تشخیص بیماری هوشمند نویان

اختلالی است که ابتدا به صورت سردرد بروز می‌کند. از ویژگی‌های آن سردردهای ملایم، متوسط یا شدید است و غالباً با بروز درد در چشم همسو با قسمتی از سر که دچار درد شده‌است و علائمی در دستگاه عصبی خودگردان همراه است.

Medical conditionآب سیاهگلوکوم حاد زاویه بسته در چشم راست. به متوسط تفاوت اندازهٔ مردمک دو چشم و قرمزی غیریکنواخت ملتحمه در چشم راست شخص نگاه کنید.تخصصچشم‌پزشکی طبقه‌بندی و منابع بیرونیآی‌سی‌دی-۱۰H۴۰-H۴۲آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام۳۶۵دادگان بیماری‌ها۵۲۲۶ئی‌مدیسینoph/۵۷۸سمپD۰۰۵۹۰۱[ویرایش در ویکی‌داده] آب‌سیاه یا گلوکوم (به انگلیسی: Glaucoma) اصطلاحی برای توصیف گروهی از اختلالات چشمی با علت‌های متفاوت ولی اثری بالینی و مشترک بر روی چشم و عصب بینایی و وابسته به فشار داخل چشمی است. این مشکل می‌تواند به بینایی چشم آسیب برساند که غیرقابل برگشت است و در صورت عدم معالجه سبب نابینایی می‌شود. به زبانی ساده علت آن افزایش شدید فشار زلالیه یا همان مادهٔ درون چشم است.به‌طور کلی اشکال در خروج این مایع از منافذ بسیار کوچکی در پیرامون عنبیه (دایرهٔ رنگی چشم) است. در برخی موارد به‌طور مادرزادی منافذ تنگ هستند. در موارد دیگر جلو آمدن عنبیه یا مسدود شدن این منافذ با رنگدانه‌های عنبیه یا یاخته‌های خون پس از خونریزی داخل چشم، مسیر تخلیهٔ مایع داخل چشم تقریباً مسدود می‌شود. گلوکوم را به عنوان دزد بینایی می‌شناسند زیرا بدون علائم است و شخص در طول عمر خود از آن آگاه نمی‌شود. نام‌گذاری واژهٔ گلوکوم از واژهٔ یونانی glaukos به معنی «روشنایی لرزان و ناپایدار» گرفته شده‌است.[۵] در فارسی به آن آب‌سیاه می‌گویند چون به تدریج باعث تاری پیشروندهٔ دید و کوری غیرقابل برگشت می‌شود انواع این بیماری دارای انواع زیر است: گلوکوم زاویه باز: حدود ۹۰ درصد موارد گلوکوم در ایالات متحده است. نشانه و علائم ناگهانی و حاد ندارد و بدون درد است. تنها علائم به تدریج پیشرونده در آن، کاهش میدان بینایی و تغییرات عصب بینایی است. گلوکوم زاویه بسته: کمتر از ۱۰ درصد موارد گلوکوم در ایالات متحده، اما بیش از نیمی از موارد گلوکوم در کشورهای دیگر به ویژه کشورهای آسیایی است. حدود ده درصد از بیماران زاویه بسته با حملات و بحران حاد از جمله درد ناگهانی چشم، دیدن هاله در اطراف چراغ‌ها، قرمزی چشم، فشار داخل چشم بسیار بالا (بیش از ۳۰ میلی‌متر جیوه)، تهوع و استفراغ، کاهش ناگهانی دید و گشادی مردمک همراه است. همچنین در برخی موارد مردمک بیضی‌شکل دیده می‌شود. گلوکومای زاویه بسته، یک موقعیت اورژانس است. علائم شایع میدان دید در یک فرد سالم میدان دید در یک فرد مبتلا به گلوکوم پیشرفته وقتی علائم زیر در فردی وجود داشته باشند احتمال وجود بیماری آب سیاه مزمن چشم وجود خواهد داشت. علائمی چون تغییر مداوم نمرهٔ عدسی عینک، سردرد خفیف یا اختلالات مبهم بینایی یا عدم توانایی در تطبیق بینایی از روشنایی به تاریکی. مراحل اولیه: از دست رفتن دید محیطی در نواحی کوچک از میدان دید. تاری دیدی در یک طرف در سمت بینی میدان دید. مراحل پیشرفته: بزرگ‌تر شدن نواحی از دست رفتن دید، معمولاً در هر دو چشم. سفت شدن کرهٔ چشم. وجود نقاط کور در میدان دید. نامناسب بودن دید در شب. علل علائم در اثر تجمع مایع و افزایش فشار درون چشم و در نتیجه آسیب رسیدن به رشته‌های عصب چشمی به‌وجود می‌آیند اما در برخی از گروه‌های جمعیتی، تنها ۵۰ درصد از افراد مبتلا به گلوکوم زاویه باز اولیه دارای فشار چشم بالا هستند. تغذیه و رژیم‌های غذایی. نژاد و جنس. عوامل ژنتیکی و سابقهٔ خانوادگی آب سیاه حاد یا مزمن چشم. سن بالای ۶۰ سال. دیابت. بسیاری از داروها نیز فشار داخل چشم را بالا می‌برند و موجب بدتر شدن بیماری می‌شوند مانند قرص‌های سرماخوردگی و آلرژی، آنتی‌هیستامین‌ها، آرام‌بخش‌ها، داروهای کورتیکواستروئیدی و برخی داروهای معده و روده. افراد مبتلا به آپنهٔ خواب (اختلال تنفس در خواب) بسیار مستعد آب‌سیاه هستند. پیشگیری تمامی افراد باید از پزشک چشم خود بخواهند تا در هر بار معاینهٔ چشم، فشار چشم را نیز اندازه بگیرد و پس از ۴۰ سالگی باید حداقل سالی یک بار معاینهٔ چشم انجام شود. در صورت بروز هرگونه تغییر در بینایی باید به اپتومتریست یا چشم‌پزشک مراجعه شود. معاینات چشم از جمله آزمون میدان دید، تونومتری یا فشارسنجی (اندازه‌گیری فشار درون کرهٔ چشم) و افتالموسکوپی (مشاهدهٔ پشت چشم). یوگا به عنوان ورزشی که گفته می‌شود بدن را با ذهن و تنفس هماهنگ می‌کند، طرفدارانی دارد اما نتایج یک مطالعهٔ جدید نشان می‌دهد که برخی حرکات آن موجب افزایش فشار چشم می‌شود و برای مبتلایان به گلوکوم (آب‌سیاه) خطرناک است. عواقب مورد انتظار درمان آب‌سیاه چشم تا آخر عمر باید ادامه یابد. اگر آب‌سیاه به موقع تحت درمان قرار گیرد، اِشکال دائمی در بینایی به وجود نمی‌آید. توجه داشته باشید که در این بیماری دید مرکزی تا مرحلهٔ آخر بیماری وجود خواهد داشت و هیچ‌گونه اختلالی در دید مرکزی ایجاد نخواهد شد. درمان این بیماری را نمی‌توان درمان قطعی کرد، اما علائم آن را می‌توان کنترل نمود. در اکثر اوقات می‌توان فشار چشم را با دارو تا حدی پایین آورد که از آسیب به عصب چشمی و از دست دادن احتمالی بینایی در آینده جلوگیری شود. استفاده از داروهای موضعی (تجویز قطرهٔ چشم) شایع‌ترین درمان برای ابتلا به گلوکوم زودرس است. هدف از استفادهٔ آن‌ها، کاهش فشار داخل چشمی (IOP) برای جلوگیری از کاهش بینایی است. به‌طور کلی داروهای مورد استفاده در بیماری گلوکوم به ۲ روش فشار داخل چشمی را کاهش می‌دهند: کاهش تولید زلالیه یا افزایش خروج زلالیه از چشم. ۱- کاهنده‌های تولید و ترشح زلالیه: شامل دستهٔ آگونیست‌های آلفا-آدرنرژیک (از جمله آپراکلونیدین، بریمونیدین، اپی‌نفرین و…)، دستهٔ بلوک‌کننده‌های گیرندهٔ بتاآدرنرژیک (از جمله تیمولول و بتاکسولول) و دستهٔ داروهای مهارکنندهٔ کربنیک آنهیدراز (از جمله استازولامید و دورزلامید) هستند. ۲- افزاینده‌های خروج زلالیه: شامل دستهٔ کولینرژیک‌ها (از جمله پیلوکارپین)، دستهٔ پروستاگلندین‌ها (از جمله لاتانوپروست) و دستهٔ داروهای اُسموتیک (گلیسیرین و مانیتول) هستند. داروهای ادرارآور (دیورتیک) برای کاهش تولید و در نتیجه کاهش تجمع مایع در چشم استفاده می‌شوند. از داروهای مورد استفاده در درمان فشار خون بالا نیز برای درمان گلوکوم (بدون آسیب عصب بینایی یا از بین رفتن بینایی) استفاده می‌شود تا از بروز گلوکوم جلوگیری شود. هرکدام از داروهای نامبرده شده ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر مورد استفاده قرار گیرند. جراحی در صورتی که با قطره‌های چشمی نتوان بیماری را کنترل نمود، می‌توان از جراحی با لیزر یا جراحی با برش (جراحی انسزیونال) کمک گرفت. توصیه‌های درمانی چندین دسته و برندهای زیادی قطرهٔ چشم گلوکوم وجود دارد. پزشک چشم داروهایی را که احساس می‌کند برای نیازهای فردی موثرتر است تجویز می‌کند. در بعضی موارد ممکن است بیش از یک نوع قطرهٔ چشم مورد نیاز و تجویز قرار گیرد. مدت استفاده از قطرهٔ چشم گلوکوم: گلوکوم به‌طور معمول یک بیماری مزمن است؛ به این معنی که ممکن است روزانه نیاز به استفاده از قطرهٔ چشمی برای بقیه عمر خود داشته باشید تا از بین رفتن گلوکوم جلوگیری کنید. در بعضی موارد، پزشک چشم ممکن است برای کاهش خطر کاهش بینایی، داروی خوراکی (قرص) تجویز کند. برای امنیت و رفاه خود، مهم است که داروهای روزانه گلوکوم خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید. بی‌دقتی و عدم رعایت رژیم‌های درمانی گلوکوم، تجویز پزشکان چشم، یکی از دلایل اصلی نابینایی ناشی از گلوکوم است. اگر متوجه شدید که قطره‌های چشمی که از آن برای گلوکوم استفاده می‌کنید ناراحت‌کننده یا ناخوشایند هستند، هرگز آن‌ها را قطع نکنید بدون این‌که ابتدا با پزشک چشم خود در مورد یک روش درمانی جایگزین احتمالی مشورت کنید.

آب مرواریدبزرگنمایی یک چشم دچار آب مروارید در یک اسلیت لمپ با نوردهی منتشرتخصصچشم‌پزشکی طبقه‌بندی و منابع بیرونیآی‌سی‌دی-۱۰H۲۵-H۲۶, H۲۸, Q۱۲.۰آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام۳۶۶دادگان بیماری‌ها۲۱۷۹مدلاین پلاس۰۰۱۰۰۱ آب مروارید یا کاتاراکت (به فرانسوی: cataracte) نوعی بیماری‌ چشم با دلایل مختلف است که با تار شدن عدسی چشم آغاز شده و با افزایش تیرگی و کدر شدن عدسی، بینایی چشم مختل می‌شود. خوشبختانه بیماری چشمی آب مروارید در بیشتر موارد در زمانی که باعث اختلال در بینایی شده باشد با جراحی ظریفی برطرف می‌شود. ریشه‌های بیماری این بیماری به دلایل زیر بروز می‌کند: کهولت سن (شایع‌ترین علت) ضربه به سر که موجب اختلال در تغذیه عدسی می‌شود اشعه‌های یونیزه (اشعه x)، اشعه گامای ناشی از تلویزیون‌های قدیمی تماس طولانی با نور آفتاب (پرتو فرابنفش) دیابت ضربه به چشم و عدسی بیماری های تیروئید نقصان‌های مادرزادی سوءتغذیه مصرف طولانی مدت بعضی از داروها مثل کورتون‌ها عقاید اشتباه درباره آب مروارید عقاید غلطی دربارهٔ آب مروارید رایج است، اما باید گفت که آب مروارید: پرده‌ای روی چشم نیست؛ بر اثر استفاده بیش از حد از چشم به وجود نمی‌آید؛ سرطان نیست؛ از یک چشم به چشم دیگر سرایت نمی‌کند؛ سبب کوری غیرقابل برگشت نمی‌شود. آب آوردن چشم به معنی ایجاد آب مروارید است و ربطی به ریزش اشک ندارد. علائم از علامت‌های آب مروارید می‌توان به موارد زیر اشاره نمود: دو بینی اشیاء تار دیدن که معمولاً در نور روشن بیشتر این اتفاق می‌افتد. معمولاً این حالت برای اولین بار شب‌ها هنگام دیدن نور ماشین‌ها به صورت هاله اتفاق می‌افتد. کدر شدن و به رنگ سفید شیری درآمدن مردمک ها[۲] •به نظر محققان استفاده از عینک‌های آفتابی غیراستاندارد بیشتر از عینک نزدن، به چشم آسیب وارد می‌کند و یکی دلایل بروز آب مروارید است. بر این اساس عینک‌های تیره آفتابی سبب بازشدن مردمک چشم می‌شود و در صورتی که شیشه عینک قادر به جذب اشعه UV نباشد، این اشعه بیش از مواقعی که فرد عینک نمی‌زند، سبب آسیب به چشم می‌شود.[۳] دید ابری[ویرایش] مشخص‌ترین نشانه که می‌تواند حاکی از تحت تأثیر قرار گرفتن چشم به واسطه آب مروارید باشد، دید ابری یا پدیدار شدن لکه‌های تیره در میدان دید است. در ابتدا، این شرایط ممکن است متناوب یا نسبتاً جزئی به نظر برسد، اما با گذشت زمان، تیرگی می‌تواند شرایط وخیم‌تری پیدا کند و انجام فعالیت‌های روزانه مانند رانندگی و حضور در محل کار را سخت‌تر از گذشته سازد. دید ابری ناشی از آب مروارید در صورت درمان نشدن، می‌تواند موجب تاری و تیرگی هرچه بیشتر دید شود. این شرایط انجام فعالیت‌هایی مانند رانندگی یا تشخیص چهره دیگران را برای بیمار دشوار می‌کند.  مشکلات دید در شب[ویرایش] یکی از نخستین نشانه‌های ابتلا به آب مروارید، بروز مشکل دید در شب است. آب مروارید اغلب موجب تیرگی دید می‌شود و ممکن است به شکل‌گیری سایه‌های زرد یا قهوه‌ای در بینایی نیز منجر شود.در ابتدا، این شرایط مشکل جدی طی روز ایجاد نمی‌کند، چراکه به‌طور معمول نور کافی برای جبران تیرگی دید وجود دارد. با وجود این، هنگام شب این شرایط مشکل آفرین می‌شود و خطرات جدی برای بیمار هنگام انجام فعالیت‌هایی مانند رانندگی یا کار با ماشین آلات سنگین ایجاد خواهد کرد. ناراحتی در مواجهه با نور[ویرایش] به‌طور کلی، حساسیت به نور امری طبیعی است. احساس ناراحتی هنگام خروج از اتاقی تاریک و ورود به فضایی روشن یا هنگام نگاه کردن به نور چراغ قوه، شرایطی غیرمعمول نیست. اما حساسیت به نور نباید از این حد فراتر برود.حساسیت به نور در افراد مبتلا به آب مروارید یک نشانه آشنا و مشکل آفرین است. در حقیقت، مشاهده نور می‌تواند ناراحت‌کننده و حتی دردناک باشد. این شرایط هنگام شب و در زمان رانندگی به واسطه روشن بودن چراغ خودروهای عبوری مشکل آفرین است. پدیدار شدن هاله نور پدیدارشدن هاله‌ها یا حلقه‌های باریک نور در اطراف منابع نور (معمولاً در شب) یکی از نشانه‌های مشکلات بینایی مرتبط با آب مروارید است. به گزارش عصر ایران، تیرگی عدسی چشم اغلب به پراش نور عبوری از چشم منجر می‌شود. نتیجه این شرایط پدیداری هاله‌ها در اطراف منبع نور است که می‌تواند بسیار منحرف‌کننده و زمینه ساز شکل‌گیری خطر باشد. نیاز مکرر به تعویض عینک یا لنز تماسی جدید یکی از نشانه‌های آشکار تجربه مشکلات بینایی مرتبط با آب مروارید نیاز مکرر به تغییر نسخه عینک یا لنز تماسی نسبت به گذشته‌است. در حالت عادی این به روزرسانی‌ها باید هر چند سال یک بار و نه هر یک سال یا شش ماه یک بار انجام شود. حتی اگر این شرایط با آب مروارید درارتباط نباشد، نشان دهنده بروز نوع دیگری از بیماری چشمی است که به توجه فوری پزشکی نیاز دارد. دید گل آلود[ویرایش] یکی از نشانه‌های ابتلا به آب مروارید دید گل آلود است. این شرایط به دلیل تراکم پروتئینی که در اطراف عدسی چشم جمع می‌شود، شکل می‌گیرد و دید را به تدریج قهوه‌ای‌تر یا حتی زرد رنگ می‌کند و از قدرت بینایی می‌کاهد. آب مروارید در صورت درمان نشدن می‌تواند چنان در بینایی اختلال ایجاد کند که بیمار احساس استفاده از عینک آفتابی را دارد، در حالی که این گونه نیست. اگرچه این شرایط در طول روز ممکن است مشکل آفرین نباشد، اما هنگام شب بسیار خطرناک است. دو بینی دو بینی می‌تواند نشانه‌ای از تجمع پروتئین در اطراف عدسی چشم باشد که مشاهده محیط اطراف به صورت درست را برای بیمار دشوار می‌کند.البته دوبینی می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات جدی دیگر مانند تورم قرنیه، سکته مغزی یا شکل‌گیری یک تومور مغزی نیز باشد. تمامی این موارد، بیماری‌های نگران‌کننده‌ای است؛  از این رو، مراجعه به پزشک اهمیت دارد. روش‌های درمان[ویرایش] در گذشته جراح چشم عدسی را وقتی کاملاً کدر شده بود از چشم خارج می‌کرد و دید را با عینک اصلاح می‌نمود. اما امروزه متخصصان می‌گویند بهتر است قبل از اینکه عدسی کاملاً سفت شود عمل جراحی انجام گیرد.[۴] تصویری از چشم دچار آب مروارید در روشی جدیدتر موسوم به اکسترنال از لنزی که از جنس کریستال و گونه‌ای پلاستیک است استفاده می‌شود و هنوز نیز کاربرد دارد. در این روش لنز مصنوعی جایگزین عدسی چشم می‌شود. تازه‌ترین روش درمان آب مروارید عمل فیکو است. این روش هم برمبنای جایگزینی لنز به جای عدسی است، اما لنز مورد نیاز از جنس پلاستیک شفاف و قابل انعطاف یا به اصطلاح تاشو (foldable) است که آن را توسط ابزار ویژه‌ای لوله کرده و از سوراخی در قرنیه به اندازه ۳ میلی‌متر وارد کپسول عدسی قبلی که اکنون از چشم خارج شده‌است می‌کنند و لنز درون کپسول باز می‌شود و به حالت مطلوب درمی‌آید.

