تشخیص بیماری هوشمند نویان

اين دارو براي درمان سردرد‌هاي ميگرني در بيماراني به كار مي‌رود كه ضد درد‌ها و داروهاي ضد التهاب هاي غير استروئيدي قادر به تخفيف كافي درد در آنها نيستند . همچنين از آن براي درمان سرددر‌هاي خوشه‌‌اي مصرف مي‌شود.

اطلاعات تخصصی فهرست موارد مصرف آدالیمومب یک آنتی بادی منوکلونال Tumor necrosis factor است که به تنهایی یا همراه با متوتروکسات و یا دیگر داروهای تصحیح کننده بیماریهای رماتیسمی در درمان آرتریت روماتوئید مصرف می شود. مکانیسم اثر آدالیمومب Adalimumab یک مونوکلونال آنتی بادی نوترکیب است که به فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-alpha) متصل شده و در نتیجه مانع از اتصال آن به رسپتور TNF-alpha می شود و پروسه های التهابی سایتوکاینی را مهار می نماید. افزایش سطح TNF در مایع سینوویال در درد پاتولوژیک و آسیب مفصلی در آرتریت اثر دارد. Adalimumab علائم و نشانه های آرتریت پسوریاتیک، روماتوئید آرتریت و اسپاندیلیت انکیلوزان را کاهش می دهد. مانع از پیشرفت آسیب ساختاری آرتریت روماتوئید و پسوریاتیک می شود. علائم و نشانه های بیماری Crohn و کولیت اولسراتیو را کم می کند؛ از افزایش ضخامت اپیدرم و اینفیلتراسیون سلولی در پسوریازیس جلوگیری می کند. فارماکوکینتیک آدالیمومب در دوزهای معمول فارماکوکینتیک خطی دارد. ۳ تا ۸ روز پس از تزریق زیر جلدی به حداکثر نقطه اثر خود می رسد و نیمه عمر نهایی آن حدود دو هفته است. عوارض جانبی آدالیمومب *عوارض شایع (%۱۰<): سیستم اعصاب مرکزی: سردرد پوستی: راش پوستی هماتولوژی و انکولوژی: تیتر مثبت ANA ایمونولوژی: توسعه آنتی بادی عفونی: عفونت موضعی: واکنش محل تزریق عصبی، عضلانی و اسکلتی: افزایش کراتین فسفوکیناز تنفسی: عفونت مجاری تنفسی فوقانی، سینوزیت عوارض نسبتا شایع (%۱۰-۱): قلبی عروقی: افزایش فشارخون، فیبریلاسیون دهلیزی، آریتمی قلبی، درد قفسه سینه، بیماری عروق کرونر، ترومبوز ورید عمقی، انسفالوپاتی ناشی از فشارخون بالا، سکته قلبی، تپش قلب، تجمع مایع در پریکارد، پریکاردیت، ادم محیطی، هماتوم ساب دورال، سنکوپ، تاکی کاردی سیستم اعصاب مرکزی: گیجی، ضعف عضلات، خواب رفتگی اندام، درد تنه پوستی: سلولیت، اریزیپلاس غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش چربی خون، افزایش کلسترول خون، کم آبی بدن، کتوز (افزایش میزان کتون بدن)، اختلالات قاعدگی، بیماری پاراتیروئید گوارشی: تهوع، درد شکمی، التهاب کیسه صفرا، سنگ کیسه صفرا، التهاب مری، خونریزی گوارشی، استفراغ، التهاب دیورتیکول دستگاه گوارش ادراری تناسلی: عفونت مجاری ادراری، خون در ادرار، التهاب مثانه، درد لگن هماتولوژی و انکولوژی: آدنوم، آگرانولوسیتوز، پاراپروتئینمی، پلی سیتمی، سرطان (از جمله پستان، دستگاه گوارش، پوست، ادراری تناسلی)، لنفوم بدخیم، ملانوم بدخیم کبدی: افزایش آلکالین فسفاتاز سرم، نکروز کبدی ازدیاد حساسیت: واکنش ازدیاد حساسیت عفونی: عفونت شدید، عفونت هرپس سیمپلکس، عفونت زونا، سپسیس عصبی، عضلانی و اسکلتی: کمردرد، التهاب مفاصل، آرتروپاتی، بیماری استخوان، شکستگی استخوان، درد دست و پا، ضعف عضلات، کرامپ عضلانی، نکروز استخوان، آرتریت عفونی، سینوویت، بیماری تاندون، لرزش، درد مفاصل (پلاک پسوریازیس) چشمی: آب مروارید کلیوی: سنگ کلیه، پیلونفریت تنفسی: علائم شبه آنفلونزا، آسم، برونکواسپاسم، تنگی نفس، آب آوردن ریه، دپرسیون تنفسی، فارنژیت (آرتریت ایدیوپاتیک جوانان)، پنومونی، سل (از جمله فعال شدن مجدد عفونت نهفته؛ منتشر شده، میلیاری، لنفاوی، صفاقی و ریوی) متفرقه: صدمات غیر مترقبه، اختلال در بهبود زخم، مشکلات پس از جراحی (عفونت) تداخلات دارویی آدالیمومب *مشخصات کلی تداخلات: - تشدید اثرات سرکوب‌کننده سیستم ایمنی • در صورت مصرف همزمان با داروهای با پنجره درمانی باریک با احتیاط مصرف شود؛ شرایط التهابی مزمن می‌تواند تشکیل آنزیم‌های متابولیزه کننده را تغییر دهد؛ درمان با داروهای تعدیل‌کننده سیستم ایمنی می‌تواند این اثر را وارونه کند و در نتیجه در سطوح داروهایی که همزمان با آن‌ها مصرف می‌شود، تغییر ایجاد نماید. تداخلات رده X (پرهیز): آباتاسپت، آناکینرا، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، بلیمومب، داروهای بیولوژیک ضد روماتیسم تعدیل‌کننده بیماری (DMARDs)، کاناکینومب، سرتولیزومب پگول، کلادریبین، ناتالیزومب، پیمکرولیموس، ریلوناسپت، تاکرولیموس (موضعی)، توسیلیزومب، واکسن (زنده)، ودولیزومب کاهش اثرات داروها توسط آدالیمومب: ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، سیکلوسپورین (سیستمیک)، نیوولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل- تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، مشتقات تئوفیلین، واکسن (زنده)، واکسن (غیرفعال)، وارفارین کاهش اثرات آدالیمومب توسط داروها: اکیناسه افزایش اثرات داروها توسط آدالیمومب: آباتاسپت، آناکینرا، داروهای بیولوژیک ضد روماتیسم تعدیل‌کننده بیماری (DMARDs)، کاناکینومب، سرتولیزومب پگول، فینگولیمود، لفلونامید، ناتالیزومب، اوزانیمود، ریلوناسپت، سیپونیمود، آنالوگ‌های تیوپورین، واکسن (زنده)، ودولیزومب افزایش اثرات آدالیمومب توسط داروها: بلیمومب، کلادریبین، دنوزومب، اینبلیزومب، اوکرلیزومب، پیمکرولیموس، روفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، توسیلیزومب، تراستوزومب تداخل با غذا: ذکر نشده است. هشدار ها آدالیمومب بدتر شدن نارسایی احتقانی قلب در مصرف مهارکنندگان TNF گزارش شده است اگر اختلال هماتولوژیک (مثل ترومبوسیتوپنی، پان سیتوپنی، لوکوپنی) رخ داد دارو را قطع کنید مصرف همزمان با مهارکنندگان اینترلوکین ۱ (Anakinra، Ustekinumab) می تواند عفونت جدی و نوتروپنی بدهد مصرف همزمان مهارکنندگان TNF با Abatacept باعث افزایش نرخ عفونت جدی نسبت به مصرف آن به تنهایی می شود ریسک عفونت جدی مثل توبرکولوزیس یا هپاتیت B وجود دارد؛ با وجود درمان پروفیلاکتیک TB، فعال سازی مجدد مشاهده شده است افزایش ریسک اختلالات demyelinating مثل مالتیپل اسکلروزیس، نوریت اپتیک و سندروم گیلن باره وجود دارد افزایش ریسک لنفوما و سایر سرطان ها در کودکان و نوجوانان گزارش شده است پاسخ ایمنی به واکسن های ویروس زنده کاهش می یابد؛ ریسک عفونت در مصرف همزمان با واکسن ویروس زنده وجود دارد توصیه های دارویی آدالیمومب اگر علائم و نشانه های دیسکرازی خونی یا عفونت (تب، کبودی، خونریزی، رنگ پریدگی) ایجاد شد به پزشک اطلاع داده شود. ریسک لنفوما، لوکمی یا سایر بدخیمی ها به بیمار و خانواده وی اطلاع داده شود تا منافع این دارو نسبت به معایب آن در نظر گرفته شود. در صورت بروز علائم و نشانه های سرطان (مثل کاهش وزن بدون دلیل، خستگی، برآمدگی غدد لنفاوی گردن یا کشاله ران، کبودی یا خونریزی) به پزشک اطلاع داده شود بیمار نباید دارو را بدون مشورت پزشک قطع کرده یا روند مصرف آن را تغییر دهد داروها و بیماری های همزمان (مثل عفونت ها، سابقه توبرکولوزیس، سابقه عفونت HBV) به پزشک اطلاع داده شود

موارد مصرف آلفنتانیل آلفنتانيل يك ضد درد مخدر است كه به عنوان داروي همراه و همچنين براي القاء بيهوشي مصرف مي‌شود. اين دارو همچنين با تزريق داخل نخاع و درون سخت شامه براي ايجاد بيدردي پس از عمل جراحي به كار برده مي‌شود. مکانیسم اثر آلفنتانیل یک اپیوئید بسیار کوتاه اثر است؛ به رسپتورهای اپیوئیدی در مناطق مختلف CNS وصل می شود، آستانه درد را بالا می برد، درک درد را تغییر می دهد و مسیرهای درد بالارو را مهار می کند. فارماکوکینتیک آلفنتانیل آلفنتانيل به راحتي از سد خوني-مغزي عبور مي‌كند. پيوند آن به پروتئين پلاسما حدود ۹۲% است. تجمع آلفنتانيل در بافت چربي ممكن است باعث طولاني شدت طول اثر دارو شود. متابوليسم دارو كبدي است. آلفنتانيل نيمه عمر سه مرحله‌اي داردو نيمه عمر دفعي آن ۲-۱ ساعت است. زمان شروع اثر دارو حدود ۲-۱ دقيقه است و طي ۲-۵/۱ دقيقه به حداكثر اثر خود مي رسد. طول مدت اثر دارو ۱۰-۵ دقيقه مي‌باشد. دفع آلفنتانيل عمدتا كبدي است. عوارض جانبی آلفنتانیل *عوارض شایع (%۱۰<): قلبی عروقی: افزایش فشارخون، سفتی دیواره قفسه سینه، برادی کاردی، تاکی کاردی گوارشی: تهوع، استفراغ عوارض نسبتا شایع (%۱۰-۱): قلبی عروقی: افت فشارخون، آریتمی قلبی سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خواب آلودگی، سدیشن (پس از جراحی) عصبی، عضلانی و اسکلتی: حرکات عضلات چشمی: تاری دید تنفسی: آپنه، دپرسیون تنفسی (پس از جراحی) سایر عوارض (درصد نامشخص): قلبی عروقی: گشادی عروق محیطی گوارشی: یبوست چشمی: تنگی مردمک تداخلات دارویی آلفنتانیل *مشخصات کلی تداخلات: - سوبسترای CYP۳A۴ - اثرات شبه آنتی کولینرژیک - تشدید اثرات تضعیف‌کننده CNS - ایجاد تأخیر در تخلیه معدی - تشدید اثرات کاهنده فشارخون - کاهش‌ آستانه تشنج - آگونیست های اوپیوئیدی - تشدید اثرات سروتونرژیک تداخلات رده X (پرهیز): آبامتاپیر، آزلاستین (نازال)، برومپریدول، کانیواپتان، کریزوتینیب، الوکسادولین، انزالوتامید، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، اپیوئید ها (میکس آگونیست/ آنتاگونیست)، اورفنادرین، اوکسوممازین، پارالدهید، تالیدومید کاهش اثرات داروها توسط آلفنتانیل: دیورتیک ها، عوامل معدی- روده‌ای (پروکینتیک)، پگویسومانت، سینکالید کاهش اثرات آلفنتانیل توسط داروها: انزالوتامید، نالمفن، نالتروکسون، اوپیوئیدها (آگونیست/ آنتاگونیست)، مشتقات ریفامایسین افزایش اثرات داروها توسط آلفنتانیل: آلویموپان، آزلاستین (نازال)، بلونانسرین، بلاک کننده‌های کانال کلسیمی (غیردی‌هیدروپیریدینی)، سریتینیب، دسموپرسین، دیورتیک ها، الوکسادولین، فکسینیدازول، فلونیترازپام، ایوابرادین، متوتری‌مپرازین، متی‌روسین، آگونیست های اوپیوئیدی، اورفنادرین، اکسی کدون، پارالدهید، پیریبدیل، پرامی‌پکسول، پروپوفول، راموسترون، روپینیرول، روتیگوتین، داروهای سروتونرژیک (خطر بالا)، سیپونیمود، سوورکسانت، تالیدومید، زولپیدم افزایش اثرات آلفنتانیل توسط داروها: آبامتاپیر، آلیزاپرید، آمفتامین‌ها، داروهای آنتی کولینرژیک، اپرپیتانت، بریمونیدین (موضعی)، بروموپرید، برومپریدول، کانابیدیول، شیرین‌بیان، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، سایمتیدین، کلوفازیمین، تضعیف‌کننده‌های CNS، کانیواپتان، کریزوتینیب، مهارکننده‌های متوسط و قوی CYP۳A۴، دیازپام، دیلتیازم، دایمتیندن (موضعی)، درونابینول، دروپریدول، دولیسیب، اردافیتینیب، اریترومایسین (سیستمیک)، فلوکونازول، فوس اپرپیتانت، فوس نوتپیتانت، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، گیاه کاوا، لاروترکتینیب، لمبورکسانت، لیسورید، لوفکسیدین، منیزیم سولفات، متوتری‌مپرازین، متوکلوپرامید، میدودرین، میفپریستون، مینوسیکلین (سیستمیک)، نابیلون، نوتپیتانت، اومبیتاسویر/ پاریتاپرویر/ ریتوناویر/ داسابوویر، اوکسوممازین، پالبوسیکلیب، پرامپانل، روفینامید، روکسولیتینیب، سیمپرویر، سدیم اکسیبات، استریپنتول، ترلیپرسین، سوکسینیل کولین، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، توفاسیتینیب تداخل با غذا: ذکر نشده است. هشدار ها آلفنتانیل . در صورت وجود عيب‌كار كبد و بيماري ريوي و نقص در سيستم تنفسي و در بيماران سالخورده يا بسيار جوان ، آلفنتانيل بابد با احتياط فراوان تجويز شود. ۲. داروهاي ضد درد مخدر باعث تشديد ضعف تنفسي مي‌شوند. ۳. هنگام تجويز دارو بايد امكانات لازم براي كنترل علائم مسموميت احتمال با دارو از جمله آنتاگونيست‌هاي مواد مخدر در دسترس باشد. ۴. مقدار مصرف دارو بايد براي هر بيمار بطور جداگانه و با توجه به سن، وزن، اندازه بدن، شرايط فيزيك بيمار، مصرف همزمان ساير داروها و طول مدت احتمالي عمل جراحي تعيين مي‌شود. ۵. اين دارو ممكن است باعث سفتي، عضلات سينه و شكم شده و در نتيجه باعث اختلال در تنفس گردد. ۶. تزريق وريدي دارو بهتر است بصورت آهسته وطي حداقل ۲-۱ دقيقه صورت گيرد. ۷. اگرچه مصرف همزمان بنزوديازپين‌ها ممكن است باعث تقويت بيهوشي گردد. اما احتمال افزايش ضعف تنفسي و يا كاهش فشار خون بايد در نظر گرفته شود. ۸. مصرف متناوب دارو ممكن است باعث ايجاد تحمل، وابستگي واعتياد به دارو شود. توصیه های دارویی آلفنتانیل ۱. تا ۲۴ ساعت پس از مصرف اين دارو، در صورت بروز سرگيجه، خواب‌آلودگي ، منگي يا تاري ديد بايد احتياط نمود. ۲. تا ۲۴ ساعت پس از مصرف اين دارو، از مصرف ساير فرآورده‌هاي حاوي الكل يا داروهاي مضعف CNSبايد خودداري نمود ، مگر اينكه اختصاصاً‌ توسط پزشك تجويز شوند.

