته به علت، فراموشی ممکن است به طور ناگهانی یا آهسته ایجاد شود و ممکن است موقت یا دائمی باشد. فراموشی ارگانیک (یا واقعی) ناشی از اختلال عملکرد لوب گیجگاهی است، و به طور مشخصی از تکه های حافظه محافظت می کند. یکی از علائم رایج در بیماران مبتلا به تشنج یا ضربه به سر، فراموشی ارگانیک نیز می تواند نشانه اولیه بیماری آلزایمر باشد. فراموشی هیستریک منشأ روان زایی دارد و از نظر ظاهری باعث از دست دادن کامل حافظه می شود. فراموشی ناشی از درمان معمولا گذرا است.

آپنه، توقف تنفس خودبخودی، گاهاً موقتی و خود محدودکننده است، همانطور که در تنفس های شین-استوکس و بیوت رخ می دهد. با این حال، معمولاً این یک وضعیت اورژانسی تهدید کننده زندگی است که نیاز به مداخله فوری برای جلوگیری از مرگ دارد. آپنه معمولاً ناشی از یک یا چند مکانیسم از شش مکانیسم پاتوفیزیولوژیک است که هر کدام دلایل متعددی دارند. شایع ترین علل آن عبارتند از تروما، ایست قلبی، بیماری عصبی، آسپیراسیون اجسام خارجی، برونکواسپاسم و مصرف بیش از حد دارو. در کودکان، علائم ممکن است شامل سرفه، تنفس سریع، خس خس سینه، شعله ور شدن بینی، تب، و انقباض قفسه سینه، به ویژه با برونشیولیت RSV باشد.