دُمَل یا آبسه (به انگلیسی: Abscess) به جمع شدن چرک در جایی از بافت گفته می‌شود.علائم و نشانه‌های دمل شامل مواردی همچون قرمزی، درد، گرمی و ورم می‌شود. این ورم را هرگاه فشار دهیم، به نظر می‌رسد که درون آن از مایعی پر شده‌است. منطقهٔ قرمز شده اغلب فراتر از ورم نیز می‌رود. کفگیرک‌ها یا کورک‌ها انواعی از دمل هستند که اغلب دارای فولیکول مو می‌باشند و این مورد در نوع دمل بزرگ اندازهٔ بزرگ‌تری دارد. دمل‌ها معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی به وجود می‌آیند. اغلب باکتری‌های مختلفی در یک عفونت درگیر هستند. در ایالات متحده و بسیاری از نقاط دنیا، معمول‌ترین باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین است. در مواردی به ندرت پیش می‌آید که انگل نیز باعث دمل می‌شود و این امر بیشتر در کشورهای در حال توسعه معمول است. دمل پوستی معمولاً با شکل ظاهر آن تشخیص داده می‌شود و بعد با برش و بازکردن آن تأیید می‌شود. در مواردی که تشخیص چندان واضح نیست، می‌توان از تصویربرداری فراصوت استفاده کرد. در دمل‌های به وجود آمده اطراف مقعد، لازم است سی‌تی اسکن صورت گیرد تا میزان عمق عفونت شناسایی شود. درمان استاندارد بسیاری از دمل‌های بافت نرم یا پوستی با برش آن برای بازکردن و خشک شدن انجام می‌شود. استفاده از آنتی‌بیوتیک برای این نوع دمل در افرادی که سالم هستند و به غیر از دمل مشکل دیگری ندارند، به نظر تأثیری ندارد. شواهد اندکی وجود دارد که می‌گویند حفرهٔ ایجاد شده بعد از خشک شدن دمل را نباید با گاز پانسمان بست. درست بعد از خشک شدن دمل، اگر به جای این که آن را باز بگذاریم، آن را ببندیم احتمال بهبودی افزایش می‌یابد، بدون این که خطر بازگشت دمل وجود داشته باشد. اغلب استفاده از سوزن سرنگ برای کشیدن چرک به بیرون کافی نیست. دمل‌های پوستی مشکلی رایج هستند و در سال‌های اخیر رایج‌تر نیز شده‌اند. عوامل خطر شامل استفاده از تزریق دارو به صورت درون‌وریدی می‌شود که نرخ افراد گزارش شده در این مورد تا ۶۵ درصد بوده‌است. در سال ۲۰۰۵، در ایالات متحده، ۳٫۲ میلیون نفر برای مشکل دمل به بخش اورژانس بیمارستان‌ها مراجعه کردند. در استرالیا حدود ۱۳ هزار نفر به خاطر این بیماری در سال ۲۰۰۸ در بیمارستان بستری شدند.

آبله‌مُرغان (به انگلیسی: Chickenpox)، یک بیماری عفونی خفیف و بسیار واگیردار است. این بیماری که در کودکان شایع‌تر است، در پی عفونت اولیهٔ ویروس واریسلا زوستر ایجاد می‌شود. آبله‌مرغان منجر به ایجاد بثورات پوستی و تاول‌های کوچک و خارش‌دار شده که در نهایت، پوسته‌پوسته می‌شوند. این تاول‌ها معمولاً از قفسه سینه، پشت و صورت آغاز می‌شوند. سپس به پوست سایر اندام‌ها گسترش می‌یابند. بثورات و سایر علائم مانند تب، خستگی و سردرد معمولاً پنج تا هفت روز طول می‌کشد. عوارض این بیماری ممکن است گاهی شامل ابتلا به سینه‌پهلو، التهاب مغز و عفونت‌های پوستی باکتریایی باشد. این بیماری، معمولاً در بزرگسالان، شدیدتر از کودکان است. آبله‌مرغان یک بیماری هوابرد است که از طریق سرفه و عطسه فرد مبتلا به‌راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. دوره نهفتگی آن، ۱۰ تا ۲۱ روز است و پس از آن، بثورات، ظاهر می‌شوند. انتقال این بیماری به سایر افراد، از یک تا دو روز پیش از ظاهر شدن بثورات در فرد مبتلا تا زمانی که تمام ضایعات پوسته‌پوسته شوند، امکان‌پذیر است. ویروس همچنین ممکن است از طریق تماس با تاول‌ها منتشر شود. این بیماری معمولاً بر اساس علائم ظاهری بیمار، قابل تشخیص است. اما در موارد غیرمعمول می‌توان با انجام آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) از مایع تاول‌ها، ماهیت بیماری، تأیید شود. آبله‌مرغان معمولاً فقط یک بار در طول زندگی مبتلایان باعث بیماری می‌شود. البته ممکن است که عفونتی مجدد توسط این ویروس رخ دهد، اما عفونت مجدد، معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. از زمان معرفی واکسن آبله‌مرغان در سال ۱۹۹۵، تعداد موارد و عوارض ناشی از این بیماری به‌شدت کاهش یافته‌است. حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد از افراد واکسینه‌شده، از ابتلا به این بیماری یا بروز وضعیت حاد آن محافظت می‌کند. ایمن‌سازی روتین کودکان در بسیاری از کشورها توصیه می‌شود. درمان مبتلایان ممکن است شامل تجویز لوسیون کالامین برای کاهش خارش‌ها، کوتاه نگه داشتن ناخن‌ها برای کاهش آسیب ناشی از خاراندن و استفاده از استامینوفن برای کمک به تب باشد. برای کسانی که در معرض خطر عوارض حاد این بیماری هستند، داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر توصیه می‌شود. آبله‌مرغان در تمام نقاط جهان رخ می‌دهد. در سال ۲۰۱۳، حدود ۱۴۰ میلیون مورد آبله‌مرغان و زونا در سراسر جهان، برآورد شد. از زمان ایمن‌سازی افراد، میزان ابتلا به آبله‌مرغان، در ایالات متحده نزدیک به ۹۰٪ کاهش یافته‌است. در سال ۲۰۱۵ آبله‌مرغان منجر به مرگ ۶٬۴۰۰ نفر در سراسر جهان شد که این تعداد، نسبت به ۸٬۹۰۰ مورد در سال ۱۹۹۰ کاهش یافته‌است. مرگ در حدود ۱ مورد از هر ۶۰٬۰۰۰ مورد اتفاق می‌افتد. این بیماری دارای واکسن میباشد که متاسفانه در برخی کشور ها همچون ایران هنوز وارد نشده و حتی در دستورکار نیز قرار نگرفته.

آبله، (به انگلیسی: smallpox) نوعی بیماری واگیر ویروسی حاد بود که عامل آن، ویروس واریولا متعلق به سردهٔ ارتوپاکس ویروس است. آخرین نمونهٔ طبیعی ویروس آبله در اکتبر ۱۹۷۷ تشخیص داده شد و سازمان جهانی بهداشت ریشه‌کن کردن بیماری را با انجام عمل پیش‌گیری آبله‌کوبی «از سطح زمین» در ۱۹۸۰ تأیید کرده و آن را به تنها بیماری انسانی ریشه کن شده تبدیل کرد. احتمال مرگ پس از ابتلا به بیماری حدود ۳۰ درصد بوده که این رقم در نوزادان حتی بالاتر هم بود. معمولاً کسانی که از این بیماری نجات پیدا می‌کردند زخم‌های پوستی زیادی را برای ادامه زندگی به همراه داشتند و حتی گاهی فرد دچار نابینایی می‌شد. علائم ابتدایی این ویروس شامل تب و استفراغ بود. به دنبال این علائم زخم‌هایی در دهان و روی پوست ایجاد می‌گردید. پس از چند روز این زخم‌های پوستی تبدیل به تاول‌های پر از مایع با مرکزی فرورفته می‌شدند. سپس این برجستگی‌ها پوسته پوسته شده و می‌افتادند و زخمی از خود به جای می‌گذاشتند. این بیماری بین افراد یا از طریق اشیا آلوده پخش می‌شد. پیشگیری این بیماری عمدتاً به کمک واکسن آبله میسر شد. پس از گسترش بیماری استفاده از داروهای ضد ویروس هم گاهی تأثیر گذار بودند اما چنین داروهایی تا زمانی که بیماری ریشه‌کن نشده بود، در دسترس نبودند. ویروس آبله در رگ‌های کوچک پوست، دهان و گلو جای‌گیری می‌کند. منشأ بیماری آبله نامعلوم بوده اما اولین شواهد این بیماری در مومیایی‌های مصری و مربوط به حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد است. گمان می‌رود که آبله ۱۰،۰۰۰ سال پیش از میلاد در میان مردم پدید آمده باشد. شاید نخستین نشانهٔ پدیداری آبله جوش‌های چرکی یافت شده در بدن مومیایی شدهٔ رامسس پنجم، فرعون مصر، باشد. تا قبل از اینکه محمد بن زکریای رازی کتاب «الجدری و الحصبه» را بنویسد آبله با سرخک یکی گرفته می‌شد رازی در این کتاب که کهن‌ترین و مهم‌ترین کتابی است که پیرامون آبله و سرخک نوشته شده‌است، این دو بیماری را دو بیماری جداگانه دانسته به بیان تفاوت‌های ان دو پرداخت. در اروپای قرن هجدهم، تخمین زده می‌شود که سالانه ۴۰۰،۰۰۰ نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دادند و یک سوم از همه موارد نابینایی به دلیل آبله بود. گمان می‌رود که پیرامون ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون مرگ در سدهٔ بیستم از آبله برخاسته باشد. تا سال ۱۹۶۷، ۱۵ میلیون مورد در سال رخ می‌دهد. ازجملهٔ افراد برجسته‌ای که مبتلا به آبله بودند: ولفگانگ آمادئوس موتسارت، گاو نشسته، رامسس پنجم، هنری هشتم، ادوارد ششم، پتر دوم روسیه، جرج واشینگتن، اندرو جکسون. به نظر می‌رسد آبله کوبی در چین در حدود دهه ۱۵۰۰ آغاز شده‌است. اروپا این کار را در نیمه اول قرن هجدهم آغاز کرد. در سال ۱۷۹۶، ادوارد جنر واکسن مدرن آبله را معرفی کرد. در سال ۱۹۶۷، سازمان جهانی بهداشت تلاش خود را برای از بین بردن این بیماری بیشتر کرد. آبله یکی از دو بیماری عفونی است که ریشه کن شده‌است و دیگری در سال ۲۰۱۱ طاعون گاوی بود. اصطلاح آبله برای اولین بار در قرن شانزدهم در انگلستان برای تشخیص بیماری از سیفلیس استفاده شد که در آن زمان به عنوان «آبله بزرگ» شناخته می‌شد. نام‌های تاریخی دیگر این بیماری عبارتند از: آبله، هیولای خالدار و طاعون قرمز.

آپاندیسیت (به انگلیسی: Appendicitis) یا آویزآماس به التهاب ناگهانی آپاندیس گفته می‌شود. آپاندیس زائده‌ای کوچک و انگشتی‌شکل است که از رودهٔ بزرگ منشعب می‌شود. هر سال از هر ۵۰۰ نفر، یک نفر دچار آپاندیسیت می‌شود و این عمل شایع‌ترین عمل اورژانسی شکم است. این بیماری پیشگیری ندارد و در صورت بروز آپاندیسیت و تأخیر در تشخیص و جراحی به دلیل احتمال پارگی آپاندیس می‌تواند مرگبار باشد.