موارد مصرف آناکینرا یک آنتاگونیست گیرنده های اینترلوکین۱ است. جهت درمان علائم و نشانه های آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید در بیمارانی که پاسخ کافی به متوتروکسات یا دیگر داروهای (DMARD) به تنهایی نمی دهند استفاده می شود. در انگلستان این دارو فقط به همراه متوتروکسات مجوز تجویز دارد ولی در آمریکا مجوز مصرف به تنهایی یا همراه دیگر داروهای (DMARD) دارد. مکانیسم اثر آناکینرا آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین ۱ است و موجب انسداد فعالیت بیولوژیک از طریق مهار رقابتی اتصال اینترلوکین یک به گیرنده آن می شود که بصورتی گسترده در بافت ها و اندامهای متعدد وجوددارد. فارماکوکینتیک آناکینرا ۳ تا ۷ ساعت پس از تزریق زیر جلدی حداکثر غلظت پلاسمائی آن ایجاد می شود نیمه عمر نهائی آن در حدود ۴ تا ۶ ساعت است. عمدتاً در ادرار ترشح می شود. در کسانی که سابقه حساسیت به پروتئین های حاصل از Ecoli. دارند منع مصرف دارد. دارو بصورت تک دوز در سرنگهای یک میلی لیتری و عاری ازماده محافظ جهت تزریق زیر جلدی است و مابقی داروی تجویزی و مصرف نشده نباید در تزریقهای بعدی استفاده شود. دارو باید در یک زمان ثابت و همه روزه تجویز شده و بیش از یک دوز در روز نیازی نیست. عوارض جانبی آناکینرا * عوارض شایع (%۱۰<): سیستم اعصاب مرکزی: سردرد گوارشی: استفراغ ایمونولوژی: توسعه آنتی بادی عفونی: عفونت (از جمله سلولیت، پنومونی، عفونت های استخوان و مفصل) موضعی: واکنش محل تزریق عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد مفاصل تنفسی: نازوفارنژیت متفرقه: تب عوارض نسبتا شایع (%۱۰-۱): گوارشی: تهوع، اسهال هماتولوژی و انکولوژی: افزایش سطح ائوزینوفیل، کاهش تعداد گلبول های سفید، تغییر در تعداد پلاکت سایر عوارض (درصد نامشخص): پوستی: راش پوستی غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش کلسترول خون تنفسی: عفونت مجاری تنفسی فوقانی تداخلات دارویی آناکینرا * مشخصات کلی تداخلات: - تشدید اثرات سرکوب‌کننده سیستم ایمنی تداخلات رده X (پرهیز): عوامل ضد TNF، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، بلیمومب، داروهای بیولوژیک ضد روماتیسم تعدیل‌کننده بیماری (DMARD)، کاناکینومب، کلادریبین، ناتالیزومب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، واکسن (زنده)، ودولیزومب کاهش سطح داروها توسط آناکینرا: ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، نیوولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل-تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن (زنده)، واکسن (غیرفعال) کاهش اثرات آناکینرا توسط داروها: اکیناسه افزایش اثرات داروها توسط آناکینرا: داروهای بیولوژیک ضد روماتیسم تعدیل‌کننده بیماری (DMARD)، کاناکینومب، فینگولیمود، لفلونامید، ناتالیزومب، اوزانیمود، سیپونیمود، واکسن (زنده) افزایش اثرات داروها توسط آناکینرا: عوامل ضد TNF، کلادریبین، دنوزومب، اینبلیزومب، اوکرلیزومب، پیمکرولیموس، روفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، تراستوزومب تداخل با غذا: ذکر نشده است. توصیه های دارویی آناکینرا این دارو ممکن است عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی و سینوزیت و دیگرعفونتهای شدید خصوصاً در بیماران آسمی ایجاد نماید، که بایستی فوراً دارو قطع شود. درمان با آن در بیمارانی که عفونت حاد و یا عفونت مزمن و یا موضعی دارند نباید شروع شود. در افرادی که سابقه عفونت مکرر دارند و یا فاکتور مستعد کننده عفونت دارند ، بایستی با احتیاط مصرف شود. در افرادی که سابقه نوتروپنی دارند نبایستی تجویز شود.

موارد مصرف آسپرین آسپرین برای درمان دردهای خفیف تا متوسط (سر درد، دیس منوره، میالژی، دردهای دندانی)، درمان درد و التهاب در بیماران آرتریت روماتوئید، اوستئوآرتریت و نیز کاهش تب اندیکاسیون دارد. همچنین به علت اثرات ضد پلاکتی، این دارو در درمان اولیه اختلالات کاردیووسکولار (آنژین پکتوریس، انفارکتوس میوکارد) نیز مصرف دارد. مکانیسم اثر آسپرین اين دارو آنزيم سيكلواكسيژناز را مهار مي‌كند. پلاكتها بخصوص به اين اثر خيلي‌ حساسند. همچنين اثرات ضد التهابي آن از طريق مهار توليد آنتي بادي ، مهار آزاد شدن هيستامين بوسيله آنتي‌ژن و تثبيت نفوذپذيري مويرگها طي واكنش‌هاي ايمونولوژيكي اعمال مي‌گردد. فارماکوکینتیک آسپرین آسپیرین پس از تجویز به فرم خوراکی به خوبی از دستگاه گوارش جذب می شود. دارو به میزان ۹۰-۸۰% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر دارو ۳-۲ ساعت است و به طور وسیعی در کبد متابولیزه می شود. دارو توانایی عبوراز جفت وشیر را دارد. منع مصرف آسپرین در كودكان زير ۱۲ سال (احتمال بروز سندرم ري)، وجود زخم خونريزي‌دهنده دستگاه گوارشی، هموفيلي، وجود يا سابقه حساسيت به ساير داروهااي ضد التهاب غير استروئيدي (NSAIDs) ، ترومبوسيتوپني، آنژيوادم و پوليپ‌هاي بيني همراه آسم نبايد مصرف شود. عوارض جانبی آسپرین *سایر عوارض (درصد نامشخص):قلبی عروقی: آریتمی قلبی، ادم، افت فشارخون، تاکی کاردیسیستم اعصاب مرکزی: آژیتاسیون، ادم مغزی، اغما، گیجی، سرگیجه، خستگی، سردرد، هایپرترمی، بی خوابی، لتارژی، عصبانیت، سندرم ریپوستی: راش پوستی، کهیرغدد درون ریز و متابولیسم: اسیدوز، کم آبی بدن، افزایش قندخون، افزایش پتاسیم خون، افزایش سدیم خون (فرم بافری)، افت قندخونگوارشی: زخم گوارشی، زخم دوازدهه، سوء هاضمه، درد اپی گاستر (سر دل)، گاستریت، فرسایش دستگاه گوارش، سوزش سر دل، تهوع، درد معده، استفراغادراری تناسلی: خونریزی پس از زایمان، طولانی شدن بارداری، طولانی شدن پروسه زایمان، پروتئین در ادرار، مرده به دنیا آمدن جنینهماتولوژی و انکولوژی: آنمی، اختلال انعقادی خون، انعقاد داخل عروقی منتشر، آنمی همولیتیک، خونریزی، آنمی فقر آهن، افزایش زمان پروترومبین (PT)، ترومبوسیتوپنیکبدی: هپاتیت (برگشت پذیر)، سمیت کبدی، افزایش ترانس آمیناز سرمازدیاد حساسیت: آنافیلاکسی، آنژیو ادمعصبی، عضلانی و اسکلتی: تخریب استخوان استابولار، رابدومیولیز، ضعفگوشی: کاهش شنوایی، وزوز گوشکلیوی: افزایش BUN، افزایش کراتینین سرم، نفریت بینابینی، نارسایی کلیه (از جمله مواردی که به علت رابدومیولیز ایجاد می شوند)، بی کفایتی کلیه، نکروز پاپیلری کلیهتنفسی: آسم، برونکواسپاسم، تنگی نفس، هایپرونتیلاسیون (تنفس زیاد و سریع)، ادم حنجره، ادم غیرقلبی ریه، آلکالوز تنفسی، افزایش سرعت تنفسمتفرقه: کاهش وزن هنگام تولد تداخلات دارویی آسپرین *مشخصات کلی تداخلات:- نفروپاتی ناشی از مسکن‌ها- ضد پلاکت- اتصال به کاتیون‌های چند ظرفیتی- کاهش پرفیوژن یا عملکرد کلیوی- افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش- اسیدوز متابولیک- اثرات اوریکوزوریک و ضد اوریکوزوریک- ترکیبات حساس به PH ادرارتداخلات رده X (پرهیز):دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، فلوکتافنین، واکسن ویروس آنفولانزا (زنده/ ضعیف شده)، کتورولاک (نازال، سیستمیک)، ماسیمورلین، اوماستاکسین، سولفین پیرازون، اوروکیناز، واکسن‌های حاوی ویروس آبله‌مرغانکاهش اثرات داروها توسط آسپرین:مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بنزبرومارون، کاریسوپرودول، دکس کتوپروفن، هیالورونیداز، لزینوراد، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، مولتی ویتامین‌ها/ فلوراید (حاوی ویتامین‌های آ، دی و ای)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، ای، فاقد آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا، فولات، آهن)، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (غیرانتخابی)، پروبنسید، سینکالید، اسپیرونولاکتون، سولفین پیرازون، تیکاگرلور، تیلودروناتکاهش سطح آسپرین توسط داروها:الکل (اتیل)، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)، دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، فلوکتافنین، کتورولاک (نازال، سیستمیک)، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (غیرانتخابی)، سوکروفریک اکسی هیدروکسیدافزایش اثرات داروها توسط آسپرین:داروهای دارای خاصیت ضد پلاکت، داروهای کاهنده قند خون، آجمالین، آلندرونات، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، بمیپارین، مهارکننده‌های آنزیم کربنیک انهیدراز، کاریسوپرودول، سفالوتین، کلاژناز (سیستمیک)، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)، دابیگاتران اتکسیلات، دئوکسی کولیک اسید، دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، ادوکسابان، انوکساپارین، سدیم تیومالات طلا، هپارین، ایبریتومومب تیوکستان، متوترکسات، نیکوراندیل، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-۲)، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، پرالاترکسات، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، تالنیفلومات، تیوپنتال، داروهای ترومبولیتیک، تیکاگرلور، اوروکیناز، فرآورده‌های والپروات، واکسن‌های حاوی ویروس آبله‌مرغان، آنتاگونیست های ویتامین کاافزایش اثرات آسپرین توسط داروها:آکالابروتینیب، داروهای دارای خاصیت ضد پلاکت، الکل (اتیل)، آمونیوم کلراید، بلاک کننده‌های کانال کلسیمی (غیردی‌هیدروپیریدینی)، داساتینیب، امولسیون روغنی (با پایه روغن ماهی)، فلبیناک، فلوکتافنین، جینکوبیلوبا، گلوکزآمین، گیاهان (با خاصیت ضد انعقاد/ ضد پلاکت)، ایبروتینیب، واکسن ویروس آنفولانزا (زنده/ ضعیف شدن)، اینوترسن، کتورولاک (نازال، سیستمیک)، لیماپروست، دیورتیک های لوپ، مولتی ویتامین/ فلوراید (حاوی ویتامین‌های آ، دی و ای)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا، فولات و آهن)، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (غیرانتخابی)، اسیدهای چرب امگا ۳، پنتوسان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، پتاسیم فسفات، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، مهارکننده‌های باز جذب سروتونین/ نوراپی نفرین، تیپراناویر، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (آمین نوع سوم)، ویتامین ای (سیستمیک)، زانوبروتینیبتداخل با غذا:مصرف همرا هبا غذا ممکن است سرعت جذب را کاهش دهد ولی بر مقدار جذب موثر نیست.مصرف نوشیدنی الکلی، آلو، کشمش، چای و خیار شور می‌تواند منجر به تجمع سالیسیلات شود. میوه‌های تازه محتوی ویتامین سی می‌توانند باعث خروج دارو از محل اتصال خود در گیرنده ی مد نظر در بدن شوند که نتیجه ی آن افزایش ترشح ادراری آسپرین می‌باشد.پودر کاری، فلفل قرمز و شیرین‌بیان می‌توانند باعث تجمع سالیسیلات شوند. در هر ۱۰۰ گرم از این غذاها ۶ میلی گرم سالیسیلات وجود دارد. یک رژیم غذایی عادی یک فرد در آمریکا حاوی ۱۰-۲۰۰ میلی گرم سالیسیلات در روز است.راه‌کار: به منظور کاهش ناراحتی های گوارشی با غذا یا مقدار زیادی آب یا شیر مصرف شود. مصرف پودر کاری، فلفل قرمز و شیرین‌بیان محدود شود. هشدار ها آسپرین ۱- در بيماريهايي مانند آسم، الرژي، آسيب‌هاي كليوي يا كبدي، كاهش آب بدن، اولسرپپتيك و كمبود G۶PD بايد با احتياط فراوان مصرف شود. ۲- ASA درمان مناسبي براي كودكان مبتلا به بيماري‌هاي خفيف نبوده و در كودكان زير ۱۲ سال فرآورده‌هاي حاوي آن ، مگر در موارد خاص نظير آرتريت جوانان، نبايد مصرف شود. توصیه های دارویی آسپرین الف- در کودکان تب دار با علائم سرماخوردگی و زیر ۱۲سال به علت احتمال بروز سندروم ری (Reye ‘s syndrome) مصرف آسپیرین به عنوان داروی ضد تب و ضد درد، منع مصرف دارد.ب- در بیماران با سابقه آسم احتمال تشدید حملات پیرو مصرف آسپیرین افزایش می یابد و در نتیجه مصرف این دارو در بیماران آسمی منع مصرف دارد.اقتباس اطلاعات دا رویاب ممنوع می باشد.ج-در صورت بروز مشکل گوارشی دارو را بعد غذا مصرف کنید.د-آزمایشات دوره ای که توسط پزشک تجویز شده برای شما الزامی است.ه-مصرف این دارو احتمال خونریزی را افزایش می دهد، لذا بیش تر مراقب باشید و از مسواک نرم و ریش تراش برقی استفاده کنید.و-این دارو با مصرف الکل و سیگار تداخل دارویی دارد.ز-در سالمندان با احتیاط مصرف شود.

