ذات‌الریه
ذات‌الریه یا سینه‌پهلو، نوعی عفونت ریه است که باعث التهاب و تجمع مایع یا چرک در کیسه‌های هوایی ریه (آلوئول‌ها) می‌شود. این بیماری میتواند توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها ایجاد شود و بسته به شدت آن، از یک ناراحتی خفیف تا بیماری تهدیدکننده‌ی حیات متغیر باشد.
توضیحات
ذات‌الریه (Pneumonia) یک بیماری عفونی جدی دستگاه تنفسی تحتانی است که در آن آلوئول‌های ریه – فضاهایی که تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن در آن‌ها صورت می‌گیرد – بر اثر التهاب ناشی از ورود میکروارگانیسم‌ها (مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها) دچار پرشدگی با مایع، چرک یا سلول‌های التهابی می‌شوند. این فرایند تبادل گاز را مختل کرده و منجر به علائم تنفسی قابل توجهی می‌شود. ذات‌الریه میتواند به صورت خفیف، متوسط یا شدید بروز کند. در افراد سالم، سیستم ایمنی اغلب میتواند با عوامل بیماری‌زا مقابله کند؛ اما در کودکان، سالمندان، افراد مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای (دیابت، نارسایی قلبی، سرطان، نقص ایمنی) و بیماران بستری در بیمارستان‌ها، ذات‌الریه میتواند به سرعت پیشرفت کرده و حتی کشنده باشد. انواع ذات‌الریه از نظر عامل ایجادکننده: باکتریایی: شایع‌ترین عامل، استرپتوکوک پنومونیه (Streptococcus pneumoniae) است. علائم معمولاً شدیدتر هستند. ویروسی: اغلب خفیف‌تر است و با ویروس‌هایی مثل آنفلوآنزا یا کووید-۱۹ ایجاد می‌شود. قارچی: در افراد با نقص ایمنی (مثلاً مبتلایان به HIV یا دریافت‌کنندگان پیوند). ناشی از آسپیراسیون: ورود مواد خارجی (مثلاً غذا یا استفراغ) به ریه‌ها. از لحاظ نحوه ابتلا، ذات‌الریه به دو دسته کلی تقسیم می‌شود: جامعه‌گرفته (Community-acquired): خارج از بیمارستان ایجاد می‌شود. بیمارستان‌گرفته (Hospital-acquired): در بیماران بستری‌شده و اغلب مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌هاست. تشخیص معمولاً با معاینه فیزیکی، عکس قفسه سینه (X-ray)، آزمایش خون، کشت خلط و در برخی موارد، سی‌تی‌اسکن انجام می‌شود. درمان به نوع عامل، سن بیمار، شدت بیماری و وضعیت ایمنی بستگی دارد و ممکن است شامل داروهای ضدباکتری، ضدویروس، مایعات و اکسیژن درمانی شود.
انتظار چه چیز هایی رو باید داشته باشیم؟
تب و لرز، سرفه‌های خلط‌دار یا خشک تنگی نفس، احساس سنگینی در قفسه سینه خستگی، ضعف، کاهش اشتها افزایش ضربان قلب و تنفس در موارد شدید، نیاز به بستری و اکسیژن دوره درمان بین ۷ تا ۲۱ روز بسته به شدت بیماری احتمال بازگشت قدرت تنفس طی چند هفته بعد از بهبودی احتمال نیاز به فیزیوتراپی تنفسی در بیماران مسن یا ناتوان
روند پیشرفت طبیعی بیماری
شروع علائم طی ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از عفونت ابتدا تب، لرز و ضعف عمومی به‌تدریج سرفه و تنگی نفس ظاهر می‌شوند در صورت عدم درمان، ممکن است به نارسایی تنفسی منجر شود در درمان مناسب، بهبودی در چند روز آغاز می‌شود ولی سرفه ممکن است تا چند هفته باقی بماند در افراد پرخطر، ممکن است علائم بدتر شده و بستری لازم شود
تغییرات در مکانیزم بدن
التهاب آلوئول‌ها → پر شدن با مایع و چرک کاهش سطح اکسیژن‌گیری خون افزایش بار قلبی برای جبران کاهش اکسیژن تحریک سیستم ایمنی → تب، افزایش گلبول سفید در موارد شدید: ایجاد اختلال در کار ریه و نیاز به تنفس کمکی
مشکلاتی که میتواند ایجاد کند
نارسایی تنفسی و نیاز به تهویه مکانیکی عفونت خونی (سپسیس) آبسه ریه تجمع مایع در اطراف ریه (پلورال افیوژن) ذات‌الریه مکرر یا مزمن مرگ، به‌ویژه در افراد مسن یا دارای نقص ایمنی
علائم
تب
لرز شدید
سرفه
درد در قفسه سینه
تنگی نفس
بی حالی
کاهش اشتها
کبودی لب
کبودی لب‌ها نشانه‌ای است از کاهش اکسیژن در خون یا مشکلات گردش خون. ممکن است به‌طور موقت یا مزمن ظاهر شود و در برخی موارد، هشدار دهنده یک بیماری زمینه‌ای خطرناک باشد.
دارو ها
آنتی‌بیوتیک‌ها
داروهای ضد ویروس
استامینوفن کدئین
ترکیب استامینوفن و کدئین یک داروی ضددرد ترکیبی است که برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط استفاده می‌شود. استامینوفن اثر ضددرد و ضدتب دارد، در حالی که کدئین یک مخدر ضعیف است که اثر ضددرد آن با مهار انتقال درد در سیستم عصبی مرکزی صورت می‌گیرد.