آتاکسی یک بیماری عصبی است که با ناهماهنگی و بی نظمی حرکات ارادی مشخص می شود. می توان آن را به آتاکسی مخچه ای (ناشی از بیماری مخچه) و آتاکسی حسی(ناشی از اختلال در حس عمقی) طبقه بندی کرد. علائم شامل اختلال در راه رفتن، مشکلات هماهنگی اندام و احتمالاً اختلالات گفتاری است. آتاکسی حاد ممکن است به علت سکته‌های مغزی، خونریزی‌ها یا تومورها به وجود آید، در حالی که آتاکسی مزمن می‌تواند پیشرونده باشد و با بیماری‌های متابولیک یا دژنراتیو مرتبط باشد. بیماران ممکن است علائمی مانند تاب خوردن، مشکل در چرخش و راه رفتن ناپایدار را داشته باشند. اگر حرکات آتاکسیک به طور ناگهانی ایجاد شود که نشان دهنده افزایش بالقوه فشار داخل جمجمه است، مداخلات اورژانسی بسیار مهم است.

تصلب شرایین یکی از دلایل عمده مرگ و میر در بزرگسالان در جوامع پیشرفته و نیز کشورهای با میزان بالای استرس است، به‌طوری‌که برای ایران، به تنهایی سالانه حدود سیصد هزار مرگ قلبی مرتبط دربردارد. تصلب شرایین که علت اصلی بروز بیماری‌های ایسکمی دهنده رگ‌های قلب و مغز به‌شمار می‌رود، از زمان‌های بسیار قدیم شناخته شده بوده‌است. قدیمی‌ترین ضایعه آترواسکلروز که مشخصات آن از نظر آسیب‌شناسی شرح داده شده در اجساد مومیایی شده مصر باستان با قدمت بیش از سه هزار سال قبل از میلاد پیدا شد. این گرفتاری یک روند التهابی مزمن است که در طی آن فرایندهای ایمنی با عوامل خطرساز متابولیک واکنش نموده و موجب شروع، گسترش و فعال شدن این ضایعه در رگ‌های بزرگ و متوسط می‌گردند. لخته‌ای که به دنبال شکاف خوردن ضایعه آترواسکلروتیک یا به دنبال کنده شدن سلول‌های اندوتلیوم در محل ضایعه در رگ گرفتار پدید می‌آید می‌تواند موجب آنفارکتوس بافتی (میوکارد و مغز) شود. ادوارد جنر (Edward Jenner) که برای نخستین بار واکسیناسیون را معرفی نمود، برای اولین بار نیز فرضیه وجود گرفتگی در رگ‌های کرونر را به عنوان علت بروز آنژین پایدار در سال ۱۷۸۶ مطرح کرد. جیمز هریک (James Herrick) در ۱۹۱۲ ثابت نمود که مسدود شدن شریان‌های به شدت آترواسکلروتیک کرونر توسط یک لخته عامل بروز آنفارکتوس حاد میوکارد می‌باشد. حدود ۵۰ سال طول کشید تا کونستانتینیدس (Constantinides)، چاپمن (Chapman) و فریدمن (Friedman) در سال ۱۹۶۰ با آتوپسی‌های دقیق مراحل پیشرفت و گسترش آترواسکلروز و تشکیل لخته را شرح دادند. آین متخصصین بحث شکاف خوردن پلاک آترواسکلروتیک را به عنوان عامل شروع روند تشکیل لخته را مطرح کردند. بعدها محققین دریافتند که کنده شدن لایه اندوتلیوم از روی پلاک آترواسکلروتیک می‌تواند این روند را فعال کند. هم‌اکنون مشخص شده‌است که تشکیل لخته بر روی پلاک آترواسکلروتیک پاره شده یا پلاکی که لایه اندوتلیوم از روی آن کنده شده‌است عامل بروز آنفارکتوس حاد میوکارد، آنژین ناپایدار و بسیاری از موارد مرگ ناگهانی بوده که به مجموعه این موارد با نام سندروم‌های حاد کرونری یاد می‌شود.

آتلکتازی (به انگلیسی: Atelectasis) یا شُش‌چسبیدگی فرواُفت شش، عبارت است از جمع شدن یک قسمت از ریه یا تمامی یک ریه. این وضعیت باعث عدم جذب اکسیژن به مقدار کافی از ریه می‌شود. دیدن آتلکتازی در رادیوگرافی قفسه سینه شایع است. آتلکتازی انبساط ناقص یا روی هم خوابیدن حباب‌های ریوی یا قطعه‌ای از ریه یا لب یا لب‌های ریه است. اتساع ناقص ریه‌ها در موقع تولد یا پیدایش حالت به‌هم چسبیده و بی‌هوا در قسمتی از ریه که ناشی از انسداد نایژه مربوط به آن یا فشار خارجی است باعث آتلکتازی می‌شود. در این بیماری هوای موجود در بافت قسمت مبتلای ریه جذب شده، دیواره‌های آن روی هم می‌خوابند.

آدنوم یا آدنوما (به انگلیسی: Adenoma) به تومور خوش‌خیم با منشأ بافت غددی گفته می‌شود. این تومور در غددی مانند هیپوفیز، کولون، کبد، تیروئید، پاراتیروئید، غده فوق کلیوی و… تشکیل می‌شود. علائم آن اغلب ناشی از فشار بر بافتهای مجاور و ترشح هورمونهای مربوط به بافت منشأ می‌باشد. مثلاً آدنوم هیپوفیز با فشار بر بافتهای مجاور موجب تاری دید و سردرد شده و با ترشح هورمون رشد منجر به درشت‌پایانکی (آکرومگالی) می‌شود. آدنوما اصولاً خوش‌خیم است ولی ممکن است بافت تومورال بدخیم نیز باشد. به تومور بدخیم با منشأ بافت غددی آدنوکارسینوم می‌گویند. گاه توده‌های آدنومی بعد از چند سال به کارسینوم مبدل می‌شوند مانند سرطان روده بزرگ.

کمبود هورمون‌های قشر غده فوق کلیوی (هیپوکورتیکوئیدی) باعث بیماری آدیسون (به انگلیسی: Addison diseases) می‌شود. به هورمونهای مترشحه از بخش قشری غده فوق کلیوی کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids) گفته می‌شود. کورتیکواستروئیدها به دو گروه عمده مینرالوکورتیکوئیدها (mineralocorticoids) مانند آلدوسترون و گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) مانند کورتیزول تقسیم‌بندی می‌شوند. مینرالوکورتیکوئیدها در تنظیم آب و الکترولیتها در بدن نقش دارند. گلوکوکورتیکوئیدها نقشهای مختلفی در بدن دارند از جمله کاهش التهاب، تخفیف واکنشهای ایمنی، تأثیر بر متابولیسم و افزایش قند خون. بیماری آدیسون بیماری نادری است که شیوع آن در مردان و زنان تقریباً برابر است. علایم بیماری ممکن است به آهستگی و در طی چند ماه تا چند سال بروز کنند و در هر سنی قابل مشاهده‌است. علت بیماری معمولاً عبارت است از تخریب تدریجی و پیش‌رونده غدد فوق‌کلیوی احتمالاً به دلیل خود ایمنی. البته نارسایی غدد فوق کلیوی ممکن است به دنبال بیماری‌های زیر نیز ایجاد شود: سل، سرطان، بیماریهای هیپوفیز و قطع ناگهانی مصرف کورتون.

خمیدگی مفاصل یا آرتروگریپوزیس (به انگلیسی: Arthrogryposis) به اختصار AMC ، یک بیماری ارثی نادر است که نوزاد دچار کنترکچرهای متعدد مفصلی، ضعف عضلات و فیبروز است. معمولاً این بیماری هر چهار اندام را تا حدودی درگیر می‌سازد و ضعف عضلانی و محدودیت حرکتی ایجاد می‌کند. شیوع آن یک در هر سه هزار تولد زنده است. آسان‌ترین طریقه برای تشخیص این مریضی جدا کردن و طبقه‌بندی یک مورد خاص آن به یکی از سه گروه دیل می‌باشد. اختلالاتی که عمدتآ اندام‌ها را دچار می‌سازد اختلالاتی که اندام‌ها را همراه با قسمتی از بدن درگیر می‌سازد اختلالاتی که اندام‌ها را همراه با دستگاه عصبی مرکزی درگیر می‌سازد

التهاب مفصل یا آرتریت (به انگلیسی: Arthritis) به برافروختگی مفصل که با ورم و درد و محدودیت حرکت همراه است، گفته می‌شود.(ایجاد عفونت در یک مفصل) فرهنگستان زبان فارسی برای آرتریت، واژه‌های بندآماس و مفصل‌آماس را تصویب کرده‌است. این التهاب و درگیری می‌تواند عاملی عفونی داشته باشد مانند آرتریت عفونی توسط استافیلوکوک طلایی و تب حاد روماتیسمی (استرپتوکوک) یا عاملی مزمن مانند آرتروز. آرتریت غیر عفونی در آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) و نقرس، آرتریت ری اکتیو و آرتروز نیز دیده می‌شود. آرتریت می‌تواند یک مفصل یا هم‌زمان چند مفصل (پلی آرتریت) را درگیر کند. آرتریت می‌تواند در یک مفصل عودکننده باشد یا مرتب از مفصلی به مفصل دیگری تغییر مکان دهد (مهاجر). گاهی آرتریت صبحگاهی است یعنی صبح‌ها موقع بیدارشدن از خواب مفصل خشک و دردناک است. معمولاً مفصل درگیر دردناک، متورم و ملتهب است و محدودیت حرکتی دارد. در آرتریت اغلب سطح مفصلی و غضروف مفصلی درگیر هستند.

آرتریت تاکایاسو (به انگلیسی: Takayasu's_arteritis) یا سندرم قوس آئورت بیشتر رگ‌های بزرگ (عمدتاً آئورت و شاخه‌های آن و عروق اصلی ریه) را درگیر می‌کند. گاه از این بیماری با نام‌های گرانومالوتوز و یا بزرگی سلول یاد می‌شود تا ناهنجاری اصلی میکروسکپی (ضایعات ندولی کوچکی که در اطراف سلول‌های بزرگ خاصی در دیواره رگ به وجود میآید) توصیف شود . این بیماری در خانم های جوان بیشتر دیده میشود.

آرتریت روماتوئید (به انگلیسی: rheumatoid arthritis) یا روماتیسم مفصلی شایعترین بیماری التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری‌های خود ایمنی مزمن محسوب می‌شود. شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده‌است. زنان، سیگاری‌ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. ناتوانی در این بیماری شایع و قابل توجه است. به گونه ای که در یک مطالعه همگروهی در آمریکا ۳۵٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتویید بعد از ۱۰ سال دچار ناتوانی در انجام کار شده بودند. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است. احتمال تشخیص آرتریت روماتویید با افزایش تعداد مفاصل کوچک درگیر افزایش می‌یابد.

آرتریت روماتوئید (به انگلیسی: rheumatoid arthritis) یا روماتیسم مفصلی شایعترین بیماری التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری‌های خود ایمنی مزمن محسوب می‌شود. شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده‌است. زنان، سیگاری‌ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. ناتوانی در این بیماری شایع و قابل توجه است. به گونه ای که در یک مطالعه همگروهی در آمریکا ۳۵٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتویید بعد از ۱۰ سال دچار ناتوانی در انجام کار شده بودند. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است. احتمال تشخیص آرتریت روماتویید با افزایش تعداد مفاصل کوچک درگیر افزایش می‌یابد.

آرتریت ایدیوپاتیک جوانان که قبلاً به عنوان آرتریت روماتوئید نوجوانان شناخته می شد، شایع ترین نوع آرتریت در کودکان زیر ۱۶ سال است. این بیماری می تواند باعث درد مداوم، تورم و سفتی مفاصل شود. برخی از کودکان ممکن است علائم را تنها برای چند ماه تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر علائم را برای چندین سال دارند. برخی از انواع آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می توانند عوارض جدی مانند مشکلات رشد، آسیب مفاصل و التهاب چشم ایجاد کنند. درمان بر کنترل درد و التهاب، بهبود عملکرد و جلوگیری از آسیب تمرکز دارد.

آرتریت سلول غول آسا ، که همچنین تحت عنوان آرتریت سلول ژآنت یا آرتریت گیجگاهی نیز خوانده می شود، یک واسکولیت بوده که با التهاب شریان های متوسط و بزرگ مشخص می شود. این واسکولیت، یک یا چند شاخه شریان کاروتید (به ویژه شریان تمپورال) را درگیر می کند و به همین دلیل یکی از راه های مهم تشخیص آرتریت گیجگاهی (تمپورال)، بیوپسی از شریان تمپورال است. با این حال، این واسکولیت یک بیماری سیستمیک بوده که می تواند عروق مناطق مختلف بدن، به ویژه آئورت و شاخه های اصلی آن را مبتلا کند. آرتریت سلول غول آسا (ژآنت) ارتباط نزدیکی با پلی میالژی روماتیکا دارد. پلی میالژی روماتیکا با خشکی، تیرکشیدن، و درد در عضلات گردن، شانه ها، بخش تحتانی کمر، لگن، و ران ها مشخص می شود. در بیشتر موارد، پلی میالژی روماتیکا به صورت منفرد روی می دهد، اما ممکن است در ۴۰ تا ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به آرتریت تمپورال (گیجگاهی) نیز دیده شود. افزون بر این، تقریبا ۱۰ تا ۲۰ درصد از بیمارانی که در ابتدا علائم پلی میالژی روماتیکا را بروز می دهند، بعدا به سمت آرتریت گیجگاهی پیش می روند. این ارتباط قوی بین آرتریت سلول ژآنت و پلی میالژی روماتیکا همراه با داده های حاصل از مطالعات پاتوفیزیولوژیک به طور فزاینده ای از این مفهوم پشتیبانی می کنند که آرتریت سلول غول آسا و پلی میالژی روماتیکا دو سمت طیف یک بیماری هستند.

تنیس البو یا آرنج تنیس بازان Tennis elbow یا Lateral epicondylitis شایعترین علت درد آرنج است. درد معمولاً در قسمت خارجی آرنج احساس میشود. علت این نامگذاری شیوع زیاد تنیس البو یا آرنج تنیس بازان در بین تنیس بازان است. ( Elbow به معنای آرنج است پس میتوان این بیماری را بصورت تحت اللفظی آرنج تنیس بازان نامید). البته تنیس البو یا آرنج تنیس بازان در بسیاری ورزش های دیگر بخصوص آنهایی که با راکت انجام میشوند دیده میشود.

هر قلب دو دهلیز در بالا و دو بطن در پایین دارد که وظیفه کنترل ضربان‌های قلب بر عهده دهلیز راست است. گره سینوسی یا SA نوعی ضربان ساز طبیعی است که با ایجاد سیگنال‌های الکتریکی، دستور هر ضربان را صادر می‌کند. با انقباض دهلیزها، خون به درون بطن‌ها می‌ریزد و با دسته‌ای دیگر از سیگنال‌های الکتریکی شرایط برای انقباض بطن‌ها و تخلیه خون اکسیژن دار از آنها به ارگان‌های دیگر بدن فراهم می‌شود. تمامی این اتفاقات در یک ضربان صورت می‌گیرد و یک قلب سالم در هر دقیقه بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربان انجام می‌دهد. اما گاهی در اثر عواملی چون آسیب دیدگی قلب، ضعیف شدن آن و یا استرس و تنش‌های عصبی، ضربان قلب دچار بی نظمی می‌شود؛ این بی نظمی می‌تواند به صورت کاهش یا افزایش تپش‌های قلب خود را نشان دهد. آریتمی قلبی عنوانی است که به این حالت اطلاق می‌شود. در حالتی که تعداد ضربان های قلب از حالت عادی بیشتر باشد، آریتمی قلب از نوع تاکی کاردی (Tachycardia) است. در حالتی هم که قلب کمتر از حالت عادی ضربان داشته باشد، فرد دچار آریتمی قلبی برادی کاردی (Bradycardia) شده است. نوع دیگری از آریتمی هم تحت عنوان ضربان های زودرس قلب یا اکتوپی نامیده می شود. درمان آریتمی برای موارد حاد آن بسیار اهمیت دارد و هر گونه بی توجهی نسبت به آن حتی می تواند باعث مرگ شخص گردد.