موارد مصرف بنزیدامین هیدروکلراید ضد التهاب موضعی (ضد التهابی غیر استروئیدی). به فرم موضعی روی پوست در غلظت های ۳-۵% اختلالات ماسکواسکلتال دردناک به کار می رود. همچنین دارو به صورت دهان شویه یا اسپری در غلظت های ۰.۱۵% برای کاهش التهاب دهان و گلو به کار می رود. مکانیسم اثر بنزیدامین هیدروکلراید دارو به طور انتخابی به بافت های ملتهب باند می شود (مهارکننده پروستاگلاندین سنتتاز) و بر خلاف دیگر NSAIDs سبب مهار سیکلواکسیژناز یا لیپواکسیژناز نمی شود. عوارض جانبی بنزیدامین هیدروکلراید *سایر عوارض (درصد نامشخص): سیستم اعصاب مرکزی: کرختی موضعی، خواب آلودگی، سردرد پوستی: احساس سوزش پوست، سوزش پوست گوارشی: تهوع، استفراغ، خشکی دهان تنفسی: سرفه، فارنژیت تداخلات دارویی بنزیدامین هیدروکلراید *مشخصات کلی تداخلات: اطلاعاتی گزارش نشده است. تداخلات رده X (پرهیز): تداخل قابل‌توجهی ذکر نشده است. کاهش اثرات داروها توسط بنزیدامین: تداخل قابل‌توجهی ذکر نشده است. کاهش اثرات بنزیدامین توسط داروها: تداخل قابل‌توجهی ذکر نشده است. افزایش اثرات داروها توسط بنزیدامین: تداخل قابل‌توجهی ذکر نشده است. افزایش اثرات بنزیدامین توسط داروها: عوامل ایجادکننده مت هموگلوبینمی تداخل با غذا: ذکر نشده است.

انسولین هورمونی است که به طور طبیعی در بدن، توسط لوزالمعده ساخته می‌شود. این به کنترل سطح قند خون کمک می کند. اگر بدن شما به اندازه کافی انسولین را برای رفع نیازهایش نسازد و یا اگر از انسولینی که می‌سازد، به طور موثر استفاده نکند، درنتیجه بیماری به نام دیابت ملیتوس (دیابت شیرین) ایجاد می‌شود. اکسناتید یکی از داروهایی است که برای افراد مبتلابه دیابت نوع ۲ تجویز می‌شود. افراد مبتلا به دیابت برای کنترل مقدار گلوکز (قند) در خون نیاز به درمان دارند؛ زیرا که کنترل خوب میزان قند خون، خطر ابتلا به عوارض بعدی را کاهش می دهد. برخی افراد می‌توانند قند خون خود را با ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی‌شان کنترل کنند، اما برای برخی دیگر، داروهایی در کنار تغییر رژیم غذایی تجویز می‌شود. اکسناتید در سه راه کار می‌کند. این دارو مقدار انسولین تولید شده توسط بدن را افزایش می‌دهد تا سطح قند خون را پایین بیاورد. همچنین مقدار ماده‌ای به نام گلوکاگون را که توسط لوزالمعده تولید می‌شود را کاهش می‌دهد. گلوکاگون کبد را به تولید قند بیشتر تشویق می‌کند، بنابراین با کاهش میزان گلوکاگون در بدن، سطح قند خون نیز کاهش می‌یابد. اکسناتید در معده نیز اثر می‌کند، به طوری که غذا آهسته‌تر از معده عبور می‌کند. این بدان خاطر است که قند دریافتی از وعده‌های غذایی دیرتر به خون شما وارد شود. اکسناتید در زیر سطح پوست تزریق می‌شود. این تزریق با استفاده از یک سرنگ و یا یک قلم از پیش پر شده صورت می‌گیرد. داروی اکسناتید به همراه دیگر داروهای ضد قند خون استفاده می‌شود. اکسناتید در دو نوع تزریقی موجود می‌باشد. یک نوع تزریقی به صورت انتشار استاندارد (با نام تجاری ®Byetta) که دو بار در روز تجویز می‌شود و نوع دوم تزریقی به صورت انتشار طولانی مدت (با نام تجاری ®Bydureon) که یک بار در هفته تجویز می‌شود. ساخت داروی جلوگیری از مرگ بیماران دیابتی در ایران کلیک کنید موارد منع مصرف داروی اکسناتید • به تاریخ انقضا داروی اکسناتید توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌شده است، از آن مصرف نکنید. • هرگز داروی اکسناتید را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید. • داروی اکسناتید را بیش از دوز تجویزشده توسط پزشک، مصرف نکنید. • تداخل دارویی اکسناتید را چک کنید و حتماً به پزشکتان، اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید. تداخل دارویی اکسناتید تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (از جمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید. داروهای بتا بلاکر (مثل متوپرولول، پروپرانولول، قطره چشم گلوکوم مانند تیمولول) ممکن است از بروز تپش قلب که معمولا در مواقع افت قند خون (هیپوگلیسمی) احساس می‌شود، جلوگیری ‌کند. سایر علائم افت قند خون، مانند سرگیجه، گرسنگی و یا عرق کردن، تحت تأثیر این داروها نیستند. بسیاری از داروها می‌توانند سطح قند خون شما را تحت تأثیر قرار دهند و کنترل قند خون شما را با مشکل مواجه کنند. قبل از اینکه شما استفاده از هر نوع دارویی را شروع، متوقف و یا تغییر دهید، با دکتر یا داروساز خود در مورد چگونگی مصرف دارو (دارویی که بر سطح قند خون شما مؤثر است) صحبت کنید. سطح قند خون خود را به طور منظم بررسی کنید و اگر تغییر ناگهانی در قند خون (قند خون بالا یا پایین) خود دیدید، با پزشک خود مشورت کنید. اگر دچار عوارض جانبی جدی شدید، با پزشک خود مشورت کنید تا دوز داروی، برنامه ورزشی و رژیم غذایی شما را تغییر دهد. نکاتی که قبل از مصرف اکسناتید باید در نظر گرفته شود برخی از داروها برای افراد با شرایط خاص مناسب نیست و بعضی داروها نیز درصورتی‌که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز می‌گردد؛ بنابراین بهتر است قبل از مصرف داروی اکسناتید ، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد: • در صورتی ‌که باردار هستید و یا قصد باردارشدن دارید یا درصورتی‌که به نوزاد خود شیر می‌دهید. • اگر مشکل معده و یا سیستم گوارش دارید. • در صورتی که سابقه پانکراس ملتهب (پانکراتیت) داشته‌اید. • اگر شما هر گونه مشکلات کلیوی دارید. • اگر از سایر داروها استفاده می‌کنید. این داروها شامل تمام داروهای در دسترس است، چه برایتان تجویز شده است و چه بدن تجویز پزشک آن را مصرف می‌کنید نظیر داروهای گیاهی و داروهای مکمل. به خصوص اگر داروهای درمان اختلال نعوظ استفاده می‌کنید. • اگر نسبت به دارویی آلرژی و حساسیت داشته‌اید. عوارض جانبی احتمالی داروی اکسناتید همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند؛ اما بسیاری از مصرف‌کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند. در بروز مستمر هر یک از عوارض می‌بایست به پزشک اطلاع داده شود. عوارض خیلی رایج • احساس مریضی، اسهال، یبوست عوارض رایج • سوء هاضمه، نفخ، ناراحتی معده، احساس سرگیجه یا ضعیف، سردرد، عدم اشتها، کاهش وزن، تعریق، احساس وحشت زده و عصبی، مشکلات و اثراتی در محل تزریق نکته مهم: داروهایی مانند اکسناتید در تعداد کمی از مردم، می‌تواند درد مداوم و شدید شکمی ایجاد کند. اگر در شما نیز چنین علائمی بروز کرد، سریعاً به پزشک مراجعه کنید، زیرا این علائم ممکن است نشانه‌ای از بیماری پانکراتیت باشد. در صورتی که هر نوع علائم خاصی در خود مشاهده کردید که احتمال می‌دهید در ارتباط با مصرف داروی اکسناتید باشد به پزشک اطلاع دهید. نحوه نگهداری داروی اکسناتید • دارو را از دسترس کودکان دور نگه دارید. • اکسناتید را می‌توانید برای ۴ هفته، در دمای اتاق نگه‌دارید، البته باید دما‌ زیر ۲۵ درجه و به ‌دور از نور مستقیم باشد. اما بهترین نحوه نگهداری اکسناتید ، داخل یخچال است. اکسناتید را فریز نکنید. • بهتر از پس از گذشت ۳۰ روز از اولین استفاده، قلم اکسناتید را دور بیندازید.

موارد مصرف بوپرنورفین اين دارو به عنوان ضد درد براي تسكين‌دردهاي متوسط تا شديد و نيز قبل از عمل جراحي تجويز مي‌شود. مکانیسم اثر بوپرنورفین اين دارو با تأثير بر گيرنده‌هاي اپيوئيدي در CNS، روند مؤثر بر ادراك درد و پاسخ به درد را تغيير مي‌دهد . ممكن است تا اندازه‌اي سبب تغييراتي در آزاد شدن واسطه‌هاي عصبي مختلف از اعصاب‌آوراني شود كه به محرك‌هاي دردزا حساس هستند. فارماکوکینتیک بوپرنورفین غلظت پلاسمايي اين دارو ۵ دقيقه پس از تزریق عضلاني به حداكثر مي‌رسد. نيمه عمر دارو حدود ۳ ساعت است. متابوليسم دارو كبدي است . جذب دارو از راه عضلاني بسيار سريع بوده و پيوند دارو به پروتئين‌هاي پلاسما بسيار زياد است. دارو عمدتا از راه صفرا و مدفوع دفع مي‌گردد. منع مصرف بوپرنورفین در صورت وجود اسهال به دليل مسموميت‌و ضعف شديد تنفسي، نبايد مصرف شود. عوارض جانبی بوپرنورفین *تزریقی: عوارض شایع (%۱۰<): سیستم اعصاب مرکزی: سدیشن عوارض نسبتا شایع (%۱۰-۱): قلبی عروقی: افت فشارخون سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، سردرد، خستگی، خواب آلودگی پوستی: خارش محل تزریق، افزایش تعریق غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش گاما گلوتامیل ترانسفراز گوارشی: تهوع، یبوست، استفراغ کبدی: افزایش سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز سرم، افزایش سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز موضعی: درد محل تزریق، قرمزی محل تزریق، کبودی محل تزریق، پینه محل تزریق، تورم محل تزریق عصبی، عضلانی و اسکلتی: افزایش کراتین فسفوکیناز چشمی: تنگی مردمک تنفسی: هیپونتیلاسیون (کاهش تعداد تنفس) قرص زیر زبانی: عوارض شایع (%۱۰<): سیستم اعصاب مرکزی: سردرد، بی خوابی پوستی: افزایش تعریق گوارشی: تهوع، درد شکمی عفونی: عفونت عوارض نسبتا شایع (%۱۰-۱): گوارشی: یبوست، استفراغ تداخلات دارویی بوپرنورفین *مشخصات کلی تداخلات: - سوبسترای CYP۳A۴ - اثرات شبه آنتی کولینرژیک - تشدید اثرات تضعیف‌کننده CNS - ایجاد تأخیر در تخلیه معده - تشدید اثرات کاهنده فشارخون - کاهش‌ آستانه تشنج - پارشیال آگونیست اوپیوئیدی - افزایش فاصلهQT (بسته به شرایط) - تشدید اثرات سروتونرژیک تداخلات رده X (پرهیز): آبامتاپیر، آتازاناویر، آزلاستین (نازال)، برومپریدول، کانیواپتان، الوکسادولین، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، مهارکننده‌های مونو آمین اکسیداز، آگونیست های اوپیوئیدی، اپیوئید ها (میکس آگونیست/ آنتاگونیست)، اورفنادرین، اوکسوممازین، پارالدهید، تالیدومید کاهش اثرات داروها توسط بوپرنورفین: آتازاناویر، دیورتیک ها، داروهای معدی- روده‌ای (پروکینتیک)، آگونیست های اوپیوئیدی، پگویسومانت، سینکالید کاهش اثرات بوپرنورفین توسط داروها: القاکننده‌های متوسط و قوی CYP۳A۴، دابرافنیب، دفراسیروکس، افاویرنز، انزالوتامید، اردافیتینیب، اتراویرین، ایووسیدنیب، میتوتان، نالمفن، نالتروکسون، اپیوئید ها (میکس آگونیست/آنتاگونیست)، فنوباربیتال، پریمیدون، ریفابوتین، ساریلومب، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب افزایش اثرات داروها توسط بوپرنورفین: آلویموپان، آزلاستین (نازال)، بلونانسرین، دسموپرسین، دیورتیک ها، الوکسادولین، فلونیترازپام، متوتری‌مپرازین، متی‌روسین، مهارکننده‌های مونو آمین اکسیداز، اورفنادرین، پارالدهید، پیریبدیل، پرامی‌پکسول، عوامل طولانی کننده QT (بالاترین خطر)، راموسترون، روپینیرول، روتیگوتین، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، داروهای سروتونرژیک (خطر بالا)، سوورکسانت، تالیدومید زولپیدم افزایش اثرات بوپرنورفین توسط داروها: آبامتاپیر، الکل (اتیل)، آلیزاپرید، آمفتامین‌ها، ترکیبات آنتی کولینرژیک، اپرپیتانت، آتازاناویر، بریمونیدین (موضعی)، بروموپرید، برومپریدول، کانابیدیول، شیرین‌بیان، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، کلوفازیمین، تضعیف‌کننده‌های CNS، کوبیستات، کانیواپتان، مهارکننده‌های متوسط و قوی CYP۳A۴، داکلاتاسویر، دایمتیندن (موضعی)، درونابینول، دروپریدول، دولیسیب، اردافیتینیب، فوس اپرپیتانت، فوس نتوپیتانت، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، گیاه کاوا، لاروترکتینیب، لمبورکسانت، لیسورید، لوفکسیدین، منیزیم سولفات، متوکلوپرامید، متوتری‌مپرازین، میفپریستون، مینوسیکلین (سیستمیک)، نابیلون، نتوپیتانت، اومبیتاسویر/ پاریتاپرویر/ ریتوناویر/ داسابوویر، اوکسوممازین، پالبوسیکلیب، پرامپانل، فنوباربیتال، پریمیدون، روفینامید، سیمپرویر، سدیم اکسیبات، استریپنتول، سوکسینیل کولین، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول تداخل با غذا: ذکر نشده است. هشدار ها بوپرنورفین .درموارد كاهش فشار خون ، كم‌كاري تيروئيد، آسم و كاهش ذخيره‌تنفسي بايد با احتياط فراوان مصرف شود. ۲. برخلاف بيشتر داروهاي اپيوئيدي فقط بخشي از اثرات اين دارو توسط نالوكسون خنثي مي‌شود. ۳. از مصرف اين دارو در موقع حمله آسمي بايد اجتناب شود. ۴. مصرف اين دارو در معتادان به مواد شبه مرفين مي‌تواند موجب بروز علائم سندرم قطع دارو مخدر گردد. توصیه های دارویی بوپرنورفین . اين دارو نبايد بيش از مقدار توصيه شده مصرف شود. ۲. در صورت عدم حصول پاسخ درماني مطلوب پس از چند هفته، مقدار مصرف دارو بدون مشورت با پزشك نبايد افزايش يابد. ۳. از مصرف فرآورده‌هاي حاوي الكل و ساير داروهاي مضعف CNS با اين دارو بايد خودداري شود. ۴. در صورت بروز سرگيجه خواب‌آلودگي و منگي يا احساس سرخوشي ، بايد احتياط نمود. ۵. قبل از قطع مصرف دارو، بايد با پزشك مشورت شود. قطع تدريجي مصرف دارو ممكن است لازم باشد.

