انسداد ریوی مزمن
انسداد مزمن ریوی یا COPD یک بیماری پیش‌رونده و مزمن ریه‌هاست که با انسداد جریان هوا همراه است و در نتیجه‌ی آسیب طولانی‌مدت به ریه‌ها، به‌ویژه به دلیل سیگار یا آلاینده‌ها، ایجاد می‌شود. این بیماری شامل برونشیت مزمن و آمفیزم ریوی است و باعث سختی در تنفس، سرفه مزمن و کاهش ظرفیت عملکردی ریه می‌شود.
توضیحات
انسداد مزمن ریوی (COPD) یک بیماری غیرقابل برگشت اما قابل کنترل است که منجر به انسداد تدریجی راه‌های هوایی و کاهش توانایی تنفس مؤثر می‌شود. این بیماری به‌صورت یک فرآیند التهابی مزمن تعریف می‌شود که در پاسخ به عوامل آسیب‌رسان، مانند دود سیگار، گازها و ذرات معلق در هوا ایجاد می‌شود. دو حالت اصلی در COPD عبارت‌اند از: برونشیت مزمن: التهاب پایدار مجاری هوایی که باعث افزایش ترشح مخاط، سرفه مزمن و باریک شدن راه‌های هوایی می‌شود. آمفیزم: تخریب دیواره‌های آلوئولی که منجر به کاهش سطح تبادل گاز و کاهش خاصیت ارتجاعی ریه‌ها می‌شود. در COPD، راه‌های هوایی به‌مرور زمان تنگ شده، ریه‌ها انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند، ترشح مخاط زیاد می‌شود، و خروج هوا در بازدم دشوارتر می‌گردد. بیمار ممکن است به تدریج متوجه تنگی نفس، کاهش ظرفیت فعالیت، و نیاز به اکسیژن درمانی شود. سیگار مهم‌ترین عامل خطر این بیماری است، اما قرار گرفتن در معرض دود آشپزی (در مناطق فاقد تهویه)، آلاینده‌های محیطی، شغل‌هایی با مواجهه با مواد شیمیایی، و سابقه آسم یا عفونت‌های ریوی دوران کودکی نیز نقش دارند. تشخیص بر اساس علائم بالینی، شرح حال بیمار، معاینه و انجام تست عملکرد ریه (اسپیرومتری) انجام می‌شود. COPD معمولاً در سنین میانسالی به بعد دیده می‌شود و با گذشت زمان پیشرفت می‌کند. اگرچه آسیب واردشده به ریه‌ها قابل بازگشت نیست، اما با ترک سیگار، استفاده از داروهای مناسب، فیزیوتراپی تنفسی، تغذیه درست و واکسیناسیون می‌توان کیفیت زندگی را بهبود بخشید و روند پیشرفت بیماری را کند کرد.
انتظار چه چیز هایی رو باید داشته باشیم؟
کاهش تدریجی توانایی تنفس سرفه مزمن به‌ویژه صبح‌ها با خلط افزایش تنگی نفس با فعالیت احتمال حملات تشدید علائم (exacerbations) وابستگی به داروهای استنشاقی و اکسیژن در مراحل پیشرفته کاهش کیفیت زندگی، احساس خستگی مداوم نیاز به فیزیوتراپی تنفسی و توانبخشی
روند پیشرفت طبیعی بیماری
شروع با سرفه خفیف و خلط در صبح‌ها به‌تدریج افزایش تنگی نفس در فعالیت‌های روزانه دوره‌هایی از تشدید ناگهانی (حملات حاد) با سرفه شدید، خلط غلیظ، تب نیاز به درمان‌های دوره‌ای، سپس دائمی در مراحل نهایی، تنگی نفس حتی در حالت استراحت و وابستگی به اکسیژن
مشکلاتی که میتواند ایجاد کند
نارسایی تنفسی مزمن عفونت‌های مکرر ریه (مانند پنومونی) نارسایی قلب راست (فشار خون ریوی) سوء تغذیه، کاهش وزن اختلال در خواب و کاهش کیفیت زندگی حملات حاد تهدیدکننده حیات افسردگی و اضطراب ناشی از کاهش عملکرد روزانه
علائم
سرفه
تنگی نفس
خس‌خس سینه
احساس خستگی مفرط
کبودی لب
کبودی لب‌ها نشانه‌ای است از کاهش اکسیژن در خون یا مشکلات گردش خون. ممکن است به‌طور موقت یا مزمن ظاهر شود و در برخی موارد، هشدار دهنده یک بیماری زمینه‌ای خطرناک باشد.
کاهش وزن
تب
خلط آوری
دارو ها
سالبوتامول
سالبوتامول یک داروی گشادکننده‌ی برونش است که به‌سرعت راه‌های تنفسی را باز می‌کند و عمدتاً برای درمان و کنترل علائم آسم، بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)، و دیگر بیماری‌های تنفسی تجویز می‌شود.
بکلومتازون
بکلومتازون یک گلوکوکورتیکوئید (کورتیکواستروئید) با اثرات ضدالتهابی قوی است که برای درمان بیماری‌های تنفسی مانند آسم، رینیت آلرژیک، و بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) استفاده می‌شود. این دارو معمولاً به صورت استنشاقی تجویز می‌شود.
پردنیزولون
پردنیزولون یک داروی کورتیکواستروئیدی با اثرات ضدالتهابی، ضدحساسیتی و سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است که در درمان بیماری‌های التهابی، خودایمنی و حساسیتی مانند آسم، روماتیسم، کولیت زخمی و آلرژی‌های شدید به‌کار می‌رود.
آموکسی سیلین
آموکسی‌سیلین یک آنتی‌بیوتیک از خانواده پنی‌سیلین‌هاست که برای درمان طیف وسیعی از عفونت‌های باکتریایی تجویز می‌شود. این دارو با مهار سنتز دیواره سلولی باکتری‌ها عمل می‌کند.
گایافنزین
گایافنزین یک داروی خلط‌آور است که به شل کردن خلط و افزایش حجم آن در راه‌های هوایی کمک می‌کند و در درمان سرفه‌های همراه با خلط موثر است.