مازوخیسم (خودآزاری) یک نوع بیماری روانی است که فرد مبتلا از عذاب و شکنجه نسبت به خود احساس رضایت می‌کند و از این طریق لذت جنسی کسب می‌کند. بر طبق تحقیقاتی که در این باره انجام شده است مازوخیسم جنسی به تجربیات تلخ دوران کودکی و نفرت و خشم سرکوب شده در آن دوران بر می‌گردد. این تمایل به طور کلی از دوران کودکی و بلوغ شروع می‌شوند. افراد مبتلا به مازوخیسم از تحقیر شدن، کتک خوردن، رنج و عذاب و به طور کلی هر رفتاری که باعث آزار آ‌ن‌ها می‌شود لذت می‌برند. این افراد عزت نفس کمی دارند. این بیماری درمان سخت و زمان بری دارد و درمان آن با مراجعه به روانشناس امکان پذیر است. در این مقاله به بررسی این اختلال روانی، علائم، علل، تشخیص و درمان آن می‌پردازیم.

آزبستوز عبارت‌ است‌ از التهاب‌ ريه‌ها به‌ علت‌ استنشاق‌ ذرات‌ آزبست‌. اين‌ يك‌ اختلال‌ مزمن‌ است‌ اما مسري‌ نيست‌. آزبستوز ممكن‌ است‌ منجر به‌ سرطان‌ ريه‌ شود (خطر بروز با سيگار كشيدن‌ بسيار بيشتر مي‌شود).

آستیگماتیسم یک نقص در انحنای قرنیه یا عدسی چشم شما است یا به عبارتی، وضعیتی است که در آن چشم شما، به‌خصوص قرنیه یا قسمت جلویی شفاف کره چشم، کاملا گرد نیست. آستیگماتیسم (به انگلیسی:astigmatism) یکی از بیماری های شایع چشم است. می‌توانید چشم طبیعی را شبیه توپ بسکتبال تصور کنید. با آستیگماتیسم، چشم بیشتر شبیه فوتبال آمریکایی (تخم‌مرغی‌شکل یا بیضی‌شکل) می‌شود. به‌طور معمول قرنیه و عدسی در همه جهات صاف و منحنی هستند. این کمک می‌کند تا پرتوهای نور بر روی شبکیه در پشت چشم متمرکز شوند. اگر قرنیه یا عدسی شما صاف و منحنی یکنواخت و منظمی نداشته باشد، پرتوهای نور به‌درستی منکسر (خمیده) نمی‌شوند. در این حالت نور در یک جهت بیشتر از جهت دیگر خم می‌شود. این بدان معناست که تنها بخشی از یک شی در فوکوس است. این امر باعث تاری دید یا دیدی مبهم می‌شود. پزشکان به این مشکل عیوب انکساری می‌گویند. آستیگماتیسم همراه با نزدیک بینی یا دوربینی هم معمول است. این سه حالت را عیوب انکساری نامیده می‌شوند، زیرا دربرگیرنده بیماری‌هایی هستند که به‌خاطر نقص در نحوه خمش (انکسار) نور در چشم شما ایجاد می‌شوند. زمانی‌که قرنیه شما دارای شکلی انحرافی است، آستیگماتیسم قرنیه دارید. هنگامی که شکل عدسی شما مخدوش است، آستیگماتیسم عدسی دارید. در هر صورت، دید شما برای اجسام دور و نزدیک تار یا مخدوش است. بزرگسالان مبتلا به آستیگماتیسم ممکن است متوجه شوند که بینایی آنها آن‌طور که باید خوب نیست. اما کودکانی که علائم آستیگماتیسم دارند ممکن است ندانند که این بیماری را دارند. در نتیجه بعید است که از تاری دید یا تحریف بینایی خود شکایت کنند. آستیگماتیسم اگر درمان نشود، می‌تواند بر توانایی کودک برای پیشرفت در مدرسه و ورزش تأثیر بگذارد. بسیار مهم است که کودکان به‌طور منظم معاینه چشم داشته باشند. پس این معاینات را برای تشخیص آستیگماتیسم و سایر مشکلات بینایی در اسرع وقت انجام دهید.

آسکاریازیس عفونت روده کوچک است که ناشی از آسکاریس لومبریکوئیدسکه یک گونه کرم گرد است. کرم های گرد نوعی کرم انگلی هستند. عفونت های ناشی از کرم های گرد نسبتاً شایع هستند. آسکاریازیس شایع ترین عفونت کرم گرد است. در باره ۱۰ درصد به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO) کشورهای در حال توسعه به کرم های روده آلوده هستند. با این حال، عفونت کرم انگلی در ایالات متحده رایج نیست مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری. آسکاریازیس در مکان هایی که بهداشت مدرن ندارند شایع است. افراد از طریق غذا و آب ناسالم به این انگل مبتلا می شوند. عفونت معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند، اما تعداد زیاد کرم‌های گرد (هجوم‌های شدیدتر) می‌تواند منجر به مشکلاتی در ریه‌ها یا روده‌ها شود.

آسم وضعیتی است که در آن مجاری تنفسی شما باریک و متورم می‌شود و ممکن است حتی مخاط اضافی تولید کند. این وضعیت می‌تواند تنفس را دشوار کرده و باعث سرفه، صدای سوت (خس خس) هنگام تنفس و تنگی نفس شود. به طور معمول با هر نفس کشیدن، هوا از طریق بینی یا دهان به داخل گلو و مجاری هوایی شما وارد شده و در نهایت به ریه‌ها می‌رسد. تعداد زیادی مجرای هوایی کوچک در ریه‌های شما وجود دارد که به انتقال اکسیژن از هوا به جریان خون کمک می‌کنند. علائم آسم زمانی اتفاق میافتد که پوشش مجاری تنفسی شما متورم شده و عضلات اطراف آن‌ها سفت شوند. سپس مخاط راه‌های هوایی را پر می‌کند و میزان هوای قابل عبور را بیشتر کاهش می‌دهد. برای برخی از افراد بیماری آسم فقط یک مزاحمت جزئی است اما برای بعضی دیگر می‌تواند یک مشکل اساسی باشد که در فعالیت‌های روزمره تداخل ایجاد کرده و ممکن است منجر به بروز حملات آسم تهدیدکننده زندگی شود. انواع مختلفی از آسم وجود دارد و عوامل مختلفی می‌توانند باعث بروز آسم شوند یا حمله حاد ایجاد کنند. اگرچه این بیماری قابل درمان نیست اما علائم آن قابل کنترل است. ازآنجایی‌که وضعیت بیمار غالباً با گذشت زمان تغییر می‌کند، مهم است که مدام تحت نظر پزشک متخصص ریه و دستگاه تنفسی باشد تا علائم و نشانه‌ها ردیابی شوند و در صورت لزوم روند درمان تغییر کند. در واقع بهبودی نسبی بیمار به میزان توانایی او در مدیریت این بیماری بستگی دارد.

آسیت (ascites) به معنی آب آوردگی شکم یا تجمع مایع در ناحیه شکم است. این مشکل معمولا زمانی رخ می‌دهد که کبد به درستی کار نمی‌کند. تحقیقات نشان داده‌اند که آسیت شکمی شایع‌ترین عارضه سیروز (اسکار کبد) است و حدود ۶۰ درصد افراد مبتلا به سیروز را در عرض ۱۰ سال پس از تشخیص بیماری تحت تاثیر قرار می‌دهد.

آشالازی اختلالی نادر است که عبور غذا و مایعات از لوله بلع به معده را دشوار می‌کند. این بیماری زمانی پیش می آید که اعصاب مری آسیب ببینند. در نتیجه، مری به مرور زمان فلج و گشاد می‌شود و توانایی فشار دادن غذا به داخل معده را از دست می‌دهد. هنوز درمان قطعی برای آشالازی وجود ندارد، ولی با برخی از روش‌ها می‌توان علائم را تسکین داد.

زخم‌های آفتی دهان (آفت دهان) نوع رایجی از زخم‌ها هستند که بر روی غشاهای مخاطی (معمولاً در حفره دهان) ایجاد می‌شوند. نام‌های دیگر زخم‌های آفتی عبارت‌اند از: استوماتیت آفتی (Recurrent Aphthous Stomatitis) و زخم‌های شانکر (Chancre) آفت‌ها معمولاً شکل گردی دارند و در نواحی نرم دهان مانند لپ‌ها، گونه‌ها یا قسمت زیرین زبان به وجود می‌آیند. بعضی تصور می‌کنند که آفت دهان واگیر دارد، درصورتی‌که آن‌ها خوش‌خیم و غیرمُسری هستند و به‌صورت زخم‌های منفرد یا خوشه‌ای ایجاد می‌شوند. در بیشتر موارد، زخم‌های آفتی، عود می‌کنند، این وضعیت به‌عنوان استوماتیت آفتی (RAS) شناخته می‌شود. این بیماری در هر دوره بین ۷ تا ۱۰ روز طول می‌کشد. علت زخم‌های دهانی مشخص نیست و آفت دهان درمان خاصی ندارد، امّا گزینه‌های مختلف برای برطرف کردن بیماری، در دسترس است.

آفتاب سوختگی عارضه‌ای است که باعث التهاب، قرمزی و احساس درد و گرمای زیاد هنگام لمس ناحیه‌ای از پوست می‌شود. معمولاً ظرف چند ساعت پس از قرارگرفتن بیش‌از‌حد در معرض اشعه ماوراء بنفش (اشعه UV) خورشید یا منابع مصنوعی مانند سولاریوم ظاهر می‌شود. بیشترین خطر بروز آفتاب سوختگی در هنگام ظهر است که خورشید مستقیماً بالای سر شما قرار دارد. در بعضی موارد، آفتاب سوختگی می‌تواند باعث تاول زدن پوست شود. اگرچه درمان‌های خانگی معمولاً می‌توانند علائم آفتاب سوختگی را تسکین دهند اما رفع کامل آن‌ها ممکن است چند روز طول بکشد. با محافظت مناسب از پوست خود می‌توانید از آفتاب سوختگی و عوارض مربوط به آن پیشگیری کنید. این مسئله به‌ویژه هنگامی‌که بیرون از منزل هستید، حتی در روزهای خنک یا ابری، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. باید بدانید که قرار گرفتن مکرر در معرض اشعه شدید ماوراء بنفش و آفتاب سوختگی‌های مداوم، خطر بروز سایر آسیب‌های پوستی مانند لکه‌های تیره، خشکی و چروک شدن پوست و حتی سرطان‌های پوستی مانند ملانوم را افزایش می‌دهد.

این بیماری موجب التهاب پوست به ویژه در ناحیه دست و پا می‌شود

بیماری آکرومگالی نوعی اختلال تعادل هورمونی محسوب میشود که زمانی ایجاد میشود که هورمون‌های رشد در بدن شما بسیار بیشتر از حد لازم تولید و ترشح میگردند. بیماری آکرومگالی در بزرگسالی ایجاد میشود. هنگامی که شما دچار آکرومگالی شوید، به دلیل افزایش بسیار زیاد سطح هورمون رشد (GH) استخوان‌های بدن شما بزرگ میشوند. اگر این اتفاق در کودکی و نوجوانی رخ دهد منجر به افزایش قد و وضعیتی میشود که به آن اختلال ژیگانتیسم میگویند. به گفته دکتر محمد صمدیان جراح برتر مغز و اعصاب تهران در ساختمان پزشکان آریا، حین بیماری آکرومگالی به دلیل بسته شدن صفحات رشد استخوانی (اپی فیز) دیگر افزایش قد رخ نمیدهد. در عوض، افزایش اندازه استخوان‌ها در قطر (ضخامت) آنها ایجاد میشود. این افزایش ضخامت به ویژه در استخوان های دستان، پاها، و صورت مشاهده میشود. ویژگی اصلی بیماری آکرومگالی تغییر شکل بدنی پیش رونده اکتسابی است که معمولاً صورت و اندامهای انتهایی (دستان و پاها) را به شکل مشخص و عینی درگیر میکند. آکرومگالی بیماری هورمونی بسیار نادری است که میزان شیوع آن در حد ۴۰ تا ۷۰ مورد در هر ۱ میلیون نفر است. میزان بروز موارد جدید آکرومگالی در هر سال شامل ۳ الی ۴ نفر به ازای هر ۱ میلیون نفر میباشد. به دلیل نادر بودن بیماری آکرومگالی و تدریجی و کند بودن فرآیند تغییر طی سالیان متمادی، معمولاً زمان زیادی طول میکشد تا بیماری آکرومگالی در فرد بیمار شناسایی شود. معمولاً تشخیص بیماری آکرومگالی بین ۴ تا ۱۰ سال بعد از بروز آن صورت میگیرد. متوسط سنی تشخیص بیماری آکرومگالی حدود ۴۰ سالگی است. این بیماری به یک اندازه در زنان و مردان مشاهده شده و تفاوت جنسیتی در بروز آن یافت نشده است. در صورتی که بیماری آکرومگالی درمان نشود، سطوح بالای هورمون رشد میتوانند باقی بخشهای بدن، افزون بر استخوان ها، را نیز تحت تاثیر قرار دهند. لازم است دقت کنیم بیماری آکرومگالی با ویسرومگالی (ارگانومگالی) اشتباه نشود. بیماری ویسرومگالی به رشد مداوم بیمارگون یک یا چند اندام بدن گفته میشود که در اثر بیماری ها یا عفونتها، مشکلات ژنتیکی و یا سندرم‌های ایجاد میشود.

آکندروپلازی یک اختلال رشد استخوان است که باعث کوتولگی می شود. افراد مبتلا به آکندروپلازی قد کوتاهی دارند.طبق مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا (CUMC) این اختلال تقریباً ۱ در ۲۵۰۰۰ تولد رخ می دهد. در مردان و زنان به یک اندازه رایج است.

روزاسه یا آکنه روزاسه (Acne Rosacea) یک بیماری پوستی شایع بوده و به عنوان جوش بالغین نیز از آن یاد می شود. این بیماری پوستی با قرمزی و پرخونی عروق پوست صورت مشخص می شود همچنین روزاسه چشمی با درگیری چشم ها همراه است. روزاسه با آکنه و راش لوپوس تفاوت های زیادی دارد که در ادامه به آن ها می پردازیم. این بیماری واگیردار نیست.

آکنه به انگلیسی معادل (Acne vulgaris) و عارضه‌ای پوستی است که اکثر افراد به‌خصوص نوجوانان آن را تجربه می‌کنند. این بیماری باعث مشکل در سیستم ایمنی بدن و ایجاد بیماری‌های دیگر نمی‌شود و فقط محدود به پوست فرد مبتلا است. با این‌حال چون بر ویژگی‌های ظاهری تاثیر می‌گذارد، برای مبتلایان اهمیت دارد. آکنه صورت چیست؟ آکنه در جاهای مختلف از بدن مانند سر، شانه‌ها و قفسه سینه بروز می‌کند. اما تقریبا ۹۰ درصد از نوجوانان و بزرگسالان مبتلا، آکنه صورت را تجربه می‌کنند و درصد کمی این بثورات را در بازو و شانه و روی سینه تجربه می‌کنند. اگرچه آکنه به‌جز مشکلات پوستی عارضه‌‌ای دیگر ایجاد نمی‌کند اما در مواردی که آکنه‌ها شدید باشد می‌تواند باعث اسکار آکنه شود. آیا می‌دانید اسکار آکنه چیست؟ اسکار به معنای باقی ماندن جای جوش و آکنه روی پوست است که اغلب به‌صورت فرورفتگی است.