قبل از شروع درمان با این دارو، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می‌کند تا اطلاعات دارویی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید. دوز و مقدار داروی Dihydroergotamine ، از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک متخصص مغز و اعصاب به شما تجویز کرده است، استفاده نمایید. به محض احساس درد میگرن و شروع سردرد، این دارو باید برای شما تجویز شود، این دارو برای استفاده طولانی مدت نیست. داروی دی هیدرو ارگوتامین به صورت وریدی، عضلانی یا زیر پوستی تزریق می‌شود. اگر بعد از دریافت اولین دوز از داروی دی هیدرو ارگوتامین سردرد شما مجددا عود کرد یا اصلا درد شما تسکین نیافت، ممکن است نیاز باشد دوز دارو را ۱ ساعت پس از اولین دوز تکرار کنید، اما تنها در صورت دستور پزشک خود این کار را انجام دهید. اگر این دارو به صورت عضلانی یا زیر پوستی برای شما تجویز شود، در صورت لزوم ممکن است یک ساعت بعد، دوز دوم دارو برای شما تجویز شود. بیش از ۳ میلی لیتر در ۲۴ ساعت یا بیش از ۶ میلی لیتر در هفته از این دارو را استفاده نکنید. اگر این دارو به صورت وریدی برای شما تجویز شد، بیش از ۲ میلی لیتر در ۲۴ ساعت یا ۶ میلی لیتر در هفته استفاده نکنید. اگر بیش از ۱۰ روز در ماه از داروهای میگرنی استفاده می‌کنید، ممکن است این داروها سردردهای شما را بدتر کنند؛ بیشتر از داروهایی که پزشک برای شما تجویز کرده است، استفاده نکنید. در صورت نیاز به استفاده بیشتر از این دارو به پزشک خود اطلاع دهید. اگر داروی دی هیدرو ارگوتامین برای شما مؤثر نیست، یا سردرد شما را بدتر می‌کند، به پزشک خود اطلاع دهید.

موارد مصرف سلکوکسیب اين دارو براي درمان آرتريت روماتوئيد و استئوآرتريت( تخفيف علائم و نشانه‌ها) بكار مي‌رود. مکانیسم اثر سلکوکسیب اين دارو يك ضد التهاب غير استروئيدي بوده و داراي اثرات ضد التهاب ، ضد درد مي‌باشد. اين دارو با مهار آنزيم سيكلواكسيژناز۲(COX-۲) موجب كاهش توليد پيش نياز پروستاگلاندين‌ها مي‌شود. فارماکوکینتیک سلکوکسیب جذب گوارشي دارو سريع و نيمه‌عمر آن ۱۱ ساعت است. متابوليسم دارو عمدتا كبدي و دفع آن از طريق مدفوع (۵۷% ) و ادرار(۲۷%) مي‌باشد. منع مصرف سلکوکسیب مصرف این دارو در سه ماهه سوم حاملگی اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود که ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد در صورت سابقه يا ابتلا به بيماري‌هاي آلرژيك، آنافيلاكسي، آنژيوادم، پوليپ‌هاي بيني، حساسيت به آسپيرين و دارو‌هاي شبه آسپيريني يا داروهاي سولفوناميدي‌ و سابقه برونكواسپاسم ناشي از آسپيرين نبايد از اين فرآورده استفاده كرد. عوارض جانبی سلکوکسیب * عوارض نسبتا شایع (%۲≤): قلبی عروقی: ادم محیطی گوارشی: اسهال، سوء هاضمه، درد شکمی، نفخ، رفلاکس، استفراغ کبدی: افزایش آنزیم های کبدی کلیوی: سنگ کلیوی تنفسی: عفونت مجاری تنفسی فوقانی، سینوزیت، فارنژیت، رینیت، تنگی نفس متفرقه: صدمات غیرمترقبه سایر عوارض (درصد نامشخص): پوستی: درماتیت اکسفولیاتیو، فوران پوستول (اگزانتوماتوز پوستولی جنرالیزه حاد) گوارشی: سوراخ شدن دستگاه گوارش، زخم گوارشی، التهاب گوارشی، سوراخ شدن روده ازدیاد حساسیت: آنافیلاکسی ایمنولوژی: سندرم DRESS (واکنش دارویی همراه با افزایش ائوزینوفیل و علایم سیستمیک) تنفسی: استئیت موضعی آلوئولار تداخلات دارویی سلکوکسیب * مشخصات کلی تداخلات: - سوبسترای CYP۲C۹ - سوبسترای CYP۲D۶ - تشدید اثرات ضد پلاکت - کاهش پرفیوژن یا عملکرد کلیوی - افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش - تشدید هایپرکالمی - تشدید اثرات افزاینده فشارخون تداخلات رده X (پرهیز): آسه‌متاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، فلوکتافنین، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، ماسیمورلین، مکامیلامین، میفامورتید، مورنیفلومات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-۲)، اوماستاکسین، پلوبیپروفن، فنیل بوتازون، تالنیفلومات، تنوکسیکام، زالتوپروفن کاهش اثرات داروها توسط سلکوکسیب: آلیسکایرن، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، اپلرنون، هیدرالازین، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتید، دیورتیک های حافظ پتاسیم، پروستاگلاندین ها (چشمی)، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سینکالید، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی کاهش اثرات سلکوکسیب توسط داروها: آلپلیسیب، عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، القاکننده‌های متوسط CYP۲C۹، لوماکافتور و ایواکافتور، ریفاپنتین افزایش اثرات داروها توسط سلکوکسیب: مشتقات ۵- آمینوسالیسیلیک اسید، آجمالین، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید (موضعی و سیستمیک)، داروهای ضد انعقاد، بمیپارین، مشتقات بیس‌فسفونات ها، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دفراسیروکس، دسموپرسین، دکس ایبوپروفن، دیگوکسین، دروسپیرنون، انوکساپارین، اپلرنون، مشتقات استروژن، هالوپریدول، هپارین، لیتیم، بی‌حس کننده‌های موضعی، مکامیلامین، متفورمین، متوترکسات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-۲)، اوماستاکسین، پورفیمر، دیورتیک های حافظ پتاسیم، پرالاترکسات، پریلوکائین، کینولون ها، سدیم نیتریت، تاکرولیموس (سیستمیک)، فرآورده‌های تنوفوویر، تولپریسون، تریفلوزال، ونکومایسین، ورتپورفین افزایش اثرات سلکوکسیب توسط داروها: آسه‌متاسین، الکل (اتیل)، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، آسپیرین، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، مهارکننده‌های متوسط CYP۲C۹، داپسون (موضعی)، دکس کتوپروفن، فلبیناک، فلوکتافنین، گیاهان (با خاصیت ضد انعقاد/ ضد پلاکت)، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، دیورتیک های لوپ، لوماکافتور و ایواکافتور، مورنیفلومات، نفتازون، نیتریک اکسید، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، پلوبیپروفن، فنیل بوتازون، پروبنسید، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سدیم فسفات‌ها، تالنیفلومات، تنوکسیکام، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تولپریسون، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (آمین نوع سوم)، تریفلوزال، زالتوپروفن تداخل با غذا: مصرف همزمان با غذای پرچرب، رسیدن به پیک غلظت به تأخیر می اندازد و AUC نیز ۱۰% تا ۲۰% افزایش می‌یابد. راهکار: ملاحظات تغذیه‌ای ضرورتی ندارد. هشدار ها سلکوکسیب ۱. در صورت ابتلاي بيمار به آسم، سابقه زخم يا خونريزي گوارشي و براي افراد سيگاري ، وجود نارسائی کليوي و كبدي ، اين دارو بايد با احتياط كامل مصرف شود. ۲. به دليل احتمال احتباس مايعات ، در بيماران مبتلا به نارسايي احتقاني قلب، ادم و فشار خون بالا، كم‌كاري قلبي و اعتياد به الكل، اين دارو بايد با احتياط فراوان استفاده شود. ۳. در صورت كاهش حجم مايع خارج سلولي، قبل از شروع مصرف دارو بيمار بايد به ميزان كافي مايعات دريافت كند. توصیه های دارویی سلکوکسیب . از آنجايي كه اين دارو باعث وخيم‌تر شدن كم خوني مي‌شود. آزمايشات هماتوكريت و هموگلوبين در بيماران تحت درمان توصيه مي‌شود. ۲. قطع مصرف دارو بايد به طور تدريجي صورت گيرد.

موارد مصرف کدئین كدئين براي كنترل درد‌ خفيف تا متوسط و درمان سرفه به كار مي‌رود. مکانیسم اثر کدئین -آگونیست ضد درد مخدر ‌با اثر ضد سرفه که آگونیست گیرنده مو می باشد. این‌ دارو از یک‌ طرف‌ آستانه‌احساس‌ درد را افزایش‌ داده‌ و از طرف‌دیگر موجب‌ می‌شود که‌ درد برای‌ بیمارناخوشایند و آزاردهنده‌ نباشد. فارماکوکینتیک کدئین اين دارو از طريق خوراكي بخوبي جذب مي‌شود. كدئين در كبد متابوليزه و از طريق كليه دفع مي‌شود نيمه عمر دارو ۴-۵/۲ ساعت مي‌باشد. اين دارو به ميزان زياد به پروتئين های ‌پلاسما پیوندمي‌يابد. زمان شروع اثر ضد دردي كدئين از راه خوراكي ۴۵-۳۰ دقيقه و طول اثر آن ۴ ساعت مي‌باشد. منع مصرف کدئین اين دارو در صورت وجود اسهال شديد همراه با كوليت پسودوممبران ناشي از مصرف سفالوسپورين ها يا پني‌سيلين‌ها، اسهال ناشي از مسموميت ، ضعف حاد تنفسي نبايد مصرف شود. عوارض جانبی کدئین تهوع و استفراغ ( در ابتداي مصرف) يبوست، خواب‌آلودگي، كاهش فشار خون و ضعف تنفس با مصرف مقادير زياد، اشكال در ادرار كردن، اسپاسم صفرا يا مثانه، خشكي دهان ، تعريق، سردرد، گرفتگي صورت، سرگيجه، كاهش ضربان قلب، تپش قلب، افت فشار خون وضعيتي، افزايش فشار خون ريوي، كاهش دماي بدن، توهم، حالت خماري، تغيير خلق و خو، وابستگي، اختلال در تفكر، تنگي مردمك چشم، بثورات جلدي، كهير و خارش از عوارض جانبي دارو هستند. تداخلات دارویی کدئین اگر به طور همزمان با ساير داروهاي مضعفCNSمصرف شود، تضعيف CNS تشديد شده و مي‌تواند موجب ايجاد ضعف تنفسي، و كاهش فشار خون شود. مصرف همزمان با داروهاي شبه‌آتروپيني ‌نيز موجب تشديد احتباس ادرار و يبوست شده و مصرف يك داروي ضددرد اوپيوئيدي ممكن است اثر درماني داروي ضد درد را كاهش دهد. مصرف نالتركسون در بيماراني كه به داروهاي ضد درد اوپيوئيدي وابستگي جسمي دارند، ممكن است سبب بروز علائم قطع مصرف شود. هشدار ها کدئین . در موارد زير مصرف اين دارو بايد با احتياط كامل انجام شود: حمله شديد آسم، بيماري تنفسي و التهاب روده . ۲. مصرف مكرر اين دارو ممكن است موجب وابستگي و تحمل به اثرات دارو گردد. توصیه های دارویی کدئین . اين دارو نبايد بيش از مقدار توصيه شده مصرف شود. ۲. اگر پس از چند هفته مصرف دارو، پاسخ مطلوب حاصل نشد، بدون مشورت با پزشك مصرف دارو نبايد افزايش يابد. ۳. در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به يادآوردن، آن نوبت بايد مصرف شود، مگر اينكه تقریبا زمان مصرف نوبت بعدي فرا رسيده باشد. مقدار مصرف بعدي نيز نبايد دو برابر گردد. ۴.از مصرف فرآورده‌هاي حاوي الكل و ساير داروهاي مضعفCNS با اين دارو بايد خودداري شود. ۵. در صورت بروز سرگيجه، خواب آلودگي، منگي و احساس كاذب سرخوشي بايد احتياط نمود. ۶. هنگام برخاستن ناگهاني از حالت خوابيده يا نشسته بايد احتياط نمود. ۷. قبل از مصرف دارو پس از مصرف طولاني مدت، بايد با پزشك مشورت شود. قطع تدريجي مصرف دارو ممكن است ضروري باشد.

موارد مصرف دکستروپروپوکسی فن یک ضد درد مخدر است که ساختمان آن شبیه متادون است. یک ضد درد ملائم است و از طریق خوراکی مصرف می شود و به دو صورت هیدروکلراید و ناپسیلات وجود دارد. بطور اصلی همراه با دیگر داروهای ضد درد مثل آسپرین یا پاراستامول جهت کاهش التهاب و تب استفاده می شود در انگلستان دوز معمول هیدروکلراید۶۵ میلی گرم و ناپسیلات ۱۰۰میلی گرم سه الی چهار بار در روز است. در آمریکا دوز مشابه هر ۴ ساعت تا سقف روزانه۳۹ میلی گرم هیدروکلراید و۶۰۰ میلی گرم ناپسیلات است فارماکوکینتیک دکستروپروپوکسی فن سریعاً از دستگاه گوارشی جذب می شود. حداکثر غلظت پلاسمائی آن ۲ تا ۵/۲ ساعت بعد از خوردن ایجاد می شود. سریعاً در کبد و ریه توزیع می شود. از جفت عبور می کند و مقدار کمی در شیر ترشح می شود. عمدتاً در ادرار ترشح می شود. نیمه عمر طولانی حدود ۶ تا ۳۶ ساعت دارد. عوارض جانبی دکستروپروپوکسی فن در کل همانند ضد دردهای مخدر. در دوزهای توصیه شده عوارض آن کمتر از مرفین است. عوارض گوارشی، گیجی و منگی، بیشترین شیوع را دارند. اختلالات کبدی گزارش شده است. مصرف بیش از حد دارو موجب مرگ می شود و مرگ در طول یک ساعت پس از مصرف بیش از حد شایع است و حتی می تواند در عرض ۱۵ دقیقه اتفاق بیفتد. در افرادی که الکل و ترکیبات Dextropropoxyphene را با پاراستامول و یا آسپرین مصرف کرده اند عوارض مصرف بیشتر شایع است. علائم مصرف بیش از حد: مثل بقیه داروهای مخدر و علاوه بر آن عکس العملهای روانی ایجاد می کند. آریتمی ها و دیگر عوارض قلبی، عوارض شدید و کشنده سیستم عصبی مرکزی . عوارض تزریق: تزریق بسیار دردناک است و عوارض زیاد تخریبی بر روی بافت نرم و رگها بجا می گذارد. عوارض در ناحیه مقعدی: در افرادی که شیاف این دارو را مصرف مزمن دارند دیده می شود و وابسته به دوز است. همولیز و آنمی همولیک، کری عصبی دائم یا موقت، وزوزگوش، زردی، پنومونی حساسیتی، کاهش میزان قند خون. درمان عوارض جانبی: همانند دیگر ضد دردهای مخدر است. نالوکسان و حمایتهای تنفسی، شستشوی معده تا یک ساعت پس از خوردن، کنترل تشنج یا داروهای ضد تشنج. تداخلات دارویی دکستروپروپوکسی فن همانند دیگر داروهای ضد درد مخدر. همراه با ritonavir، ضعیف کننده های سیستم عصبی مرکزی مثل الکل نبایستی مصرف شود. با داروهای ضد افسردگی، بنزودیازپین ها، بلوک کننده های گیرنده بتا، کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین و وارفارین نیز تداخل دارد و متابولیسم کبدی آن مهار می شود. هشدار ها دکستروپروپوکسی فن همانند دیگر داروهای ضد درد مخدر. ممکن است این دارو مورد سوء مصرف قرار گیرد. در زمان شیردهی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. حملات حاد پورفیری ممکن است ایجاد کند.

داروی آموکسی سیلین یکی از آنتی بیوتیک‌های خانواده پنی سیلین است که برای درمان عفونت‌های باکتریال تجویز می‌شود. بطور دقیق این دارو برای درمان عفونت‌های قفسۀ سینه و سینوس، عفونت ادراری و برخی عفونت‌های دندانی تجویز می‌شود.

داروی اریترومایسین (Erythromycin )یک داروی آنتی بیوتیک می باشد. اریترومایسین را می توان برای درمان بسیاری از عفونت های باکتریایی استفاده کرد. همچنین ممکن است برای جلوگیری از برخی از عفونت های باکتریایی استفاده شود. اریترومایسین به عنوان یک آنتی بیوتیک ماکرولید شناخته می شود. این دارو با توقف رشد باکتری ها کار می کند. این آنتی بیوتیک فقط عفونت های باکتریایی را درمان یا از آن جلوگیری می کند. برای عفونتهای ویروسی (مانند سرماخوردگی ، آنفولانزا) موثر نیست.

آسیکلوویر یک داروی ضدویروسی است که مانع رشد و گسترش ویروس تبخال از جمله تبخال دهانی در بدن می‌شود. این دارو بیماری تبخال را درمان نمی‌کند، اما شدت و طول درگیری با ویروس را کاهش می‌دهد؛ همچنین کمک می‌کند تا زخم‌ها سریعتر بهبود یابند و حتی ممکن است به کاهش مدت زمان درد پس از بهبودی زخم‌ها کمک کند. ضمنا از ایجاد لکه‌های جدید جلوگیری می‌کنند. به علاوه درد و خارش را کاهش می‌دهند. داروی آسیکلوویر برای کنترل و محدودکردن عفونت تبخال تناسلی و تبخال کاربرد دارد. این دارو شاید نتواند عفونت را درمان کند اما در بهبود علائم و کنترل عفونت موثر است. علاوه‌بر این، در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، قرص آسیکلوویر ۴۰۰ می‌تواند خطر ابتلا به ویروس در سایر نقاط بدن را کاهش دهد و همچنین باعث جلوگیری از ایجاد عفونت‌های جدی شود.

داروی سیدوفوویر متعلق به دسته‌ای از داروها با عنوان داروهای ضد ویروس است که همراه با پروبنسید برای درمان یک نوع عفونت ویروسی چشم (رتینیت ناشی از سیتومگالوویروس-CMV) در افراد مبتلا به ایدز تجویز می‌شود. این دارو خطر نابینایی و سایر مشکلات بینایی را کاهش می‌دهد. این دارو با توقف رشد ویروس اثر خود را اعمال می‌کند. سیدوفوویر درمانی قطعی برای رتینیت CMV نیست و ممکن است بیماری شما همچنان در طول درمان و پس از آن بدتر شود.

یک دوز از این واکسن مانع از بروز ۹۵ درصد از بیماری متوسط و ۱۰۰٪ از بیماری شدید می‌شود.[۹] دو دوز از این واکسن، مؤثرتر از یک دوز است.[۱۰] اگر این واکسن در عرض پنج روز از مواجهه با ویروس به افرادی تزریق شود که پیشتر ایمن نشده‌اند، می‌تواند از بیشتر موارد آبله‌مرغان پیشگیری نماید. واکسیناسیون از بخش بزرگی از افرادی که واکسینه نشده‌اند نیز محافظت خواهد کرد. روش تجویز آن از طریق تزریق زیرجلدی است.

دسته‌ای از داروهای بسیار پر کاربرد در پزشکی هستند که برای کاهش درد و کنترل آن استفاده می‌شوند. مسکن‌ها با ساز و کارهای مختلف بر سیستم اعصاب مرکزی یا سیستم اعصاب محیطی تأثیر می‌گذارند. استامینوفن یکی از مهم‌ترین و پرکاربردترین مسکن‌ها است؛ که علاوه بر ویژگی ضد درد دارای خاصیت ضدتب نیز هست.این دارو جزو مهم ترین داروهای موسوم به ضد التهاب های غیراستروئیدی است از دیگر داروهای سرشناس این دسته آسپرین ،ایبوبروفن و ناپروکسن هستند. دستهٔ مهم دیگر مسکن‌ها اپیوییدها هستند که سردسته آن مورفین و سایر مشتقات تریاک است. براساس نوع و شدت درد استفاده از مسکن ویژه توصیه می‌شود. به‌طور مثال در دردهای نوروپاتیک از سه حلقه‌ای‌ها مانند نورتریپتیلین و داروهای ضدصرع مانند گاباپنتین یا پرگابالین استفاده می‌شود.همچنین برای کاهش دندان درد و درد قاعدگی از مفنامیک اسید استفاده می شود. این داروها بیشتر برای تسکین دهی به اعصاب و روان هستند و داروهایی که برای تسکین درد بدن و جسم مورد استفاده قرار می‌گیرند با عنوان ضد درد شناخته می‌شوند.

اوماولکسولون(اسکای کلاریس) نخستین داروی تایید شده در سازمان غذا و داروی آمریکا FDA برای آتاکسی فریدریش دارو به صورت کپسول های ۵۰ میلی گرمی است روزانه تا سه کپسول، قابل مصرف است. مکانیسم: فعال کردن nuclear factor erythroid ۲-related factor ۲ (Nrf۲) که یک فاکتور ترجمه ای است و باعث القای مسیرهای مولکولی و بهبود التهاب با و بازآوری عملکرد میتوکندری و کاهش فشار اکسیداتیو است. Nrf۲ در تنظیم پاسخ سلولی به فشار اکسیداتیو نقش دارد قیمت احتمالی سالانه ۴۲۵ هزار دلار و با محاسبه دلار ۵۰ هزار تومن چند هفته قبل، معادل بیش از ۲ میلیارد تومان سالانه یعنی ماهانه حدود ۱۸۰ میلیون تومان! با توجه به تمرکز بسیاری از عزیزان در مباحث این صفحه به قیمت ها و روش تهیه ی داروهای جدید برای بیماری هایی- که در حال حاضر درمانی در علم پزشکی برای آن وجود ندارد- لازم بود که قیمت تهیه دارو در آمریکا اعلام بشه. به امید دسترسی آسانتر بیماران ایرانی به داروهای جدید

داروهای ضدپلاکت، داروهایی هستند که برای کاهش توانایی پلاکت ها برای چسبیدن به هم دیگر و یا ایجاد لخته در خون تجویز می شوند. آسپیرین، کلوپیدوگرل، تیکلوپیدین و دی پیریدامول نمونه هایی از داروهای ضد پلاکت هستند.

این داروها که رقیق کننده های خون نیز نامیده می شوند، توانایی خون برای لخته شدن را کاهش می دهند. وارفارین و هپارین نمونه هایی از داروهای ضد انعقاد خون هستند.

این داروها برای کاهش چربی ها (لیپیدها) در خون، به ویژه لیوپوپروتئین با چگالی کم (LDL) استفاده می شوند. استاتین ها گروههایی از داروهای پایین آورنده ی چربی خون می باشند. این داروها شامل سیمواستاتین، آتورواستاتین و پراواستاتین می باشند. گیرنده های اسید صفراوی مانند کلستیرامین، کلسولام و کلستیپول و نیکوتینیک اسید، داروهای دیگری هستند که ممکن است برای کاهش سطوح چربی خون استفاده شوند. پزشک شما ممکن است برای کمک به بهبود سطوح کلسترول و تری گلیسیرید، فیبرات ها را نیز تجویز کند.

چندین گروه دارویی مختلف به شیوه های مختلفی برای کاهش فشار خون عمل می کنند. تجویز پزشک بهترین انتخاب برای شرایط شماست.

به‌صورت کلی فراورده یا ماده‌ای است که از یک میکروارگانیسم تولید یا از آن گرفته می‌شود و میکروارگانیسم‌های دیگر را از میان می‌برد یا مانع رشد آن‌ها می‌شود. آنتی‌بیوتیک یک زیست‌کش است. اما در کاربرد معمول‌تر این تعریف شامل گونه‌های صناعی آنتی‌بیوتیک‌ها همچون سولفونامیدها و کینولون‌ها می‌شود. گونه‌های مختلف آنتی‌بیوتیک‌ها از لحاظ ویژگی‌های شیمیایی، فیزیکی، داروشناسی، دامنهٔ ضدمیکروبی و سازوکار کارکرد با هم متفاوت هستند.

مجاری تنفسی را تمیز می کند. با مصرف داروهای خلط آور فرد راحت تر می توانند بلغم را سرفه کرده و گلوی خود را پاک کنند. معمولاً برای کنترل علائم عفونت های حاد (کوتاه مدت) دستگاه تنفسی مانند سرماخوردگی معمولی، ذات الریه یا برونشیت از داروهای محرک استفاده می شود.

سه نوع داروی گشادکننده برونش‌های تجویزی عبارتند از آگونیست‌های بتا۲ آدرنرژیک (کوتاه‌اثر و طولانی‌اثر)، آنتی‌کولینرژیک‌ها (کوتاه‌اثر و طولانی‌اثر)، و تئوفیلین (با اثر طولانی). این‌ها داروهای تسکین‌دهنده یا نجات‌دهنده هستند که تسکین سریع و موقت علائم آسم یا تشدید آن را فراهم می‌کنند.

سوماتوستاتين يك پلي پپتيد بدست آمده از هيپوتالاموس يا صناعي (سنتتیک) است و فرم طبيعي آن يك ساختار حلقه‌اي دارد. اگرچه سوماتوستاتين مشتق شده از هيپوتالاموس يك پپتيد ۱۴ اسيد آمينه‌اي است اما در بعضي بافت‌ها فرم طويل‌تر آن با ۲۸ اسيد آمينه نيز موجود مي‌باشد. اين ماده آزادسازي هورمون رشد از هيپوفيز قدامي را مهار مي‌كند و هم‌چنين رهاسازي تيروتروپين و كورتيكوتروپين از هيپوفيز قدامي و گلوكاگن و انسولين از پانكراس را مهار مي‌كند و به نظر مي‌رسد در تنظيم ترشحات معده و دئودنوم نقش دارد. در سيستم عصبي مركزي در درك درد نقش ايفا مي‌كند. در بسياري از اختلالات كاربرد دارد مانند خونريزي‌هاي فوقاني گوارشي مثل خونريزي واريسي، مقاومت به انسولين، برخورد با تومورهاي ترشح‌كننده هورمون و ديگر اختلالات افزايش ترشحي. سوماتوستاتين طول مدت اثر كوتاهي دارد و چندين آنالوگ با هدف طولاني كردن فعاليت آن ساخته شده‌اند به علاوه اين هدف كه فعاليت مهاري آن را اختصاصي‌تر كنند. اوکتروتاید و لارئوتاید از اين آنالوگ‌ها هستند. سوماتوستاتين معمولاً به صورت استات تجويز مي‌گردد، در درمان خونريزي‌هاي گوارشي مثل خونريزي حاد از واريس‌هاي مري استات سوماتوستاتين در دوزي معادل با ۲۵۰ ميكروگرم سوماتوستاتين از طريق داخل وريدي طي ۳ تا ۵ دقيقه تجويز مي‌گردد و سپس با يك انفوزيون مداوم با سرعت ۲۵۰ ميكروگرم در ساعت (حدود ۵/۳ ميكروگرم/ كيلوگرم/ ساعت) پيگيري مي‌شود تا زماني‌كه خونريزي متوقف شود كه اين اتفاق معمولاً طي ۱۲ تا۲۴ ساعت رخ مي‌دهد. ممكن است آنگاه انفوزيون براي ۴۸ تا ۷۲ ساعت ديگر ادامه يابد تا از عود خونريزي جلوگيري شود.

ماده‌شیمیایی است که در یک سلول با اتصال به گیرنده‌های آن سلول باعث پاسخ و واکنش آن سلول می‌شود. آگونیست اغلب تقلیدکننده عمل یک ماده طبیعی در بدن است. در حالی که یک آگونیست باعث یک پاسخ و کنش در سلول می‌شود، آنتاگونیست با مسدود کردن محل اتصال مانع از اتصال و عمل آگونیست می‌گردد.

هیدروکورتیزون Hydrocortisone دارویی است که پزشکان از آن برای درمان بیماری های پوستی استفاده می کنند. از جمله بیماری های پوستی که با این دارو بهبود پیدا می کنند اگزما، درماتیت، آلرژی، آکنه، خشکی پوست، ریزش مو، خارش پوست، افزایش تعریق، پرمویی، کبودی و قرمزی و اتروفی می باشد. این دارو در دسته دارو های کورتیکواستروئید قرار دارد که در درمان بیماری های التهابی پوستی نیز موثر هستند. هیدروکورتیزون در اصطلاح به نام کورتون نیز معروف می باشد. استفاده از این دارو برای افرادی که با مشکلات غدد فوق کلیه مواجه هستند توصیه و تجویز می شود چرا که اختلال در این غده باعث تولید غیر طبیعی کورتیزول می شود. نحوه عملکرد این دارو به این صورت می باشد که دارو از غشا سلول ها عبور می کند و در سیتوپلاسم سلول به گیرنده های خاص خود می چسبد که کمپلکس دارو-گیرنده نامیده می شود. این دارو با اتصال به برخی از ناحیه های DNA و تغییراتی که در رونویسی ایجاد می کند از تجمع سلول های التهابی جلوگیری می کند و تاثیرات ضد التهابی خود را شروع می کند. هیدروکورتیزون ها جز داروهایی هستند از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شوند. بهترین جذب این دارو زمانی است که تزریق آن از طریق عضله صورت بگیرد.

پردنیزون برای درمان مشکلات و بیماری‌های مختلفی مانند آرتروز، اختلالات خونی، مشکلات تنفسی، آلرژی‌های شدید، بیماری‌های پوستی، سرطان، مشکلات چشم و اختلالات سیستم ایمنی بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. پردنیزون به دسته داروهای کورتیکو استروئید تعلق دارد.

متوتروکسات دارویی است که برای درمان انواع خاصی از سرطان یا کنترل بیماری های خودایمنی مانند پسوریازیس شدید یا آرتریت روماتوئید که به سایر درمان ها پاسخ نداده است، استفاده می شود. به گروهی از داروها تعلق دارد که به عنوان ضد متابولیت شناخته می شوند.