آلبینیسم (Albinism) یا زالی شامل یک گروه از اختلالات ارثی است که با تولید کم و یا عدم تولید رنگدانه ملالین مشخص می‌شوند. نوع و میزان ملانینی که بدن شما تولید می‌کند رنگ پوست، موها و چشم شما را تعیین می‌کند. بیشتر افراد مبتلا به آلبینیسم نسبت به آفتاب حساسیت دارند و در معرض خطر بالاتر ابتلا به سرطان پوست قرار دارند. اگرچه هیچ درمانی برای آلبینیسم وجود ندارد، افراد مبتلا به این اختلال می‌توانند کارهایی را برای حفاظت از پوست و بهبود بینایی خود انجام دهند. برخی افراد مبتلا به آلبینیسم ممکن است احساس تنهایی در اجتماع کنند و یا احساس کنند در جامعه بین آنها با دیگران فرق گذاشته می‌شود.

آلرژی به واکنش سیستم ایمنی در برابر موادی گفته می شود که به خودی خود بی ضرراند و فاقد خطری برای بدن هستند، این مواد می تواند گرده گل باشد یا یک نوع ماده غذایی که به آن را آلرژن می گویند. علت به وجود آمدن آلرژی در بدن بیشتر افراد ریشه در وراثت دارد. علائم آلرژی در بزرگسالان ممکن است خفیف باشد و با چند نشانه کوچک مانند عطسه، خارش و آبریزش بینی خود را بروز دهد. اما گاهی ممکن است بدن فرد واکنش شدیدی نسبت به آلرژن بدهد که نیاز به مراجعه به مراکز درمانی باشد. این حالت را به اصطلاح آنفیلاکسی می گویند. در این حالت تنفس برای فرد دشوار می شود و عضلات وی به شدت منقبض می شوند.

آلزایمر یک بیماری مزمن تخریب کننده سلول های عصبی می باشد. این بیماری مغزی، شروعی آرام دارد ولی پیش رونده می باشد. رایج ترین علامت اولیه آن فراموش کردن انفاقات تازه یا به سختی به یادآوردن آن‌هاست. با پیشرفت بیماری آلزایمر، علائمی مانند مشکلات تکلم، آگاه نبودن به زمان و مکان (بیار به سادگی گم می‌شود)، نداشتن انگیزه، نوسان احساسات، نداشتن توان مراقبت از خود و مشکلات رفتاری بروز می کند. با بدتر شدن بیماری الزایمر، فرد از خانواده و جامعه جدا می‌شوند. به تدریج عملکردهای مربوط به بدن از بین رفته، سرانجام منجر به مرگ می‌شود. با وجود اینکه سرعت پیشروی بیماری می تواند متفاوت باشد، عموما ۳ تا ۹ سال امید به زندگی بعد از تشخیص بیماری در نظر گرفته شده است.

آلکاپتونوری (Alkaptonuria) یا بیماری ادرار سیاه یک اختلال ارثی بسیار نادر است که از تجزیه کامل دو واحد پروتئینی (اسیدهای آمینه) به نام ‌های تیروزین (tyrosine) و فنیل آلانین (phenylalanine) توسط بدن جلوگیری می ‌کند و منجر به تجمع یک ماده شیمیایی به نام اسید هموژنتیسیک (homogentisic acid) در بدن می شود. تجمع این ماده شیمیایی می تواند ادرار و قسمت هایی از بدن را به رنگ تیره تبدیل کند و در طول زمان منجر به بروز طیف وسیعی از مشکلات سلامتی و عوارض جانبی شود. Ochronosis یا تجمع رنگدانه های تیره در بافت های همبند مانند غضروف و پوست نیز مشخصه این اختلال است و این رنگدانه آبی مایل به سیاه معمولاً بعد از ۳۰ سالگی ظاهر می شود. افراد مبتلا به آلکاپتونوریا معمولاً در اوایل بزرگسالی به آرتریت به ویژه در ستون فقرات و مفاصل بزرگ مبتلا می شوند. از دیگر ویژگی های این بیماری می توان به مشکلات قلبی، سنگ کلیه و سنگ پروستات اشاره کرد

آلکالوز متابولیک، بیماری است که وقتی خون بیش از حد قلیایی می شود، رخ می دهد. قلیایی درست نقطه مقابل اسیدی است. وقتی که تعادل اسیدی-قلیایی خون، کمی به سمت قلیایی متمایل شود ،بدن ما عملکرد بهتری دارد. آلکالوز زمانی رخ می دهد که بدن یکی از این موارد را داشته باشد: کاهش بیش از حد یون های هیدروژن تولید کننده اسید افزایش بیش از حد یون های بی کربنات تولید کننده قلیایی بسیاری از افراد هیچ علائمی از آلکالوز متابولیک را تجربه نمی کنند، بنابراین شاید ندانند که به آن مبتلا هستند. آلکالوز متابولیک یکی از چهار نوع اصلی آلکالوز است.

آمبولی ریه یکی از انواع خطرناک بیماری های ریوی است. گاهی درنتیجه ایجاد لخته در سیاهرگ‌های عمقی یا در اثر شکستگی استخوان یا شرایطی مشابه، یک لخته خون یا چربی یا بافت یا حتی هوا وارد رگ‌ می‌شود. این لخته به سمت قلب و سپس به سمت ریه حرکت می‌کند و در سرخرگ‌های ریه جا خوش می‌کند. در اثر این اتفاق جریان خون ورودی به ریه مسدود می‌شود، میزان اکسیژن ریه‌ها پایین آمده و فشار خون در شریان‌های وریدی بالا می‌رود. اگر لخته‌ای در مجاری و رگ‌ها ایجاد شود و همان‌جا بماند، به آن جمع شدن خون در سیاهرگ یا ترومبوز thrombus می‌گویند. ترومبوز سیاهرگ عمقی می‌تواند منجر به آمبولی ریه شود. اما اگر لخته از دیواره رگ جدا شده و به سمت سایر اندام بدن حرکت کند، به آن آمبولوس embolus یا آمبولی گفته می‌شود. نوع نادری از این آمبولی به نام آمبولی ریه در بارداری وجود دارد. در این نوع آمبولی معمولاً در طول زایمان یا بلافاصله پس از تولد نوزاد روی می‌دهد. به این صورت که قسمتی از مایع آمنیوتیک اطراف جنین وارد جریان خون مادر شده و به سمت ریه‌ها حرکت می‌کند. در درمان آمبولی ریه، سرعت حرف اول را می‌زند. چراکه هرگونه تعلل در درمان، باعث آسیب به قلب یا ریه شده و حتی موجب مرگ ‌شود. با شناخت علائم آمبولی ریه و مراجعه زودهنگام به متخصص ریه می‌توان از عوارض جدی این بیمار جلوگیری کرد.

آمپیم عارضه‌ای است که بر فضای بین بیرونی‌ترین لایه ریه‌ها و لایه‌ای که دیواره قفسه سینه را لمس می‌کند و به فضای پلورال معروف است اثر می‌گذارد. این فضا به‌منظور کمک به ریه‌ها برای انبساط و انقباض وجود دارد. فضای پلورال به‌صورت طبیعی حاوی مقدار کمی مایع است. آمپیم زمانی رخ می‌دهد که در فضای پلورال مایع اضافی شروع به انباشت می‌کند. انواع مختلف باکتری به ایجاد مایع و چرک در فضای پلورال منجر می‌شوند. در اغلب موارد ذات‌الریه به آمپیم منجر می‌شود.

آمفیزم ریه بیماری تنفسی ریوی است که بیشتر در افراد سیگاری و آن‌هایی مشاهده می‌شود که در محیط‌های دارای محرک تنفسی کار می‌کنند. آمفیزم ریوی به‌تدریج کیسه‌های هوای داخل ریه را تخریب کرده و باعث ضعیف شدن این کیسه‌ها می‌شود. درنتیجه، ریه نمی‌تواند اکسیژن کافی به خون برساند و تنفس سخت‌تر می‌شود. این بیماری تنفسی نوع شایعی از بیماری انسداد مزمن ریوی است که غیرقابل برگشت است، یعنی درمان قطعی وجود ندارد و متخصص ریه صرفا با روش‌های درمانی می‌تواند علائم را کاهش داده و بیماری را کنترل کند.

عدم وجود جریان قاعدگی، آمنوره را می توان به عنوان اولیه یا ثانویه طبقه بندی کرد. با آمنوره اولیه، قاعدگی قبل از ۱۶ سالگی شروع نمی شود. در آمنوره ثانویه، در سن مناسب شروع می شود، اما بعداً در غیاب علل فیزیولوژیکی طبیعی مانند بارداری، شیردهی یا یائسگی، برای ۳ ماه یا بیشتر متوقف می شود. آمنوره پاتولوژیک ناشی از عدم تخمک گذاری یا انسداد فیزیکی برای خروج قاعدگی، مانند پرده بکارت بدون سوراخ، تنگی دهانه رحم، یا چسبندگی داخل رحمی است. عدم تخمک گذاری ممکن است ناشی از عدم تعادل هورمونی، بیماری ناتوان کننده، استرس یا اختلالات عاطفی، ورزش شدید، سوءتغذیه، چاقی، یا ناهنجاری های آناتومیک، مانند عدم وجود مادرزادی رحم تخمدان باشد. آمنوره همچنین ممکن است ناشی از درمان های دارویی یا هورمونی باشد.

آمیبیاز به نوعی بیماری گوارشی گفته می شود که عامل ایجاد آن انتاموبیا هیستولیتیکا می باشد. انتقال بیماری مدفوعی دهانی است و بیشتر افراد آلوده شده بیماری واضحی ندارند. از جمله شایعترین علائم بیماری اسهال خونی و دل پیچه است.

بیماری آمیلوئیدوز عارضه‌ نادری است، در طی این بیماری نوعی از پروتئین غیر طبیعی تحت عنوان آمیلوئید در برخی از اندام‌های بدن ایجاد می‌شود. آمیلوئید در هر اندامی که ایجاد شود، در عملکرد آن ایجاد اختلال می‌کند. البته لازم به ذکر است که آمیلوئید خود به خود در بدن ایجاد نمی‌شود، بلکه ساختار آن ترکیبی از چندین پروتئین موجود در بدن است. در نتیجه بیماری آمیلوئیدوز نیز تحت شرایط خاصی پیش می آید.

بیماری آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس (Amyothrophic Lateral Sclerosis یا ALS) یک بیماری پیش‌رونده سیستم عصبی است که به نام اسکلروز جانبی آمیوتروفیک نیز شناخته میشود. این بیماری سلول‌های عصبی مغز و نخاع را تحت تاثیر قرار می‎دهد و باعث از دست دادن کنترل عضلانی می‌شود. بیماریALS به نام بیماری لو گهریگ، بازیکن بیسبالی که نخستین بار به این بیماری دچار شد نیز نامیده می‌شود. علائم این بیماری نادر، اغلب با انقباض عضلانی و ضعف در اندام یا گفتار نامفهوم شروع می‌شود. در نهایت، ALS بر کنترل ماهیچه‌های مورد نیاز برای حرکت، صحبت کردن، غذا خوردن و تنفس تأثیر می‌گذارد.

آنافیلاکسی واکنش آلرژیک خطرناک و تهدید آمیزی است که عمدتا در پی واکنش به مواد غذایی، نیش حشرات، مصرف دارو و یا لاتکس ایجاد می­شود. در افرادی که به این قبیل مواد حساس هستند، سیستم ایمنی با آزاد کردن مواد شیمیایی نسبت به این آلرژن­ ها واکنش های شدیدی را نشان می­دهد که نتیجه آن بروز علائم آلرژی خواهد بود. این علائم عمدتا در یک ناحیه از بدن ظاهر می­شوند. با این حال، برخی افراد حساسیت بیشتری را نسبت به ماده آلرژن نشان خواهند داد. این واکنش می­تواند در آن واحد چند ناحیه از بدن را درگیر کند.

تشکیل نشدن مغز نوزاد یا آنانسفالی یک نقص مادرزادی است (یک مشکل سلامتی که در بدو تولد شناسایی می‌شود) و زمانی رخ می دهد که جمجمه، پوست سر و مغز به درستی در رحم رشد نکنند. در حقیقت بخش‌هایی از مغز و جمجمه نوزاد مبتلا به این عارضه، تشکیل نشده است. بافت مغزی که تشکیل می‌شود، معمولاً در معرض دید قرار می‌گیرد، زیرا پوست و استخوان کافی برای پوشاندن آن وجود ندارد. آنسفالی نیز مانند سایر نقایص مادرزادی در سیستم عصبی (مغز، ستون فقرات و اعصاب)، ناشی از نقص لوله عصبی (NTDs) است. مشکلات لوله عصبی در اوایل بارداری ایجاد می‌شوند. نوزادانی که با آنسفالی متولد می‌شوند، تنها چند ساعت یا چند روز پس از تولد زندگی می‌کنند.

آندومتریوز یک اختلال رحمی اغلب دردناک است که در طی آن بافتی مشابه بافت داخلی رحم شما (آندومتر)، شروع به رشد در خارج از رحم می‌کند. به‌همین‌دلیل، ممکن است تخمدان‌ها (آندومتریوز تخمدان)، لوله‌های فالوپ و بافت پوشاننده لگن را درگیر کند. پزشکان معتقدند که به ندرت بافتی شبیه به آندومتر در خارج از ناحیه‌ای که اندام‌های لگن در آن قرار دارند، پیدا می‌شود. جالب است بدانید که در طی آندومتریوز، بافت خارج شده نیز با هر چرخه قاعدگی ضخیم و دچار تجزیه می‌شود. به‌همین‌دلیل است که خانم‌های مبتلا به این بیماری، خونریزی‌های شدیدی را تجربه می‌کنند. ازآنجایی‌که این بافت خارج رحمی راهی برای خروج از بدن شما ندارد، به دام می‌افتد. وقتی تخمدان‌ها را درگیر می‌کند، ممکن است کیست‌هایی به نام کیست اندومتریوما یا کیست آندومتریوز ایجاد شوند. در ادامه در مورد علائم کیست اندومتریوز، درمان کیست آندومتریوز و درمان گیاهی کیست اندومتریوما صحبت خواهیم کرد. نفوذ آندومتر به بافت پوشاننده لگن می‌تواند باعث چسبیدن بافت‌ها و اندام‌های لگن به یکدیگر شود. این مسئله معمولا روی کاهش قدرت باروری خانم موثر است. امروزه تحقیقات زیادی روی موضوع آندومتریوز و بارداری صورت گرفته است.

آنژین اصطلاح پزشکی برای درد قفسه سینه یا ناراحتی ناشی از اختلال موقت در جریان خون و اکسیژن به قلب است. مردم ناراحتی آنژین را به صورت احساس فشردگی، خفگی یا سوزش توصیف‌ می‌کنند – معمولاً در مرکز قفسه سینه، پشت استخوان سینه. تقریبا همیشه نشانه این است که شما دچار انسداد عروق و بیماری قلبی هستید. معمولاً یک رویداد کوتاه مدت است – چند دقیقه طول‌ می‌کشد. این یک هشدار است که بدون درمان، شما در معرض خطر حمله قلبی، ضربان قلب نامنظم (آریتمی) و ایست قلبی (ایست قلبی ریوی) هستید.

کهیر و آنژیوادم (urticaria) یک واکنش پوستی است که باعث ایجاد برجستگی­های خارش ­آور می­شود. این برجستگی­ ها اندازه ­های مختلفی دارند و به صورت نقاط کوچک تا لک­ های بزرگ با ضخامت چند اینچی ظاهر می­شوند. کهیر می­تواند به خاطر مصرف برخی غذاها، داروها یا دیگر مواد ایجاد شود. آنژیوادم یک نوع تورم است که بر لایه عمیق­تر پوست تاثیر می­گذارد و اغلب نواحی اطراف صورت و لب­ ها را درگیر می­کند. در بسیاری از موارد، کهیر و آنژیوادم آسیبی ایجاد نمی­کنند و حتی بدون درمان، آثار بلند مدتی از خود به جا نمی­گذارند. رایج­ترین نوع درمان داروهای آنتی هیستامین است. نوع حاد آن در صورتی که تورم در گلو یا زبان باعث انسداد راه هوا شود، می­تواند خطرناک و مرگ آور باشد.

خال‌های قرمز که به عنوان آنژیوم گیلاس نیز شناخته می‌شوند در واقع به لکه‌های رایج و بی ضرری روی پوست گفته می‌شوند. این خال‌ها همان گونه که از نامشان نیز پیداست قرمز رنگ هستند. خال قرمز گوشتی برجسته بوده و قطر آن‌ها تا ۵ میلی متر می‌رسد. خال قرمز برجسته اغلب در تنه و اندام فوقانی بجود می‌آید. این خال‌ها به ندرت روی دست، پا و صورت رشد می‌کنند. این خال از رگ‌های خونی کوچک یا مویرگ تشکیل می‌شوند که اغلب آن‌ها خوش‌خیم‌اند و خطری را برای فرد ایجاد نمی‌کنند. علت این خال‌های قرمز رنگ را اغلب کهولت سن می‌دانند از این رو به ندرت اتفاق می‌افتد که کودکان به آن مبتلا شوند.

آنسفالیت مغز (Encephalitis) یا التهاب بافت مغز یک عفونت نادر و جدی با علل احتمالی متعدد است. این بیماری ممکن است فقط علائم و نشانه‌های خفیف آنفولانزا مانند تب یا سردرد را ایجاد کند یا اصلا علائمی نداشته باشد. هم‌چنین ممکن است علائم شدیدی از جمله گیجی، تشنج، مشکلات حرکتی، بینایی و شنوایی و حتی کما ایجاد کند. ویروس‌ها علت بروز حدود ۷۰ درصد از موارد آنسفالیت مغزی هستند. در واقع التهاب در مغز به‌دلیل تلاش بدن برای مبارزه با ویروس رخ می‌دهد. در موارد نادر، باکتری‌ها، قارچ‌ها و کرم‌های انگلی می‌توانند باعث ابتلا به آن شوند. کودکان خردسال (سن یک سال و کمتر) و افراد مسن (۶۵ سال و بالاتر) حساس‌ترین رنج سنی ابتلا به این بیماری هستند. در برخی موارد، آنسفالیت می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. تشخیص و درمان به‌موقع آن تحت نظر دکتر آنسفالیت بسیار مهم است، زیرا پیش‌بینی چگونگی تأثیر آنسفالیت بر هر فرد دشوار است.

آنفولانزا یا آنفلوآنزا (Influenza) یک بیماری شایع ویروسی است که معمولا از پاییز تا اوایل بهار رخ می‌دهد. شدت این بیماری در میان افراد مختلف متفاوت است، اما غالبا به عطسه، سرفه و خستگی منجر می‌شود. سویه‌­های مختلفی از ویروس این بیماری وجود دارد. هر سال محققان شایع‌ترین سویه‌های مربوط به آنفلوآنزا را مشخص می‌کنند تا از آن‌ها برای تهیه واکسن استفاده کنند. واکسن یکی از ساده­‌ترین و موثرترین راه­‌های پیشگیری از این بیماری مسری است.

آنمی فانکونی چیست؟ کم خونی فانکونی (FA، آنمی فانکونی) یک اختلال ژنتیکی نادر است که در دسته سندرم های نارسایی مغز استخوان ارثی قرار می گیرد. علت بروز این بیماری نقص در انواع سلول بنیادی مغز استخوان است که باعث عدم تولید انواع سلول های خونی از جمله گلبول های سفید، گلبول های قرمز و پلاکت ها می شود. آنمی فانکونی در مردان و زنان به یک اندازه رخ می دهد و در همه گروه های قومی نیز یافت می شود. این بیماری معمولاً با الگوی ژنتیکی اتوزومال مغلوب به ارث می رسد؛ به این معنی که هر دو والدین باید ناقل ژن معیوب مربوط به بیماری آنمی فانکونی باشند تا فرزند آنها به بیماری مبتلا شود. تشخیص کم خونی فانکونی در اغلب مبتلایان تا قبل از ۱۰ سالگی انجام می شود، اما در حدود ۱۰٪ از موارد نیز بیماری تنها در بزرگسالی خود را نشان می دهد. مطالعات نشان داده است که جهش در حداقل ۱۸ ژن مختلف میتواند عامل ایجاد کم خونی فانکونی باشد.

اصطلاح پزشکی که برای آنوریسمی که داخل مغز ایجاد می‌شود، آنوریسم داخل جمجمه یا مغزی(Cerebral aneurysm) است. بیشتر آنوریسم‌های مغزی تنها در صورت ترکیدن (پارگی) علائم قابل‌توجهی ایجاد می‌کنند. انوریسم مغزی منجر به یک بیماری بسیار جدی می‌شود که به‌عنوان خونریزی زیر عنکبوتیه شناخته می‌شود، تا جایی که خونریزی ناشی از پارگی آنوریسم می‌تواند باعث آسیب و علائم مغزی گسترده شود. آنوریسم مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که یک برآمدگی در رگ خونی مغز ایجاد شود و این رگ خونی پر از خون شود. آنوریسم اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند مگر اینکه باز شود یا خون نشت کند. پارگی آنوریسم باعث سردرد شدید می‌شود و می‌تواند منجر به سکته مغزی کشنده شود. آنوریسم‌ها معمولا در قاعده مغز درست در داخل جمجمه، در ناحیه‌ای به نام فضای زیر عنکبوتیه یافت می‌شوند. اندازه آنوریسم‌ها از کوچک (حدود ۸/۱ اینچ) تا تقریبا یک اینچ متغیر است. آنوریسم‌های بزرگ‌تر از یک اینچ را آنوریسم غول‌پیکر می‌گویند، این آنوریسم‌ها خطر بالایی دارند و درمان آن دشوار است. مکانیسم دقیق ایجاد، رشد و پارگی آنوریسم‌های مغزی ناشناخته است. آنوریسم مغزی در هر فردی و هر سنی ممکن است رخ دهد. بیشتر در بزرگسالان بین ۳۰ تا ۶۰ سال دیده می‌شود و در زنان شایع‌تر از مردان هستند. افراد مبتلا به برخی اختلالات ارثی نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

اپیدیدیمیت التهاب اپیدیدیم است. اپیدیدیم یک لوله پیچ خورده است که در پشت بیضه قرار دارد و اسپرم را ذخیره و حمل می کند. وقتی این لوله متورم شود ، می تواند باعث درد و تورم در بیضه ها شود. اپیدیدیمیت بیماری است که مردان در هر سنی ممکن است به آن مبتلا شوند ، اما بیشتر در مردان بین سنین ۱۴ تا ۳۵ سال دیده می شود. اپیدیدیمیت اغلب در اثر عفونت باکتریایی، از جمله عفونتهای مقاربتی مانند سوزاک یا کلامیدیا ایجاد می شود.

اکثر نوزادان خوشبختانه، سالم به دنیا میان و اندام های تناسلی بی عیبی دارن، اما در این بین برخی نوزادان با بیماری اپیسپادیاس به دنیا میان، در این بیماری، آلت تناسلی یا پیشابراه به خوبی عمل نکرده یا شکل ظاهری اون طبیعی نیست. پیشابراه در مبتلایان به بیماری اپیسپادیاس کامل تشکیل نشده و در واقع خروج ادرار در این بیماران در نقطه ای غیر طبیعی است. در مردان سالم ادرار از طریق نوک آلت به بیرون هدایت می شه اما مردان مبتلا به این بیماری، ادرار از طریق سوراخ بالا یا پهلوی آلت تخلیه می شه، در واقع این دسته از بیماران دچار عدم تکامل دستگاه تناسلی خارجی هستن. اپیسپادیاس در مردان: اپیسپادیاس در مردان باعث میشه تا آلت تناسلی فرد کوتاه، عریض و کج شه و استخوان های ناحیه شرمگاهی از هم باز و جدا باشه. این بیماری باعث کشیده شدن آلت به سمت بدن میشه و همون طوری که گفتیم، سوراخ پیشابراه در نقطه ای غیر طبیعی قرار می گیره؛ همین تغییر شکل باعث عدم کنترل اسفنکترهای مثانه میشه و منجر به نشت و بی اختیاری ادرار می شه، بیشتر مردان مبتلا در هنگام سرفه و یا عطسه بی اختیاری و عدم کنترل ادرار پیدا می کنن. اپیسپادیاس در زنان: این بیماری در زنان بسیار نادره اما افراد مبتلا این بیماری دچار جداشدگی استخوان های ناحیه تناسلی و عدم نزدیکی دو نیمه کلیتوریس میشن و مانند مردان در هنگام سرفه یا عطسه بی اختیاری ادرار رو تجربه می کنن.

اپی‌گلوتیت عفونت اپیگلوت و تهدیدکنندهٔ حیات است. اپیگلوت زبانه‌ٔ برگی‌شکل غضروفی است که جلوی نای را پوشانده و از ورود غذا، نوشیدنی و هر چیز دیگری که از گلو پایین می‌رود، در برابر مجرای تنفسی جلوگیری می‌کند. اپیگلوتیت وقتی بروز می‌کند که باکتری‌ها اپیگلوت و دیگر بافت‌های اطراف آن را عفونی کرده باشد و باعث شوند آنها به اندازه‌ای ورم کنند که مجرای هوا را مسدود و از تنفس جلوگیری ‌کنند.

بیماری پروانه‌ای اپیدرمولیز بولوسا ( Epidermolysis Bullosa ) (EB) یک بیماری ژنتیکی پوستی و نادر است که باعث ایجاد تاول، زخم و اسکار بر روی پوست و غشاهای مخاطی مانند دهان، نای، مری و… در پاسخ به حداقل ترومای مکانیکی می­شود. میزان بروز و شیوع این بیماری به ترتیب ۵۷/۱۹ و ۰۷/۱۱ در هر ۱,۰۰۰,۰۰۰ تخمین زده شده است. شدت بیماری از ملایم تا کشنده تغییر می‌کند. ای بی واگیر ندارد. شدت بیماری در مبتلایان پیشرونده و افزاینده است و حتی ممکن است به مرگ منتهی گردد. در نتیجه این بیماری، پوست به شدت شکننده شده و با کوچکترین خراشی لایه لایه شده و کنده می‌شود. تاول‌های زیاد از بارزترین علایم این بیماری است. احتمال ابتلا به سرطان پوست در این بیماران بیش از سایرین می‌باشد. این بیماری در تمامی گروه های قومی و نژادی رخ می دهد و به طور مساوی در مردان و زنان بروز می کند. این بیماری معمولا به دو صورت بروز پیدا می‌کند، در دسته اول افراد به صورت مادرزادی به این بیماری مبتلا می‌شوند و دسته دیگر در بدو تولد دچار این بیماری می‌شوند.

اتواسکلروز به انگلیسی otosclerosis می‌شود و یکی از علل شایع کم شنوایی است. علت آن مشکلی در استخوان‌های کوچک است که ارتعاشات را از طریق گوش میانی منتقل می‌کنند تا بتوانیم صداها را بشنویم. معمولاً در اتواسکلروز گوش، هر دو گوش دچار مشکل می‌شوند؛ اما گاهی اوقات فقط یک گوش درگیر می‌شود. اتواسکلروز گوش از هر ۱۰۰ نفر ۱ یا ۲ نفر را مبتلا می‌کند. این بیماری معمولاً بین ۱۵ تا ۳۵ سالگی ایجاد می‌شود؛ اما گاهی اوقات در کودکان کوچک‌تر هم به وجود می‌آید. زنان با احتمال دو برابری به این بیماری مبتلا می‌شوند. بارداری علت بروز بیماری اتواسکلروز گوش نیست؛ اما ممکن است وضعیت را بدتر کند، بنابراین معمولاً برای اولین بار علائم اتواسکلروز در بارداری مشاهده می‌شوند.

افسردگی اساسی در روانشناسی به معنی اختلالی است که باعث احساس غم و اندوه مداوم و از دست دادن علاقه می‌شود. به این اختلال «افسردگی ماژور» یا «افسردگی بالینی» هم گفته می‎شود. افسردگی ماژور بر احساس، تفکر و رفتار شما تاثیر می‌گذارد، به انواع مشکلات عاطفی و جسمی منجر می‌شود و فعالیت‌های عادی روزمره را مختل می‌کند. حتی گاهی اوقات، ممکن است باعث شود زندگی را بی‌ارزش بدانید.

معادل اختلال استرس پس از سانحه به انگلیسی عبارت Post-traumatic stress disorder است. به‌همین‌دلیل، از آن با عنوان PTSD نیز یاد می‌شود. در واقع یک وضعیت سلامت روان است که توسط یک رویداد وحشتناک ایجاد می‌شود. علائم آن ممکن است شامل کابوس و اضطراب شدید و هم‌چنین افکار غیرقابل کنترل در مورد آن رویداد باشد. نمونه‌هایی از رویدادهایی که می‌توانند باعث بروز این اختلال شوند شامل جنگ، جنایت، آتش‌سوزی، تصادف، مرگ یکی از عزیزان یا سوءاستفاده جنسی هستند. طبق آمار، بین ۷ تا ۸ درصد از مردم جهان درگیر اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) هستند و زنان را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می‌دهد. در اغلب موارد به‌جای اینکه بیمار با گذشت زمان احساس بهتری داشته باشد، بیشتر مضطرب می‌شود و به‌همین‌دلیل، می‌تواند زندگی افراد را برای سال‌ها مختل کند.

آیا تا به حال برای‌تان اتفاق افتاده که مدتی را غمگین و مدتی را شاد سپری کرده باشید، بدون آن‌که علت آن را بدانید؟ البته این اتفاق برای همه افراد می‌افتد. زندگی برای همه فراز و فرودهایی دارد که ممکن است ما را دچار حالات و احساسات مختلفی کند. اما این فراز و فرودهای احساسی برای برخی از افراد بسیار شدیدتر و گاهی خطرناک‌تر است. اختلال دو قطبی یکی از بیماری‌های شایع در جهان است. این اختلال یک بیماری روانی و خلقی محسوب شده و اکثراً در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل دوران بزرگسالی در افراد پدید می‌آید. اما این بدان معنا نیست که در افراد مسن یا کودکان اتفاق نمی‌افتد. مهم‌ترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع اول و دوم است که ممکن است به بستری شدن فرد بیمار منجر شوند. اختلال دو قطبی یکی از بیماری‌های روانی است که افراد زیادی در جهان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این بیماری با نام دیگری نیز شناخته می‌شود: افسردگی ـ ‌شیدایی (manic depression). البته این نام قدیمی‌تر است. نام اختلال دو قطبی به انگلیسی Bipolar disorder بوده و به عقیده‌ی برخی متخصصین می‌تواند هر شخصی را در هر سنی درگیر خود کند. فردی که به این اختلال دچار است در خلق‌وخوی خود فراز و فرودهای شدیدی را بین دو حالت افسردگی و شیدایی احساس می‌کند. به طوری که این حالات می‌توانند ساعت‌ها تا ماه‌ها نیز طول بکشند.