هیدروکسی کلروکین داروی پرمصرفی در درمان بسیاری از بیماری‌های التهابی مانند روماتوئید آرتریت و انواع التهابات مفصلی و بیماری لوپوس می‌باشد که همگی از دستۀ بیماری‌های خودایمنی هستند. سیستم ایمنی به صورت طبیعی، با حمله به عوامل و سلول‌های بیگانه از بدن در برابر عفونت‌ها محافظت می‌کند. اما در صورت اختلال در عملکرد این سیستم، بدن با مشکلاتی نظیر التهاب در مفاصل یا پوست مواجه می‌شود که ناشی از حملۀ اشتباه سیستم ایمنی به سلول‌های خودی می‌باشد. هیدروکسی کلروکین با سرکوب سیستم ایمنی در این موقعیت‌ها به کاهش آسیب ناشی از حملات سیستم ایمنی به سلول‌های خودی کمک می‌نماید. هیدروکسی کلروکین همچنین برای درمان یا جلوگیری از مالاریا به کار گرفته می‌شود. این دارو در برابر همه انواع مختلف مالاریا عملی نیست.

در بیماران مبتلا به روماتوئید آرتریت پادتن هایی علیه بافت های اطراف مفاصل در بدن تولید می‌شود که در نهایت منجر به التهاب، درد و ورم در نواحی مفصلی می‌گردد و در طی زمان منجر به آسیب‌های بافتی می‌شود. داروهایی مانند لفلونوماید به مدیریت و کنترل التهاب ناشی از این بیماری کمک می‌نمایند. آرتریت پسوریاتیک نیز نوعی از التهاب مفصلی با شیوع کمتر می باشد که در افراد مبتلا به بیماری پوستی پسوریازیس ممکن است بروز کند. لفلونوماید با تسکین درد و التهاب و کاهش خشکی مفاصل می تواند از آسیب های مفصلی ناشی از این بیماری خود ایمنی مزمن پیشگیری نماید.

داروی سولفاسالازین در پیشگیری و درمان بیماری‌های التهابی روده از جمله کولیت اولسراتیو و بیماری کرون، و همچنین در کنترل بیماری آرتریت روماتوئید و سایر انواع آرتریت مانند آرتریت پسوریاتیک استفاده می‌شود. اثرات سولفاسالازین در بیماری التهابی روده ممکن است به دلیل اثرات تضعیف کننده سیستم ایمنی باشد. این دارو توسط باکتری‌های روده متابولیزه می‌شود و متابولیت‌های آن ممکن است مسئول اثرات دارو باشند.

توفاسیتینیب در درمان آتریت روماتوئید متوسط تا شدید کاربرد دارد. همچنین برای جلوگیری از رد پیوند اعضاء استفاده می شود و در درمان پسوریازیس در حال تحقیق و بررسی است.

داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب(NSAIDs) بصورت سنتی درمان اصلی همه اشکال آرتریتهای ایدیوپاتیک جوانان (JIA) و بیماریهای روماتیسمی دیگر در کودکان بوده اند. این داروها از بین برنده علامتی التهاب وضد تب ( کاهش دهنده تب)هستند. سمپتوماتیک(علامتی) به این معنا ست که نمیتوانند بیماری را شفا دهند و کاری که میکنند کنترل علایم ناشی از التهاب میباشد. رایج ترین این داروها ناپروکسن و ایبوبروفن وآسپیرین است که اگرچه ارزان و موثراست اما امروزه بیشتر بعلت خطرعوارض سیستمیک در سطوح خونی بالا( عوارض کبدی ، مخصوصا در نوع سیستمیک بیماری ) کمتر بکار برده میشود. NSAID ها معمولا بخوبی تحمل میشوند: مشکلات هاضمه ای ، بعنوان مهمترین عارضه برای بزرگسالان ، در کودکان غیر معمول است. احیانا ممکنست یک NSAID موثر باشد در حالیکه دیگری موثر واقع نشده . همراه کردن NSAID های مختلف موردی ندارد.مناسبترین تاثیر گذاری NSAIDها بر التهاب مفصلی بعد از چند هفته درمان به دست میآید.

تزریق های مفصلی در صورتی انجام میشوند که التهاب در یک یا چند مفصل بشدت مانع از حرکات طبیعی مفصل شده و یا اینکه درد شدیدی برای کودک ایجاد کرده باشد. داروئی که تزریق میشود ترکیبات طولانی اثر کورتیکو استروئیدی است. تری امسینولون هگزاستونید بعلت اثرات طولانی مدتی که دارد(خیلی از اوقات برای ماهها) ترجیح داده میشود; جذب آن هم به سیستم گردش خون در حد اقل است. این درمان انتخا بی برای نوع الیگوآرتیکولربیماری و در کنار درمانهای دیگر برای اشکال دیگر بیماری است. این نحوه درمان بدفعات برای یک مفصل خاص قابل تکرار است.تزریق را میتوان با بی حسی موضعی و یا بیهوشی عمومی( در بچه های کوچکتر ) بر حسب سن کودک انجام داد. بیشتر از ۳ تا ۴ تزریق در سال برای یک مفصل توصیه نمیشود. نزریق های مفصلی غالبا و اگر لازم شود ، برای بدست آوردن بهبود سریع درد و خشکی، در کنار سایر درمانها انجام میگیرد تا آن داروها به مرحله تاثیر گذاری برسند.

داروهای غیر بیولوژیک دیگر، مانند سالازوپیرین، هم در درمان JIA موثر بوده اند اما کمتر از متوترکسات تحمل میشوند. تجربه با سالازوپیرین در مقایسه با متوترکسات خیلی کمتر است. امروزه هیچ مطالعه قابل استنادی برای مصرف داروهای بالقوه موثر دیگر از قبیل سیکلوسپورین در درمان JIA در دست نیست.سالازوپیرین و سیکلوفسفامید امروزه خاصه در ممالکی که دسترسی به داروهای بیولوژیک دارند کمتر مورد مصرف قرار میگیرند. سیکلوسپورین همراه با کورتیکواستروئید داروی با ارزشی، در درمان سندروم فعال شدن ماکروفاژبخصوص در کودکان مبتلا به نوع سیستمیک بیماری است . این یک عارضه کشنده Systemic JIA است که بصورت ثانویه با فعالیت وسیع و عمومی پدیده التهاب اتفاق میافتد.

کورتیکواستروئیدها موثر ترین داروی ضد التهابی در دسترس میباشند ولی استفاده از آنها بمدت طولانی بعلت اینکه مصرف طولانیشان با عوارض شدیدی ، مثل استئو پوروز و کم شدن رشد محدود میشود. معذالک، کورتیکو استروئید ها برای درمان علایم سیستمیکی که به داروهای دیگر مقاومند، بسیار پر ارزش هستند، همینطور درمورد عوارض کشنده سیستمیک که نسبت به داروهای دیگر مقاوم باشند، و نیز بصورت دارو به عنوان "پل" ی که کنترل کننده بیماری باشد تا فرصت کافی برای رسیدن اثرات داروهای خط دوم باشد حائز همیت است دارد. کورتیکواستروئید موضعی( قطره چشمی) برای درمان ایریدوسیکلیت بکار برده میشود. در موارد شدیدتر تزریقperibulbar ( داخل کره چشم) یا تجویز سیستمیک آن ممکنست لازم شود.

لفلونامیدیک جایگزین برا ی متوترکسات بخصوص در کودکانی است که آنرا تحمل نمیکنند. لفلونامید بصورت قرص تجویز میشود و در درمان JIAبکار برده شده و اثرات آن تائید شده است. هرچند که قیمت آن خیلی گرانتر از متوترکسات میباشد.

کورتیزون استروئیدی است که از انتشار موادی در بدن که باعث التهاب می شوند، جلوگیری می کند. کورتیزون برای درمان بسیاری از شرایط مختلف مانند اختلالات آلرژیک ، شرایط پوستی، کولیت اولسراتیو، آرتریت، لوپوس، پسوریازیس یا اختلالات تنفسی استفاده می شود.

داروی فلکاینید برای درمان انواع خاصی از ضربان قلب نامنظم جدی (مانند تاکی‌کاردی بطنی مداوم و تاکی‌کاردی فوق بطنی حمله‌ای) استفاده می‌شود. این دارو برای بازگرداندن ریتم طبیعی قلب و حفظ ضربان قلب منظم و ثابت استفاده می‌شود. همچنین برای جلوگیری از بازگشت انواع خاصی از ضربان قلب نامنظم (مانند فیبریلاسیون دهلیزی) استفاده می‌شود. فلکاینید یک داروی ضد آریتمی است. این دارو با مسدود کردن سیگنال‌های الکتریکی خاصی در قلب که می‌توانند باعث ضربان قلب نامنظم شوند، اثر خود را اعمال می‌کند. درمان ضربان قلب نامنظم می‌تواند خطر لخته شدن خون را کاهش دهد و این اثر می‌تواند خطر حمله قلبی یا سکته را کاهش دهد.

از قرص‌های مهم برای درمان افسردگی می‌توان فلوکستین (پروزاک)، فلووکسامین(لووکس)، پاروکستین و سرترالین (زولوفت) اشاره کرد. همچنین، داروهای ضد اضطراب شامل بنزودیازپین‌ها می‌شوند که از پر استفاده‌ترین آنها می‌توان به آلپرازولام (زاناکس)،دیازپام (والیوم)، بوسپیرون (بوسپار) و لورازپام (آتیوان) اشاره کرد.

آلبندازول یک داروی ضدِکرم و از گروه داروهای بنزیمیدازول است. این دارو برای درمان طیف گسترده‌ای از عفونت‌های انگلی در انسان و حیوانات، از جمله کرم‌های نواری، کرم‌های گرد، کرم‌های قلاب‌دار و کرم‌های سوزنی استفاده می‌شود. آلبندازول با مهار توانایی انگل‌ها در جذب گلوکز عمل می‌کند که منجر‌به مرگ نهایی آنها می‌شود. برای آگاهی بیشتر از نحوه عملکرد این دارو، می‌توانید از مشاوره دارویی دکترتو کمک بگیرید. همچنین برای تجویز آن، باید به دکتر عفونی مراجعه کنید. در دکترتو می‌توانید از بهترین دکتر عفونی در سراسر کشور، نوبت دریافت کنید.

داروی ایورمکتین برای درمان برخی از عفونت های انگلی کرم لوله ای استفاده می شود. درمان عفونت های انگلی به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک می کند. در افرادی که سیستم دفاعی (ایمنی) ضعیفی دارند، درمان عفونت های کرم لوله ای می تواند خطر ابتلا به عفونت شدید یا تهدید کننده زندگی را کاهش دهد. ایورمکتین متعلق به دسته ای از داروها است که به عنوان داروهای ضد کرم شناخته می شوند که مکانیسم آن فلج کردن و از بین بردن انگل ها است.

داروی مبندازول در گروه داروهای ضد کرم می‌باشد که برای درمان عفونت‌های ناشی از انگل‌ها استفاده می‌شود. اثرگذاری این دارو بدین گونه است که مانع جذب قند (گلوکز) توسط انگل‌ها شده و به این ترتیب انگل‌ها انرژی خود را از دست داده و می‌میرند. داروی مبندازول برای درمان عفونت‌های ایجاد شده توسط کرم‌ها مانند کرم‌های شلاقی، کرم سنجاقی، کرم گرد و قلابی استفاده می‌شود. و به عنوان یک داروی انتخابی برای درمان آسکاریاز، کاپیلاریاز، انتروبیاز و تریکوریاز به کار می‌رود. توجه: داروی مبندازول برای عفونت‌هایی مانند آنفولانزا و سرماخوردگی کاربرد ندارد.

این داروها میزان خروج نمک و آب را از بدن افزایش می‌دهند که این باعث کاهش فشار داخل وریدهای اطراف کبد می‌شود. اگر مصرف قرص برای آسیت ضروری باشد، ممکن است پزشک دیورتیک‌های رایجی مانند فوروزماید (لازیکس) و اسپیرونولاکتون (آلداکتون) را تجویز کند.

داروی نیفدیپین متعلق به دسته‌ای از داروها به نام مسدود کننده‌های کانال کلسیم است که برای کنترل فشار خون بالا و یا پیشگیری از دردهای قفسه سینه در آنژین صدری به کار می‌رود. این دارو همچنین برای درمان پدیده رینود که بر اثر گردش خون ضعیف در دست و پا ایجاد می‌شود و نیز سردردهای عروقی به کار می‌رود. این دارو اثر خود را با ریلکس کردن عضلات قلب و رگ‌های خونی اعمال می‌کند.

قرص ایزوسورباید دی نیترات در گروه دارویی نیترات‌ها قرار دارد و برای پیشگیری از توسعه درد قفسه سینه (آنژین) استفاده می‌شود. گاهی اوقات این دارو همراه با سایر داروها برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی تجویز می‌شود. این دارو با دو روش کار می‌کند، اولاً موجب گشادی رگ‌های خونی بدن شده و در نتیجه فشار روی قلب را کاهش می‌دهد و پمپاژ کردن خون به اطراف بدن را آسان می‌کند. همچنین گشادی رگ‌های خونی، جریان خون به عضله قلب را افزایش می‌دهد.

ژل موضعی آفتین ژل Aaftin Gel یک درمان سریع و قطعی برای رفع آفت های دهانی است. آفتین ژل یک محصول فوق العاده برای تسکین درد و رفع آفت دهان است. مواد اصلی تشکیل دهنده آفتین ژل عصاره ریشه گیاه شیرین بیان است. آفت دهان زخم کوچک و عمیق که در مخاط دهان به وجود می آید و گاهی اوقات خوردن و آشامیدن را سخت و دردناک می کند. آفت دهان ممکن است با عفونت هرپسی (تبخال) اشتباه گرفته شود. درد معمولا بعد از ۷ تا ۱۰ روز از بین رفته و تا بهبودی کامل حدود ۳ هفته زمان می برد. زمان بهبودی بسته به نوع آفت متغیر است. آفتین ژل محصولی کاملا جدید حاوی عصاره گیاهی است که معمولا با یکبار مصرف و در زمان ۲۰ ثانیه آفت دهان را درمان می نماید. درد و ناراحتی بیمار بعد از چند دقیقه کاهش یافته و آثار آفت دهان بعد از مدت کمی التیام و بهبود می یابد. آفتین ژل برای درمان تمامی موارد کوچک و بزرگ آفت و مراحل مختلف تشکیل آن توصیه میگردد.

داروی ایبوپروفن برای درمان درد و کاهش درد کاربرد دارد. این دارو به شکل قرص، شربت و ژل در دسترس است.

داروی ناپروکسن یکی از مسکن‌های محبوب این روزهاست و برای تسکین بسیاری از دردها از جمله کمردرد، سردرد، پادرد و دردهای دوران قاعدگی و موارد دیگر کاربرد دارد.

موپیروسین برای درمان عفونت‌های جلدی، زخم‌ها، ترک‌های پوستی و عفونت‌های ناشی از جراحی استفاده می‌شود و قابلیت کاهش علائم عفونت و تسریع بهبودی دارد. این پماد روی عفونت‌های باکتریایی تاثیر داشته و برای عفونت قارچی کاربردی ندارد.

سولفات روی یک ترکیب معدنی و مکمل غذایی محسوب می شود. سولفات روی خوراکی معمولا در اشکال دارویی به وفور استفاده می شود. فرمول مولکولی آن ZnSO۴ بوده و جرم مولکولی آن ۱۶۱.۴ گرم بر مول می باشد. شکل ظاهری جامد سفید رنگ داشته و در آب محلول است. یکی دیگر از مهمترین موارد استفاده از این ترکیب سولفاته کاربرد آن در صنایع کشاورزی به عنوان کود می باشد.

این داروی جدید رشد استخوان در کودکان مبتلا به آکندروپلازی و در نتیجه افزایش قد آن‌ها بی‌خطر و مؤثر است. در حال حاضر مشخص نیست که آیا این دارو می‌تواند با مشکلات سلامتی مختلفی که ناشی از آکندروپلازی هستند مقابله کند یا خیر

داروی مترونیدازول آنتی بیوتیکی است که با باکتری‌ها مقابله می‌کند و برای درمان انواع مختلف عفونت‌ها استفاده می‌شود. این ماده متعلق به دسته‌ای از آنتی بیوتیک‌ها است که به نام نیتروایمیدازول شناخته می‌شوند. این دارو با جلوگیری از رشد باکتری‌ها و پروتوزوا ها کار می‌کند. این آنتی بیوتیک فقط عفونت‌های باکتریایی را درمان می‌کند و در درمان عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا ننقشی ندارد. مترونیدازول برای درمان عفونت‌های باکتریایی واژن، معده، روده، کبد، پوست، مفاصل، مغز، قلب و دستگاه تنفسی استفاده می‌شود. مترونیدازول موضعی نیز به شکل کرم و ژل وجود دارد که برای درمان روزانه (یک بیماری پوستی) استفاده می‌شود. همچنین ژل واژینال مترونیدازول برای درمان عفونت‌های باکتریایی واژن نیز قابل استفاده است. توجه داشته باشید که مترونیدازول عفونت‌های قارچی واژن را درمان نمی‌کند. مترونیدازول فقط عفونت‌های باکتریایی را درمان می‌کند و در درمان عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا نقشی ندارد.

اين دارو در درمان التهاب عفوني ملتحمه و ساير عفونتهاي سطحي چشم ناشي از ارگانيسم هاي حساس تراخم و ساير عفونت هاي كلاميديايي مصرف مي شود.

کرم کلیندامایسین (Clindamycin) یک آنتی بیوتیک سیستمیک است که برای درمان جوش و واژینوز بکار می‌رود. در مورد جوش، کلیندامایسین اثر ضد باکتریایی خاصی دارد که مانع رشد و تکثیر باکتری استافیلوکوکوس آورئوس می‌شود. کلیندامایسین به صورت محلول، ژل و لوسیون بصورت (ژل Duac Once Daily) حاوی بنزوئیل پراکسید بوده و به باز کردن منافذ و... کرم کلیندامایسین (Clindamycin) یک آنتی بیوتیک سیستمیک است که برای درمان جوش و واژینوز بکار می‌رود. در مورد جوش، کلیندامایسین اثر ضد باکتریایی خاصی دارد که مانع رشد و تکثیر باکتری استافیلوکوکوس آورئوس می‌شود. کلیندامایسین به صورت محلول، ژل و لوسیون بصورت (ژل Duac Once Daily) حاوی بنزوئیل پراکسید بوده و به باز کردن منافذ مسدود شده کمک کرده و باعث خروج مواد اضافی از پوست می‌شود. در مورد واژینوز هم باید بگوییم که این دارو با کاهش رشد باکتری‌هایی مانند گاردنرلا، کلامیدیا و تریکوموناس موجب درمان ترشحات واژینالی می‌شود. کلیندامایسین به صورت کرم واژینال با استفاده از اپلیکاتور داخل واژن قرار می‌گیرد تا بتواند تمام سطوح تحت درمان را تحت پوشش قرار دهد. برای آشنایی بیشتر با این دارو با این مقاله از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز همراه شوید.

یک داروی آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت‌های باکتریایی مختلف از جمله عفونت‌های دستگاه تنفسی، عفونت‌های دستگاه ادراری، عفونت‌های پوستی و برخی بیماری‌های مقاربتی است. این دارو با مهار رشد و گسترش باکتری‌ها در بدن عمل می‌کند. تتراسایکلین فقط باید با تجویز متخصص استفاده شود، زیرا استفاده نادرست یا استفاده بیش‌ازحد آن می‌تواند منجر به مقاومت آنتی‌بیوتیکی و عوارض جانبی شود.

۱. داکسی سایکلین آنتی بیوتیکی از دسته تتراسایکلین است که برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود. ۲. از این دارو برای درمان عفونت‌های تنفسی، آکنه و سیاه زخم استفاده می‌شود. ۳. این دارو برای درمان کرونا کاربردی ندارد.

داروی مینوسیکلین یک آنتی بیوتیک تتراسیکلین می‌باشد که در بدن با باکتری‌ها مقابله می‌کند. مینوسایکلین دارای طیف عمل گسترده‌ای می‌باشد و برای درمان انواع مختلفی از عفونت‌های باکتریایی نظیر عفونت‌های تنفسی، عفونت‌های پوستی، آکنه شدید، گنوره آ، تب راجعه، عفونت‌های دستگاه ادراری، کلامیدیا و … به کار می‌رود. همچنین از این دارو برای سوزاک، سفلیس و سایر عفونت‌ها به عنوان داروی خط دوم در کسانی که به پنی سیلین حساسیت دارند، استفاده می‌شود. داروی مینوسیکلین یک باکتریواستاتیک است و فعالیت ضد میکروبی خود را با مهار سنتز پروتئین اعمال می‌کند. توجه: این دارو عفونت ویروسی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی را درمان نمی‌کند.

داروی بنزوئیل پراکسید (بنزوئیل پروکسید) برای درمان آکنه خفیف تا متوسط استفاده می‌شود. همچنین ممکن است در ترکیب با سایر درمان‌های آکنه استفاده شود. بنزوئیل پروکسید سه عملکردِ کشتن باکتری‌ها، کاهش التهاب و باز کردن منافذ بسته پوستی را دارد.

داروی داپسون یک داروی آنتی‌بیوتیک سولفونی ضد مایکوباکتریوم است که برای درمان نوع خاصی از اختلالات پوستی به نام درماتیت هرپتی فرم، آکنه و سایر مشکلات پوستی استفاده می‌شود. این دارو همچنین همراه با سایر داروها برای درمان بیماری جذام نیز مصرف می‌شود. داپسون همچنین به عنوان خط دوم در درمان و پیشگیری از پنوموسیستیس پنومونیا و در پیشگیری از توکسوپلاسموز در کسانی که نقص سیستم ایمنی دارند، به کار می‌رود. این دارو با کاهش تورم (التهاب) و توقف رشد باکتری‌ها اثر خود را اعمال می‌کند. این دارو برای درمان عفونت‌های ویروسی (مانند سرماخوردگی، آنفولانزا) کاربردی ندارد.

بدن ما در واکنش به ورود پاتوژن‌های خارجی ماده‌ای به نام هیستامین آزاد می‌کند که یکی از وظایف آن پاک‌سازی بدن از پاتوژن‌های وارد شده است. این کار با ترشح پوستی انجام شده و در بعضی از موارد به عطسه، التهاب یا خارش هم منجر می‌شود. در موارد شدید واکنش سیستم ایمنی، پاسخ‌های غیرطبیعی با شدت بالا بروز کرده که فرد برای تسکین آن‌ها از ترکیب دارویی آنتی هیستامین استفاده می‌کند.

داروی آدرنالین یا اپی نفرین یک داروی سمپاتومیمتیک است که برای درمان اضطراری واکنش‌های حاد آلرژیک، آنافیلاکسی، آنژیوادم، درمان با بی‌حس کننده‌های موضعی، پیریاپیسم، خونریزی لثه و احیای قلبی- عروقی مصرف می‌شود. این دارو با تنگ کردن عروق خونی از افت فشارخون جلوگیری کرده و راههای هوایی را باز می‌کند. به این ترتیب تنفس فرد راحت‌تر شده و فشارخون او به حالت طبیعی بازمی‌گردد تا از خطر مرگ نجات پیدا کند.

یکی از داروهای درمان آلزایمر دونپزیل نام دارد این دارو علائم شدید تا خفیف آلزایمر را بهبود خواهد بخشید. دونپزیل از شکسته شدن ماده ای شیمیایی در مغز به نام استیل کولین که برای استدلال، تفکر و حافظه بسیار مفید است جلوگیری می کند. افراد برای درمان آلزایمر خود، بسته به تجویز پزشک تنها یک مرتبه در روز می توانند از این دارو استفاده نمایند.

این دارو زیر مجموعه داروهای دونپزیل قرار دارد و به عنوان محافظی از سطح استیل کولین مغز عمل می کند. ریواستیگمین در دو نمونه کپسول و مایع خوراکی در بازار موجود است که بسته به تجویز پزشک روزانه دو بار بایستی مصرف شود. افراد مبتلا به مشکلات گوارشی از جمله خونریزی می توانند از بسته های پوستی این دارو استفاده کنند.

گالانتامین موجب افزایش سطح استیل کولین مغز می گردد، این ماده سبب می گردد سلول های مغزی با یکدیگر ارتباط داشته و احتمال بروز زوال عقلی کاهش پیدا کند. نمونه های این دارو به دو صورت کپسول و مایع خوراکی موجود است و افراد برای درمان آلزایمر خود می بایست دو مرتبه در روز از آن استفاده نمایند و به مرور زمان میزان دوز آن را افزایش دهند البته این کار توسط پزشک صورت خواهد گرفت بنابراین از مصرف خود سرانه و یا تغییر در میزان استفاده آن خودداری کنید.

گلوتامات یک پیام رسان شیمیایی در مغز بوده که وجود آن برای یادگیری و حافظه ضروری است. ممانتین می تواند سطح گلوتامات موجود در مغز را کنترل و تنظیم نماید، چرا که متخصصین بر این عقیده هستند که میزان بالای گلوتامات برای مغز سمی و خطرناک است. این دارو که به دو صورت کپسول و مایع خوراکی وجود دارد نه تنها برای کنترل آلزایمر شدید تا متوسط توصیه می شود بلکه برای بیمارانی که نشانه های خفیف دارند نیز تجویز خواهد شد.

نیتیزینون (Nitisinone) دارویی است که عمدتاً در درمان بیماری های ارثی که بر متابولیسم تیروزین تأثیر می گذارد استفاده می شود. ● این دارو یک ابزار کلیدی در مدیریت اختلالاتی مانند تیروزینمی ارثی نوع ۱ (HT-۱)، یک اختلال ژنتیکی نادر است که منجر به تجمع مواد سمی به دلیل عدم توانایی در تجزیه صحیح تیروزین می شود. ● نیتیزینون با مهار آنزیمی که در تجزیه تیروزین دخیل است، عمل می کند و در نتیجه تولید متابولیت های مضر را کاهش می دهد. ● این دارو معمولاً به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع که ممکن است شامل تنظیمات رژیم غذایی و سایر مداخلات پزشکی باشد، تجویز می شود.

محلول تزریقی سدیم کلراید ۵% در موارد نیاز به سدیم کلراید به عنوان جایگزین الکترولیت استفاده می­شود. این فرآورده هایپرتونیک است و در مواردی چون هایپوناترمی، هایپوکلرمی،نارسایی قلبی و کلیوی اندیکاسیون دارد.اسمولاریته این محلولmOsmol/L۱۷۱۱ است و هر یک لیتر این فرآورده حاوی mEq۸۵۵ سدیم وmEq ۸۵۵ کلراید است.

یکی دیگر از مهمترین نمک های پتاسیم این محصول است. KCl می تواند به طور عمده در صنایع غذایی و دارویی مورد استفاده قرار بگیریکی دیگر از مهمترین نمک های پتاسیم این محصول است. KCl می تواند به طور عمده در صنایع غذایی و دارویی مورد استفاده قرار بگیرد.

این داروها سرعت تجزیه و انحلال لخته‌های خون را افزایش می‌دهند. معمولاً در شرایط اورژانسی و در موارد حاد استفاده می‌شوند، چراکه ممکن است اثرات جانبی آنها موجب مشکلات خونریزی حاد و جدی شود.

برای کاهش التهاب و رفع تنگی نفس، پزشک داروی کورتیکواستروئیدی با اسپری‌های آئروسل استنشاقی را تجویز می‌کند.

برونکودیلاتورهای طولانی‌اثر به کنترل و پیشگیری از علائم کمک می‌کنند. سه نوع داروی گشادکننده برونش‌های تجویزی عبارتند از آگونیست‌های بتا۲ آدرنرژیک (کوتاه‌اثر و طولانی‌اثر)، آنتی‌کولینرژیک‌ها (کوتاه‌اثر و طولانی‌اثر)، و تئوفیلین (با اثر طولانی).

آمپول مدروکسی پروژسترون هورمون زنانه پروژسترون است که برای پیشگیری از بارداری استفاده می‌شود. آمپول مدروکسی پروژسترون به طور عمده با جلوگیری از رشد و آزاد شدن تخمک (تخمک گذاری) در طول چرخه قاعدگی اثر خود را اعمال می‌کند. همچنین این دارو پوشش رحم را طوری تغییر می‌دهد که احتمال اتصال تخمک (حتی تخمک بارور) به آن کاهش یابد. علاوه بر این، مخاط دهانه رحم ضخیم‌تر می‌شود و باعث می‌شود که حرکت اسپرم از طریق رحم به طرف تخمک متوقف شود. توجه: استفاده از این دارو، شما یا شریک جنسی‌تان را در برابر بیماری‌های مقاربتی (مانند HIV، سوزاک، کلامیدیا) محافظت نمی‌کند.

قرص‌های ضدبارداری نوعی روش پیشگیری از بارداری هستند که از هورمون‌ها برای جلوگیری از باردار شدن استفاده می‌کنند. روش‌های مختلفی برای کنترل بارداری وجود دارد. این روش خاص را ممکن است به طور خلاصه پیشگیری با استفاده از قرص نیز بنامند. قرص‌های ضدبارداری به شکل قابل خوراکی بوده و همانطور که از نامش پیداست به قصد جلوگیری از بارداری مصرف می‌شوند و به شرط مصرف درست و طبق دستور پزشک تا ۹۹.۹ درصد در ممانعت از بارداری موثرند، اما در برابر بیماری‌های آمیزشی از جمله اچ آی وی محافظت نمی‌کنند. کاندوم لاتکسی که روی آلت تناسلی مردانه پوشانده می‌شود بیشترین محافظت را در برابر اکثر بیماری‌های مقاربتی را موجب می‌شود.

یدوکینول یا داروی دی یودوهیدروکسی کینولین، دارویی است که عمدتا برای درمان عفونت‌های ناشی از آمیب، به ویژه در موارد اسهال خونی آمیب استفاده می‌شود. این دارو ارگانیسم‌های تک یاخته‌ای ایجاد کننده‌ی عفونت در دستگاه گوارشی را از بین می‌برد. با از بین بردن آمیب‌ها، علائم گوارشی مانند اسهال خونی هم برطرف می‌شوند. بنابراین می‌توان گفت که این دارو از انواع قرص ضد اسهال است. مصرف این دارو باید با نسخه باشد و نمی‌توان سرخود آن را برای بزرگسالان و کودکان تجویز کرد و مصرف نمود.