اختلالات خلقی (به انگلیسی: Mood Disorders)، دسته ای از بیماری های روانپزشکی هستند. این اختلالات در درجه اول بر حالت عاطفی فرد تاثیر می گذارد، به همین خاطر به آن اختلالات عاطفی (به انگلیسی: Affective Disorders) هم می گویند. در حالت طبیعی روحیه هر فردی بسته به شرایط تغییر می کند. در اختلال خلقی علائم آن باید چند هفته یا بیشتر وجود داشته باشد. مثلا اگر برای چند ساعت یا یکی دو روز احساس افسردگی کردید، نمی توان گفت اختلال افسردگی دارید. متخصص در صورتی تشخیص اختلال افسردگی را می دهد که مجموعه علایم افسردگی را در مدت حداقل دو هفته داشته باشید.

اختلال شخصیت نمایشی بخشی از یک اختلال روانی گسترده‌تر بوده که به عنوان «مانیا»، «شیدایی» و غیره در اختلال «شخصیت دوقطبی» نیز شناخته می‌شود. این اختلال به بیماری روانی «خوشهB» یا «اختلال دراما» نیز مشهور بوده و در زنان و مردان به‌ گونه‌ای متفاوت خود را نشان می‌دهد. جالب است بدانید اغلب، زنان به این اختلال روانی دچار می‌شوند که نشانه‌های اولیه خود را در دوران بلوغ و رشد نشان می‌دهد، با مرور زمان و در صورت عدم رسیدگی به موقع می‌تواند شدت یافته و به نوعی وسواس فکری-عملی اجباری تبدیل شده و روح شخص را به شدت مورد آسیب قرار دهد. مردان مبتلا به این اختلال روانی نیز سعی می‌کنند اعتماد به نفس خود را به هر روشی به دیگران ثابت کرده و نسبت به بقیه برتری داشته باشند. آن‌ها معمولاً آگاهانه و در راستای جلب توجه دیگران ظاهر و پوشش خود را تغییر داده تا به چشم بیایند و به این ترتیب توجه سایرین را جلب کنند. بهتر است بدانید افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، افرادی بسیار حساس بوده و از درون احساساتی شدید و ناپایدار دارند و اگر مورد تایید دیگران قرار نگیرند به شدت افسرده خواهند شد. آن‌ها ارزش خود را در تایید دیگران می‌دانند، که می‌تواند ریشه در مشکلات کودکی داشته باشد.

افسردگی فصلی یکی از انواع اختلال افسردگی اساسی محسوب می‌شود. یک نفر ممکن است غمگین باشد اما دچار اختلال افسردگی نباشد. بلکه غمگینی ممکن است به دلیل اتفاق یا خبر بدی باشد و چند روزی فرد دچار خلق پایین و افسرده شود. اما وقتی از اختلال افسردگی اساسی صحبت می‌کنیم یعنی یک‌سری علائم و نشانه‌هایی وجود دارد که باید آن‌ها را دقیق‌تر بررسی و ارزیابی کرد تا متوجه شویم فرد دچار اختلال است یا غمگینی. یکی از الگوهای اختلال افسردگی همین اختلال خلقی فصلی است. در این الگو فرد در ماه‌هایی از سال که شدت نور خورشید کمتر و طول روز کوتاه‌تر است، یعنی پاییز و زمستان، دچار این نوع افسردگی می‌شود.

اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی یا نقص توجه در فرهنگ عامه بیش‌فعالی (به انگلیسی: Attention deficit hyperactivity disorder) و به اختصار ADHD، یک اختلال عصبی رشدی است که با اختلال عملکرد اجرایی و علائمی همچون نقص در توجه و تمرکز، بی‌احتیاطی، بیش‌فعالی و تکانشگری که فراگیر، مخرب و در عین حال برای سن فرد غیرطبیعی هستند مشخص می‌شود.

همه‌ی ما در طول زندگی بارها دچار احساساتی چون ترس و اضطراب شده‌ایم، زیرا این واکنش‌ها کاملا طبیعی هستند و بدن در مواقع لازم این واکنش‌ها را از خود نشان می‌دهد. اختلال هراس یا پانیک (panic) نیز شرایط مشابهی دارد، یعنی فرد دچار این اختلال به‌طور منظم حملات ناگهانی وحشت و ترس را تجربه می‏‌کند که اغلب این واکنش‌ها بدون دلیل خاصی هستند، اما حمله پانیک یا اختلال هراس چیست؟ در ادامه مقاله تصمیم داریم به سوال اختلال هراس چیست پاسخ دهیم و هرآنچه باید درباره‌ی این اختلال (panic disorder) بدانید را نیز در اختیارتان قرار دهیم. اما حمله پانیک چیست؟ حمله پانیک یک نوع ترس یا هراس شدید است که در صورت عدم وجود خطر واقعی یا علت ظاهری باعث واکنش‌های شدید جسمی می‌شود. حملات پانیک بسیار ترسناک هستند، زیرا ممکن است فکر کنید که کنترل خود را از دست داده‌اید، تنفس شما متوقف شده است، دچار حمله قلبی شده‌اید یا حتی در حال مرگ هستید. طبق ویرایش پنجم دستورالعمل تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-۵)، منظور از حمله پانیک افزایش ناگهانی ترس یا ناراحتی شدید است که در عرض چند دقیقه به اوج خود می‌رسد.

اختلال شخصیت وسواسی جبری (Obsessive-Compulsive Personality Disorder OCPD) نوعی اختلال شخصیتی است که با افراط در کمال‌گرایی، نظم و پاکیزگی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی اجباری احساس نیاز شدیدی به اعمال استانداردهای خود در محیط بیرونی می‌کنند.

الکترولیت های‌ ضروری‌ برای‌ کار بدن‌ عبارته از سدیم، پتاسیم، کلسیم، بی کربنات و فسفات. تمام‌ قسمت ‌های‌ بدن‌ در مایعی‌ که‌ حاوی‌ نسبت ‌های‌ دقیقی‌ از آب‌ و نمک‌ های‌ طبیعیه‌ شناور هستن. مایعات‌ بدن‌ همیشه‌ توی یه‌ حالت‌ ثبات‌ درونی‌ قرار دارن، به‌ نحوی‌ که‌ خصوصیات‌ فیزیکی‌ و شیمیایی‌ اونها از تعادل‌ خاصی‌ برخورداره. اختلال آب‌ و الکترولیت‌ به معنی افزایش یا کاهش اسیدها و الکترولیت های مایع بین قسمت بافتی و خون هستن. عدم تعادل الکترولیت یه نگرانی عمده برای بیماران مبتلا به آسیب های کلیه است. کاهش عملکرد کلیه همراه با عدم تعادل آب و الکترولیت تعریف می شه. علاوه بر کلیه عملکرد سایر دستگاه ها هم توی تنظیم آب و الکترولیت بدن موثر و تاثیرگذاره!

هر تغییری در زندگی همچون ترک کردن مدرسه، مشکلات کاری و حتی بیماری می تواند باعث ایجاد استرس شود. بیشتر اوقات، افراد در عرض چند ماه خود را با چنین تغییراتی وفق می‌دهند. اما اگر همچنان احساس خود تخریبی و یا استرس در مقابل چنین تغییراتی وجود داشته باشد، ممکن است شما به اختلال سازگاری مبتلا باشید. اختلال سازگاری نوعی بیماری ذهنی مرتبط با استرس است. در اینگونه موارد ممکن است احساس اضطراب، افسردگی و یا حتی خودکشی داشته باشید. روال عادی زندگی شما ممکن است باعث ایجاد حس ناراحتی و شکست در شما گردد. یا حتی ممکن است تصمیمات بی پروا بگیرید. در واقع شما در برابر تغییرات زندگی نمی‌توانید سازگار باشید و این موضوع می‌تواند نتایج بسیار بد و جدی به همراه داشته باشد. اصلا لازم نیست خود را مقصر بدانید و در مورد آن ناراحت باشید. درمان‌های اختلال سازگاری (که معمولا کوتاه و مختصر هستند) می تواند به شما کمک کند احساسات اصلی خود را دوباره باز یابید.

اختلالات شخصیتی دسته‌ای از اختلالات روان‌شناختی هستند که با یک ویژگی بارز شناسایی می‌شوند: رفتارهای خشک و غیرقابل انعطاف که به دیگران آسیب می‌رساند. این رفتارها مانع سازگاری افراد مبتلا به این اختلالات با الزامات زندگی می‌شود و همین دلیل مشکلاتی را در روابط آن‌ها با دیگران به‌وجود می‌آورد. در این یادداشت تلاش کرده‌ایم شما را به شیوه‌ای آسان و مؤثر با اختلالات شخصیتی آشنا کنیم و مهم‌ترین نکات پیرامون علل ابتلا به این اختلالات و روش‌های مؤثر درمان را در اختیارتان بگذاریم. انواع اختلالات شخصیتی اختلال شخصیت پارانوئید اختلال شخصیت اسکیزوئید اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اختلال شخصیت ضداجتماعی اختلال شخصیت مرزی اختلال شخصیت نمایشی اختلال شخصیت خودشیفته اختلال شخصیت دوری‌جو اختلال شخصیت وابسته اختلال شخصیت وسواسی- جبری

ادم ریوی زمانی اتفاق می‌افتد که مایع در کیسه‌های هوایی ریه‌ها جمع می‌شود و تنفس را دشوار می‌کند. این بیماری در تبادل گازی (دریافت اکسیژن و انتقال آن به خون و خارج کردن دی‌اکسیدکربن) اختلال ایجاد می‌کند و می‌تواند باعث نارسایی تنفسی شود. ادم ریوی می‌تواند حاد (به طور ناگهانی) یا مزمن (در طول زمان آهسته‌تر رخ دهد) باشد. ادم حاد ریوی یک اورژانس پزشکی است و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. یکی از شایع‌ترین علل ادم ریوی نارسایی احتقانی قلب (Congestive heart failure) است که در آن قلب نمی‌تواند نیاز بدن را تأمین کند.

اریتم ندوزوم یا اریتم گرهی یک نوع واکنش ازدیاد حساسیت تاخیری بوده که با ندول های دردناک و قرمز و اریتم روی ساق پا خود را نشان می دهد. دقت کنید که این یک بیماری نیست بلکه می تواند در زمینه بیماری های مختلف ایجاد شود. در بافت شناسی اریتم ندوزوم، پانیکولیت های (التهاب چربی) دارای دیواره و بدون واسکولیت دیده می شود. این نشانه معمولا خود به خود و در طی چند هفته بهبود پیدا می کند، با این حال می توان از بعضی داروها برای تسریع درمان آن استفاده کرد.

اریتم‌ مولتی‌ به بیماری‌ التهابی‌ حاد پوست و غشاهای‌ مخاطی‌ (بافت‌های‌ نازک‌ و مرطوبی‌ که‌ حفرات‌ بدن‌ را می‌پوشانند) گفته می شود. در اکثر موارد، این‌ بیماری‌ خوش‌خیم‌ است‌ و خودبه‌خود محدود می‌شود، اما امکان‌ دارد بیماری تشدید یابد. نوع‌ شدید بیماری‌ با نام‌ نشانگان‌ استیونس‌ ـ جانسون‌ یا اریتم‌ مولتی‌فرم‌ شدید نیز شناخته‌ می‌شود. علت اریتم مولتی‌فرم یا قرمزشدگی چندشکل دقیقا شناخته نشده است اما احتمالاً به دنبال یک عفونت یا مصرف دارو کمپلکسهای ایمنی (به خصوص IgM) تشکیل می‌شود که در مویرگهای پوست و مخاط (به خصوص مخاط دهان) رسوب میکند.

ازگود اشلاتر در سنین رشد بروز می‌کند، به همین دلیل در نوجوانان شایع است. درد ناشی از آن دقیقا زیر زانو حس می‌شود. در این ناحیه تاندون، کاسه زانو را به استخوان درشت‌نی در ساق پا متصل می‌کند. به همین دلیل افرادی که ورزش می‌کنند و به طور کلی با جهش و پرش‌های متعدد به مفصل زانو فشار وارد می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. ازگود اشلاتر بیشتر در نوجوانان ۱۰ تا ۱۵ سال شایع است. خوشبختانه این بیماری موقتی است و برای درمان به جراحی نیاز ندارد. با متوقف شدن صفحات رشد، این درد نیز کمتر شده و از بین می‌رود.

این بیماری که در انگلیسی به آن «esophagitis» (ازوفاژیت) می‌گویند، یکی از انواع شایع بیماری های گوارشی است که باعث تحریک و ورم جداره‌های مری می‌شود. این التهاب ممکن است به بافت مری آسیب برساند. آسیب‌دیدگی مری با درد شدید و احساس فشار در قفسه سینه، و بلع دردناک شروع می‌شود. و اگر درمان مناسب و به‌ موقع انجام نشود به بیماری‌های معده، اختلال در بلع، زخم مری و اسکار مری تبدیل می‌شود.

اسپوندیلولیستزی Spondylolisthesis به معنای سر خوردن یک مهره به سمت جلو روی مهره پایینی است. شایعترین محل بروز آن محل اتصال مهره های کمری به خاجی است یعنی معمولاً مهره پنجم کمری روی مهره اول خاجی یا ساکروم به سمت جلو سر میخورد. اگر این سر خوردن و به جلو آمدن مهره شدید باشد کانال نخاعی تنگ شده و به ریشه های عصبی فشار وارد میشود که این خود موجب بروز علائم عصبی در بیمار میگردد.

سوءجذب گوارشی گرمسیری یا اسپروی گرمسیری(tropical sprue) نشانگان سوءجذبی گوارشی است که احتمالاً به دلیل کمبود تغذیه توأم با عفونت ایجاد می‌شود و به‌صورت بومی در کشورهای گرمسیری و نیمه‏‌گرمسیری وجود دارد و طی آن پرزهای روده باریک مسطح می‌شوند.

بیماری سلیاک از انواع بیماریهای چند فاکتوری است یعنی باید چندین عامل وجود داشته باشند تا فرد به چنین بیماری مبتلا گردد.زمانی که مصرف خوراکی های حاوی گلوتن از سنین زیر ۴ ماهگی شروع می شود.( قطع شیر مادر)،احتمال ابتلا به این بیماری گوارشی به شدت افزایش می یابد.

اسپوروتریکوز نوعی عفونت قارچی است که می تواند در انسان و حیوان مشاهده شود. این بیماری در افرادی که با گیاهان خاص و خاک اطراف آنها کار می کنند مانند کشاورزان، گل فروشی ها، باغبانان و نجاران بیشتر دیده می شود. اگرچه نادر است و معمولاً تهدید کننده حیات نیست اما این نوع عفونت قارچی می تواند منجر به عوارض جدی شود.

اسپوندیلوز عبارت است از فرسایش بندها (مفصل ها) یا همان فرسایش اندرستون مهره‌ها. در این بیماری افزونهای بندی درگیر نیستند. در حالت پیشرفته بیماری به دلیل فشار بر ریشه اعصاب درد و گزگز شدن و بی حسی اندام‌ها روی می‌دهد. هنگامیکه اندروار (اینتروال یام همان فاصله) بین دو مهره کنار هم تنگ شود فشار بر ریشه عصب می‌تواند موجب آسیب ریشه شود. نشان های حسی و حرکتی آسیب ر یشه مانند درد و ضعف ماهیچه ایی بسته به محل عصب‌دهی دارد. این بیماری هروینی (عموماً) در سنین بالا دیده می‌شود. در مهراک گردن (cervical spondylosis) به دلیل فشار مستقیم به کانال نخاعی ما ممکن است نحیف هروینی (ضعف عمومی)، نبود تراز (عدم تعادل)، اختلال در مهار اسفنکترهای روده و مثانه و کاهش جریان خون اندامها را داشته باشیم.

آرتریت به معنی التهاب یا تورم یک یا چند مفصل است. بیش از ۱۰۰ نوع آرتریت وجود دارد که همگی مفاصل، بافت‌های اطراف مفاصل و سایر بافت‌های همبند را تحت تاثیر قرار می‌دهند. علائم بیماری بسته به نوع آرتریت متفاوت است، اما معمولا شامل درد و سفتی مفاصل می‌شود. اسپوندیلیت آنکیلوزان (ankylosing spondylitis)، AS یا روماتیسم ستون فقرات، یکی از انواع آرتریت است.

اسپونديليت‌ آنكيلوزان‌ عبارت‌ است‌ از يك‌ بيماري‌ مفصلي‌ پيشرونده‌ و مزمن‌ همراه‌ با التهاب‌ و سفتي‌. با حالت‌ «خم‌ شدن‌ به‌ جلو» ناشي‌ از سفتي‌ ستون‌ فقرات‌ و ساختارهاي‌ حمايت‌ كننده‌ آن‌ مشخص‌ مي‌گردد. ناحيه‌ ساكروايلياك‌ مفاصل‌ لگن‌، مهره‌اي‌ كمري‌، سينه‌اي‌ و گردني‌ را درگير مي‌كند. در داخل‌ خانواده‌ها، مردان‌ و زنان‌ به‌ يك‌ اندازه‌ مبتلا مي‌شوند. در جمعيت‌ عمومي‌ مردان‌ ۵-۴ برابر زنان‌ مبتلا مي‌گردند و شروع‌ بيماري‌ معمولاً در اواخر دهه‌ دوم‌ يا اوايل‌ دهه‌ سوم‌ زندگي‌ است‌.

استئوآرتریت (osteoarthritis) یا آرتروز که شایع‌ترین نوع آرتریت است، میلیون‌ها نفر را در سراسر دنیا تحت تاثیر قرار داده است. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف محافظ در انتهای استخوان از بین برود. استئوآرتریت می‌تواند هر مفصلی را تحت تاثیر قرار دهد، اما معمولا در مفصل دست، زانو، لگن و ستون فقرات شایع‌تر است. علائم آرتروز قابل کنترل هستند، اما آسیب‌دیدگی مفاصل را نمی‌توان جبران کرد.

اختلال استخوان زایی یا اختلال استخوان شکننده، یک بیماری مادرزادی است که می‌تواند در اثر انتقال ژن معیوب از یکی از والدین یا هر دو آنها یا جهش ژنتیکی در فردی، بدون وجود علائم در خانواده او رخ دهد. فرد در این بیماری با مشکلات جدی در زمینه شکستگی‌های متعدد استخوانی و بدشکلی اندام‌های بدن مواجه می‌شود؛ گرچه شدت و علائم بیماری در انواع مختلف آن متفاوت است.

مینرالیزاسیون تأخیری و ناکافیِ استخوان در افراد بالغ را استئومالاسی (به انگلیسی: Osteomalacia) یا نرم‌استخوانی می‌نامند. علت اصلی آن کمبود ویتامین D است. سوء تغذیه و کمبود کلسیم یا فسفر، اختلالات آنزیمیِ ارثی (بیماران مقاوم به ویتامین دی)، یا بیماری‌هایی نظیر امراض متابولیکی کبد، نارسایی مزمن کلیه، مصرف بعضی داروها ازجمله داروهای ضد صرع، سندرم‌های سوءجذب مانند سلیاک و سرطان‌ها سایر علل نرمی استخوان هستند. در این بیماری، به‌علت عدم کلسیفیه شدن صحیح بافت استخوان، شکل و استحکام استخوان طبیعی نیست. «استئومالاسی»، مشابه بیماری راشیتیسم کودکان است. البته در سنین بالا، صفحه رشد استخوانها بسته می‌شود لذا استئومالاسی برخلاف راشیتیسم بر روی صفحه رشد استخوان و رشد طولی استخوانهای دراز اثری ندارد. بیماری در خانمها نسبت به آقایان و در زمستان و اوایل بهار شایعتر است.

استئومیلیت، عفونت استخوان و مغز استخوان است. در این بیماری هر یک از استخوانهای بدن ممکن است درگیر شود. در کودکان استخوان هایی که معمولا درگیر میشوند عبارتند از استخوان ران، درشت نی، استخوان بازو یا ساعد. در بزرگساالن استخوانهای لگن و ستون فقرات معمولًا درگیر میشوند. این بیماری در هر دو جنس و همه سنین دیده میشود، ولی در کودکان در دوره رشد سریع (۵ تا ۱۴ سالگی)، به خصوص در جنس مذکر شایعتر است.

استوماتیت (به انگلیسی: stomatitis) عبارت است از التهاب فراگیر دهان (شامل مخاط دهان، لب‌ها، زبان و کام‌) که دارای دو نوع اصلی است: استوماتیت هرپسی حاد و استوماتیت آفتی (زخم دهان) که شایع‌تر است. سایر انواع عبارتند از ژنژیویت، پریودنتیت، کاندیدیاز (برفک) و آنژین ونسان ( نوعی عفونت باکتریایی گلو ) .استوماتیت ممکن است نشانه‌ای از یک اختلال زمینه‌ای جدی‌تر باشد.

اسفروسیتوز ارثی نوعی اختلال در غشای گلبول های قرمز خون است که باعث می شود گلبولهای قرمز شکل کره ای مانند داشته باشند. اسفروسیتوز ارثی به عنوان یک گروه از بیماری‌های ژنتیک خونی شناخته می‌شود، اما میزان شیوع آن بستگی به نوع خاص این بیماری و ناحیه جغرافیایی و جمعیت مورد نظر دارد. برخی از انواع اسفروسیتوز ارثی نسبت به برخی نواحی و جمعیت‌ها شایع‌ تر هستند.

اسکلرودرمی یک بیماری خودایمنی و رماتیسمی است که می تواند به واسطه سخت شدن پوست و بافت همبند زیرین اثر منفی روی بدن انسان داشته باشد. اسکلرودرمی یک بیماری مزمن است و بر همین اساس، درمان آن به طور کامل دشوار است. همه موارد اسکلرودرمی یکسان نیستند. برخی بیماران تنها سخت و سفت شدن پوست را تجربه خواهند کرد، در شرایطی که برخی دیگر سخت شدن بافت همبند و حتی اندام های اصلی را نیز تجربه خواهند کرد. در صورت عدم درمان، اسکلرودرمی می تواند درد و ناراحتی پایدار را برای بیمار به همراه داشته باشد. بر همین اساس است که درک قوانین پایه در پس اسکلرودرمی اهمیت دارند.

اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، معروف به ALS، یک بیماری سیستم عصبی است که سلول های عصبی در مغز و نخاع را تحت تاثیر قرار می دهد. ALS باعث از بین رفتن کنترل عضلات می شود. این بیماری با گذشت زمان بدتر می شود. ALS اغلب با انقباض عضلانی و ضعف در بازو یا پا، مشکل در بلع یا تکلم شروع می شود. در نهایت ALS بر کنترل ماهیچه های مورد نیاز برای حرکت، صحبت کردن، خوردن و تنفس تأثیر می گذارد. هیچ درمانی برای این بیماری کشنده وجود ندارد

اسکوربوت (به فرانسوی: Scorbut) یا اِسکِروی بیماری ناشی از کمبود ویتامین ث است. این ویتامین در سنتز و ساخت کلاژن نقش دارد. نام شیمیایی این ویتامین، اسید اسکوربیک، از ریشهٔ لاتین واژهٔ اسکوربوت، اسکوربوتوس (Scorbutus) گرفته شده‌است. در گذشته، در زبان فارسی، به این بیماری اسقربوط نیز گفته می‌شد که معرب کلمه لاتین است.. اسکوربوت موجب ظاهر شدن لکه‌هایی بر روی پوست، اسفنجی شدن لثه‌ها و خونریزی غشاهای مخاطی می‌شود. لکه‌ها بر روی ران‌ها و پاها بیش‌تر ظاهر می‌شوند. افراد مبتلا به اسکوربوت رنگ‌پریده و افسرده هستند، و ممکن است دچار فلجی یک یا چند عضو شوند. در اسکوربوت پیشرفته، زخم‌ها باز شده، چرک می‌کنند، دندانها می‌افتند، و سرانجام بیمار می‌میرد.این بیماری در گذشته در میان ملوانان که مدت‌هایی طولانی در سفر بودند و به میوه و سبزیجات دسترسی نداشتند بسیار شایع بود. اغلب جانوران دچار اسکوربوت نمی‌شوند، چرا که بدن آن‌ها قادر به ساخت ویتامین ث است. انسان و سایر نخستی‌سانان، خوکچه‌های هندی، و چند گونهٔ دیگر فاقد آنزیمی هستند که ساخت این ویتامین را ممکن می‌سازد و باید آن را از طریق رژیم غذایی خود دریافت کنند. ویتامین ث در بسیاری از بافت‌های گیاهی یافت می‌شود.مرکبات، گوجه، سیب‌زمینی، کلم و فلفل سبز منابعی سرشار از ویتامین ث هستند.

منظور از اسکولیوز، انحنای غیر طبیعی در ستون فقرات است. امکان ایجاد این انحنا در هر قسمتی از ستون فقرات وجود دارد، از شایع‌ترین قسمت‌هایی که مشاهده می‌شود، بالای ستون فقرات و کمر است. این عارضه بیشتر در کودکی یا سال‌های اولیه نوجوانی که فرد به سرعت در حال رشد است، مشاهده می شود. این بیماری در خانم‌ها بسیار شایع‌تر از آقایان است. معمولا این بیماری علائم بسیار قابل توجهی ایجاد نمی‌کند؛ اما برخی از افراد مبتلا به این عارضه، به دلیل انحنای ستون فقرات به یک طرف خم می‌شوند یا شانه و باسنی خارج از حالت طبیعی دارند. در بیشتر موارد بیمار نیازی به درمان ندارد؛ زیرا انحنای ایجاد شده پیشرفت چندانی ندارد. با این حال بسته به میزان انحنا و سن بیمار، پزشک متخصص درد ممکن است چندین روش درمانی از جمله استفاده از بریس یا شرکت در جلسات فیزیوتراپی را توصیه کند. تعداد بسیار کمی از افراد مبتلا به اسکولیوز ممکن است در نهایت نیاز به عمل جراحی داشته باشند. از عوارض احتمالی این عارضه می‌توان به درد مزمن، مشکلات تنفسی و کاهش توانایی برای انجام تمرینات ورزشی اشاره کرد. منظور از اسکولیوز چیست افراد مبتلا به این بیماری دارای منحنی C یا S شکل در ستون فقرات خود هستند. احتمال ایجاد این عارضه در هر سنی وجود دارد؛ اما در اغلب مواقع از سنین ۱۰ تا ۱۲ سالگی یا طی دوران نوجوانی در افراد ظاهر می‌شود. با وجود اینکه اسکولیوز در نوزادان بسیار نادر است؛ اما می‌تواند افراد را قبل از ۳ سالگی تحت تاثیر قرار دهد. در بیشتر موارد هیچ علت شناخته شده‌ای برای انحنای ستون فقرات وجود ندارد. گاهی اوقات این بیماری با مشکلات دیگر از جمله فلج مغزی، دیستروفی عضلانی یا اسپینا بیفیدا همراه است.

اسکیزوفرنی نوعی اختلال روانی مزمن است که معمولاً اثراتی نظیر تحریف واقعیت و توهم را به همراه داشته و نحوه برداشت فرد از عوامل محیطی، تفکر و شیوه رفتارهای وی را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. خوشبختانه، این بیماری چندان شایع نبوده و بر اساس مطالعات، تنها در حدود یک درصد از جمعیت جهان با این اختلال دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در مواردی اشتباهاً از این اختلال با عنوان از هم گسیختگی شخصیتی (dissociative identity disorder) یا (split personality) یاد می‌شود. این برداشت درستی نبوده و این دو بیماری به‌صورت کلی با یکدیگر تفاوت دارند. احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی در زنان و مردان به یک اندازه بوده و در هر سنی ممکن است خود را نشان دهد. با این حال، مردان غالباً در اواخر دوران نوجوانی و در اوایل دهه ۲۰ زندگی خود این عارضه را تجربه می‌کنند. این در حالی است که به طور معمول، اسکیزوفرنی در زنان در اواخر دهه ۲۰ و اوایل دهه ۳۰ پدیدار می‌شود.

اسهال (Diarrhea) یکی از شایع‌ترین بیماری‌های جهان است. این وضعیت می‌توان خفیف، موقت یا مزمن باشد و زندگی شما را با مشکل مواجه کند. تخمین زده می‌شود که در سراسر جهان، سالانه دو میلیارد بیماری اسهال رخ می‌دهد. همچنین، سالانه حدود ۱.۹ میلیون کودک زیر پنج سال (بیشتر در کشورهای درحال‌توسعه) بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. اسهال با مدفوع شل یا آبکی و غیرطبیعی شناخته می‌شود. بیشتر موارد اسهال آبکی، ناشی از باکتری، ویروس یا انگل است. اختلالات دستگاه گوارش می‌تواند باعث اسهال مزمن شود. درصورتی‌که مدفوع فرد به‌صورت مکرر دفع شود، امّا حالت طبیعی داشته باشد به آن اسهال نمی‌گویند.

اسیدوز (به انگلیسی: Acidosis) به معنی کاهش سطح بی کربنات مایع خارج سلولی و قرار گرفتن pH خون در محدوده اسیدی (پایینتر از ۷/۳۵) می‌باشد. معمولاً فرایندهای متابولیک بدن و کاتابولیسم گلوکز منجر به تولید اسید می‌شود. pH خون و مایع خارج سلولی به وسیله ریه (تنفس) و کلیه تنظیم می‌شود. به صورت کلاسیک اگر مشکل از کلیه باشد ما اسیدوز متابولیک و اگر مشکل از ریه باشد ما اسیدوز تنفسی داریم. البته می‌توان اسیدوز را به کاهش pH بافت‌ها تعریف کرد و به کاهش pH خون اسیدمی نام نهاد. لازم است ذکر شود، هرموقع اسیدمیا به سطح سلول‌ها و بافت‌ها هم برسد اسیدوز است.

اضطراب شایع ترین علامت روانپزشکی است و می تواند منجر به اختلال قابل توجهی شود. یک واکنش ذهنی به یک تهدید واقعی یا خیالی، اضطراب یک احساس غیر اختصاصی ناراحتی یا ترس است. ممکن است خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد. اضطراب خفیف ممکن است باعث ناراحتی جسمی یا روانی خفیف شود. اضطراب شدید ممکن است ناتوان کننده یا حتی تهدید کننده زندگی باشد. هر کس هر از گاهی اضطراب را تجربه می کند - این یک واکنش طبیعی به خطر واقعی است که بدن را (از طریق تحریک سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک) به اقدامات هدفمند سوق می دهد. همچنین یک پاسخ طبیعی به استرس فیزیکی و عاطفی است که تقریباً می تواند توسط هر بیماری ایجاد شود. علاوه بر این، اضطراب می تواند توسط بسیاری از عوامل غیر پاتولوژیک از جمله کمبود خواب، رژیم غذایی نامناسب و مصرف بیش از حد کافئین یا سایر محرک ها تسریع یا تشدید شود. با این حال، اضطراب بیش از حد و بی دلیل ممکن است نشان دهنده یک مشکل روانی زمینه ای باشد.