این داروی خوراکی ضمن کاهش سطح گلوتامات، باعث کاهش آسیب رسانی به نورن‌های حرکتی می‌شود. رلوزول روند پیشرفت بیماری را کند می‌کند و از بروز علائم شدیدتر ین بیماری جلوگیری می‌کند. تحقیقات نشان داده که این دارو در افزایش طول عمر بیماران als نیز موثر است.

این دارو به شکل داخل وریدی به بیماری تزریق می‌شود و در کاهش علائم ALS بسیار موثر است. علاوه بر داروهای فوق، پزشکان همچنین می‌توانند داروهایی را برای کنترل علائم بیماری اسکلروز تجویز کنند. درمان افسردگی، اختلالات عصبی ناشی از als، اختلالت خواب معمولا داروهای ضد افسردگی تجویز می‌شود. برای درمان علائمی مانند گرفتگی عضلات، بزاق بیش از حد، یبوست و… نیز بیمار باید تحت نظر دکتر اسکلروز جانبی آمیوتروفیک داروهای خاصی را استفاده کند.

داروهای گلوکوکورتیکوئید نسخه های ساخته شده توسط انسان از گلوکوکورتیکوئیدها هستند، استروئیدهایی که به طور طبیعی در بدن شما وجود دارند. آنها عملکردهای زیادی دارند. یکی این است که با حرکت به داخل سلول ها و سرکوب پروتئین هایی که باعث تحریک التهاب می شوند، التهاب را قطع کنید. آنها همچنین به بدن شما کمک می کنند تا به استرس واکنش نشان دهد و نحوه استفاده بدن از چربی و قند را تنظیم کند. از آنجایی که گلوکوکورتیکوئیدها عملکردهای بسیار زیادی دارند، گلوکوکورتیکوئیدهای مصنوعی یا مصنوعی برای کمک به درمان بسیاری از شرایط مختلف ساخته شده اند.

داروی آلبوترول (همچنین به نام سالبوتامول نیز شناخته می‌شود) یک داروی گشاد کننده برونش نامیده می‌شود زیرا راههای هوایی را باز می‌کند. آلبوترول برای از بین بردن مشکلات در افرادی که مبتلا به آسم و یا دیگر مشکلات تنفسی مربوط به راههای هوایی هستند، به طور منظم استفاده می‌شود. این دارو راههای هوایی ریه‌ها را گشاد کرده و جریان هوا در ریه را آسان می‌سازد و موجب می‌شود بیمار راحت‌تر نفس بکشد، همچنین به رفع علائم آسم و دیگر مشکلات تنفسی مانند سرفه، خس‌خس سینه و تنگی نفس کمک می‌کند. آلبوترول چند دقیقه بعد از استفاده، شروع به اثر کردن می‌کند و تأثیر آن ۳ تا ۵ ساعت بعد از مصرف دارو، باقی می‌ماند. آلبوترول استنشاقی به عنوان داروهای “نجات دهنده” یا “تسکین سریع” شناخته می‌شود زیرا علائم تنگی نفس را به سرعت تسکین می‌دهد. این دارو از بروز تنگی نفس جلوگیری نمی‌کند.

مهمترین داروهای بتابلاکر عبارتند از: پروپرانولول ، متوپرولول (متورال) ، آتنولول ، کارودیلول و بیزوپرولول. گیرنده های بتا زیرگروهی از گیرنده های عصبی و هورمونی بر روی سلول های قلبی هستند که تحریک آنها موجب افزایش تعداد ضربان قلب و افزایش قدرت انقباض قلب می شود. داروهای بتا بلوکر این گیرنده ها را مسدود کرده و عملکرد انها را کاهش می دهند. مسدود کننده های گیرنده بتا در پزشکی کاربردهای زیادی دارند. یکی از مهمترین آنها در درمان بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) و آنژین است.

اين دارو براي پيشگيري و درمان آنژين صدري حاد و درمان آنژین صدری مزمن و درمان نارسايي بطن چپ مصرف مي‌شود. نيتروگليسرين تزريقي براي كنترل فشار خون حين بعضي از اعمال جراحي و براي كاهش خونريزي به داخل ناحيه جراحي مصرف مي‌شود. نيتروگليسرين تزريقي به عنوان داروي كمكي در درمان نارسايي احتقاني قلب هر ماه با انفاركتوس حاد ميوكارد مصرف مي‌شود.

سه داروی اصلی ضد-قارچ وجود دارد: گریزئوفولوین (griseofulvin)، داروهای مختلف در گروه آزول (azole) (ایتراکونازول (itraconazole)، فلوکونازول (fluconazole)، آلباکونازول (albaconazole)، پوزاکونازول (posaconazole)، راووکونازول (ravuconazole))، و تربینافین (terbinafine).

داروهای ضدتشنج (همچنین به عنوان داروهای ضد صرع شناخته می‌شوند) گروه متنوعی از عوامل دارویی هستند که در درمان حملات صرع استفاده می‌شوند. از داروهای ضدتشنج همچنین به‌طور فزاینده ای در درمان اختلال دو قطبی و اختلال شخصیت مرزی استفاده می‌شود زیرا به نظر می‌رسد بسیاری از آن‌ها به عنوان تثبیت کننده خلق و برای درمان درد نوروپاتیک عمل می‌کنند. داروهای ضدتشنج باعث رگبار نورونی در هنگام تشنج می‌شوند. ضدتشنج‌ها همچنین از گسترش تشنج در مغز جلوگیری می‌کنند.

داروهای ضد ویروس یک کلاس از داروها هستند که به‌طور خاص برای درمان عفونت‌های ویروسی استفاده می‌شوند. مانند آنتی‌بیوتیک‌ها و آنتی‌بیوتیک‌های وسیع الطیف برای باکتری، ضدویروس وسیع الطیف در برابر طیف گسترده‌ای از ویروس‌ها مؤثر است. بر خلاف بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضد ویروسی هدف خود را نابود نمی‌کند. بلکه رشد آن‌ها را مهار کند. داروهای ضد ویروس عضوی از ضد میکروب‌ها هستند. ضد میکروب‌ها به شاخه‌های دیگری از جمله آنتی‌بیوتیک (یا ضد باکتری)، ضد قارچ و ضد انگل نیز تقسیم می‌شود. همچنین داروهای ضد ویروس بر اساس پادتن تک‌تیره نیز رده‌بندی می‌شوند. بیشتر داروهای ضد ویروس برای بدن انسان بی‌ضرر شناخته شده‌اند؛ بنابراین از آنان می‌توان در درمان استفاده کرد. داروهای ضد ویروس را باید از ویروسایدها که برای غیرفعال کردن یا از بین بردن ذرات ویروسی در داخل یا خارج بدن استفاده می‌شوند، تمایز داد. ضد ویروس‌های طبیعی توسط برخی گیاهان مانند اکالیپتوس‌ها ساخته می‌شوند.

داروی اوسلتامیویر با جلوگیری از گسترش ویروس‌ها در بدن، آنفولانزا را درمان می‌کند. این دارو باعث کاهش علائم (مانند گرفتگی بینی، سرفه، گلودرد، تب یا لرز، درد، خستگی) آنفولانزا می‌شود. همچنین خطر مشکلات دیگری را که گاهی در کنار آنفولانزا ایجاد می‌شود، مانند پنومونی را کاهش می‌دهد. اگر مصرف این دارو در عرض ۱ تا ۲ ساعت بعد از مشاهده اولین علائم عفونت، شروع شود، بیشتر مؤثر است. اما در صورتی که ۴۸ ساعت پس از اولین علائم نیز مصرف شود، می‌تواند مؤثر باشد. این دارو همچنین برای پیشگیری از آنفولانزا در صورت شیوع این بیماری در جامعه یا قرار گرفتن در معرض فردی که آنفولانزا داشته است (مانند یکی از اعضای خانواده بیمار) و همچنین کسانی که در صورت ابتلا به آنفولانزا در معرض خطر خاصی قرار می‌گیرند (مانند کودکان، افراد دارای مبتلا به بیماری‌های طولانی مدت و سالمندان) مورد استفاده می‌گیرد. داروی اوسلتامیویر جایگزین واکسن آنفولانزا نیست.

این فاکتورها به صورت طبیعی در بدن شما یافت می شوند، اما می توانند به صورت مصنوعی نیز تولید شوند. فاکتورهای رشد به بدن شما کمک می کنند تا گلبول های قرمز و سفید بیشتری بسازند. اما هنوز در زمینه افزایش تعداد پلاکت ها مورد استفاده قرار نگرفته اند. به دلیل خطر عوارض جانبی که مصرف طولانی مدت این فاکتورها می تواند بر بدن داشته باشد، استفاده از آنها معمولاً تنها محدود به درمان کوتاه مدت است.

مصرف آندروژن باعث افزایش تعداد گلبول های قرمز و پلاکت های بیمار می شود. مصرف آندروژن ها شمارش سلول های خونی را در تقریباً ۵۰ درصد از افراد مبتلا به آنمی فانکونی بهبود می بخشد. اولین پاسخ به درمان در گلبول‌های قرمز دیده می‌شود و افزایش هموگلوبین معمولاً در یک یا دو ماه اول آغاز درمان قابل مشاهده است. پاسخ بیماران در تعداد گلبول های سفید و تعداد پلاکت ها متغیر است. پاسخ پلاکتی معمولاً ناقص است و ممکن است تا چندین ماه پس از درمان در بیماران دیده نشود. به طور کلی، مصرف آندروژن ها بیشترین تاثیر را در افزایش تعداد گلبول های قرمز دارد و تاثیر آن بر سایر رده های سلولی خونی کمتر است؛ با اینحال، بیماران ممکن است که به مرور زمان در برابر درمان مقاومت نشان دهند. این بدین معنی است که بیمار باید تحت درمان‌های دیگری قرار گیرد.

ایزوکسوپرین متعلق به گروهی از داروها به نام گشادکننده عروق است. وازودیلاتورها اندازه رگ‌های خونی را افزایش می‌دهند. ایزوکسوپرین برای درمان مشکلات ناشی از گردش خون ضعیف استفاده می‌شود، همچنین ممکن است برای سایر شرایطی که توسط پزشک تعیین شده است استفاده شود. ایزوکسوپرین فقط با تجویز پزشک قابل استفاده می‌باشد.

سیپروفلوکساسین یک آنتی بیوتیک کینولون است که برای عفونت‌هایی مانند عفونت‌های قفسه سینه، عفونت‌های ادراری، پروستاتیت، عفونت‌های دستگاه گوارش، عفونت‌های استخوان و مفصلی تجویز می‌گردد و با کشتن میکروب‌های (باکتری‌ها) مسئول ایجاد عفونت، بیماری را درمان می‌کند. داروی سیپروفلوکساسین به صورت پماد و قطره چشمی نیز برای درمان عفونت چشم به کار می‌رود.

سفتریاکسون Ceftriaxone دارویی است که به شکل آمپول می باشد و برای درمان بیماری های مربوط به عفونت باکتریایی مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو جزء دسته داروهای سفالوسپورین می باشد. مکانیزم اثر سفتریاکسون به این صورت می باشد که از رشد باکتری ها جلوگیری می کند. مصرف این دارو برای نوزادان نارس و نوزادان توصیه نمی شود. از این دارو برای درمان عفونت های اعضای دیگری از بدن همچون پوست، دستگاه ادرار، خون، استخوان و مفصل نیز استفاده می شود.

داروی کلرامفنیکل یک آنتی بیوتیک قوی و بالقوه سمی با طیف اثر گسترده است که برای درمان عفونت‌های مخاطره آمیز، به ویژه عفونت‌های ناشی از هموفیلوز آنفولانزا و نیز درمان تب تیفوئید به کار می‌رود. سمیت این دارو، آن را برای مصرف سیستمیک (به جز در موارد فوق) محدود می‌سازد. داروی کلرامفنیکل یک مهار کننده قوی ساخت پروتئین باکتری است و این گونه اثر خود را اعمال می‌کند.

قرص سدیم فلوراید در دو دوز مختلف که در آن از شیرین کننده سوربیتول نیز استفاده شده است برای حمایت از سلامت مینای دندان استفاده می شود. این قرص به صورت مکیدنیباید استفاده شود زیرا یون فلوراید موجود در این قرص به آرامی بر روی مینای دندان اثر می گذارد و از ایجاد حفره دندانی و همچنین پوسیدگی دندان جلوگیری می کند.

داروهای افسردگی اساسی که از نوع SSRIs هستند از تجزیه سروتونین در مغز جلوگیری می‌کنند. سروتونین یک ماده شیمیایی است که به بهبود خلق و خو و ایجاد الگوی خواب سالم کمک می‌کند. افراد مبتلا به MDD اغلب دارای سطوح پایین سروتونین هستند. داروهای شناخته شده‌ای مثل فلوکستین و سیتالوپرام در دسته داروهای SSRIs قرار می‌گیرند. آن‌ها عوارض نسبتا کمی دارند و برای اکثر افراد قابل تحمل هستند. مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نوراپی‌نفرین (SNRIs)، نوع دیگری از داروهای ضدافسردگی هستند که توسط متخصصان تجویز می‌شوند. این‌ها روی سروتونین و نوراپی‌نفرین تاثیر می‌گذارند. اپی‌نفرین هورمونی است که به مدیریت پاسخ جنگ یا گریز کمک می‌کند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای – مانند ایمی پرامین، نورتریپتیلین (پاملور)، آمی تریپتیلین، دوکسپین و دزیپرامین (Norpramin) – نسبت به داروهای ضد افسردگی جدیدتر عوارض جانبی بیشتری ایجاد می کنند.

در بیماران دارای افسردگی اساسی که علائم سایکوتیک ندارند تعدادی از آتیپیک ها اثر بخشی خوبی به عنوان داروی کمکی نشان داده اند مانند: آریپیپرازول الانزاپین کوئتیاپین زیپراسیدون برکسپیپرازول

پرازوسین Prazosin جزء داروهایی است که پزشکان از آن برای درمان بیماری فشار خون استفاده می کنند. این دارو برخی از بیماری های قلبی مانند فشار خون، سکته های قلبی، بیماری های عروقی کشنده و انفارکتوس میوکارد را کاهش می دهد یا باعث جلوگیری از بروز این بیماری ها می شود. پرازوسین در بازار با نام های دیگری نیز شناخته می شود که از جمله این نام ها می توان به پرازو، پرازین و یا مینی پرس اشاره کرد. این دار جزء آن دسته از دارو هایی می باشد که می توان آن را همراه با برخی از داروها استفاده کرد. داروهای مسدود کننده بتا آدرنرژیک و یا داروی های دیورتیک داروهایی هستند که می توان همراه با پرازوسین استفاده کرد. نحوه اثر این دارو به گونه ای است که مقاومت محیطی و سیستمیک را کاهش می دهد و باعث انبساط عروق می شود. هر دارویی نیمه عمر به خصوص خود را دارد که نیمه عمر پرازوسین حدود ۲ الی ۳ می باشد که ین زمان ممکن است دو برابر شود در بیماری نارسایی احتقانی قلب. پرازوسین جزء داروهایی می باشد که به خوبی در مجاری گوارشی جذب می شوند. این دارو در بازار به اشکال مختلف کپسول ۱ میلی گرمی، کپسول ۵ میلی گرمی و کپسول ۲ میلی گرمی موجود می باشد.